خب سلامی دوباره به هم محلی ها. دارم سعی می کنم هر روز پست بزنم ببینم کی تکراری میشم. مازوخیستم دیگه. کاریم نمیشه کرد. دکترام ازم قطع امید کردن.

تولد نمیدونم چند سالگی ریحانه، بچه داداشمه. پنجشنبه مراسمه جشن تولد، فولادشهر برگزار میشه که منم باید باشم وگرنه داداشم پوستمو میکنه کاه می کنه توش، شایدم ازش ی تنبکی چیزی بسازه. نمیدونم چی واسه ریحانه بخرم. احتمالا همه رو سورپیریز کنم و یه کادوی گرون و منحصر به فرد بخرم. شایدم همه رو سورپیریز کنم و هیچی نخرم. کلا این شکلی هام. ای کاش میشد نرم. پام هنو دردش خوب نشده. مثل ی خوک کثیف، افتادم گوشه خونه از پا درد جایی نمیتونم برم. خواجو، جلفا، مرداویج، 33 پل، ولگردی توی شهرک، کلا فعلا همه چی رو تعطیل کردم بینم کی خوب میشم. مزخرفه. از بیماری متنفرم. احساس می کنم صد میلیارد پولم داشته باشی، بدون سلامتی، زهرت میشه. مثل وقتی که سرما خورده باشی مرغ بریان، فسنجان، سالاد ماکارونی، شاتو بریان با سس قارچ، خورش ماست، ته‌چین، دلمه، جوجه، بلدرچین، و هرچی دیگه بذارن جلوت، واست تلخه. انگار هر کودومو که میخوری، داری سنگو شنو خاک میخوری. انگار پتو گذاشتی توی دهنت گاز می زنی!

حالا این به کنار، من به قولی که داده بودم، عمل کردم و اولین کتاب دانش آموز پسندم رو با عنوان 35 کیلو امیدواری، گذاشتم توی سایت. البته با یک روز تأخیر. خلاصه که اگه بدونم کتاب های این ریختی رو دوس دارید، بازم میذارم. اما اینطوری که بوش مییاد، اوباما هم هیچ وقت نیومده! منظورم اینه اینطوری که بوش مییاد، دوو هم مییاد. نع! اون رییس جمهوره، اون یکی هم مارکه! من بوش منظورمه! نع! نه اون که واسه اتصال لوله ها توی لوله‌کشی استفاده می کنن. نع! بوش. بوش بابا. بوش. خیلی ساده. بوش. یعنی اینطوری که بوش مییاد، کسی با کتاب حال نمیکنه. ای لعنت به ما جماعت کتاب نخون. کتاب بخون!

خب جونم واستون بگه که امروز، داشتم آخرین نسخه از نشریه ای که توی آمریکا واسه پدر و مادر ها و معلم های نابینایان منتشر میشه رو ورق می زدم که اونقدر مطالب عالی توش بود، که هی ناراحت شدم، هی غصه خوردم و هی آه کشیدم که چی میشد ی تیم منسجم داشتیم اون همه مطلب به درد بخور رو ترجمه می کردند در اختیار شمام قرار می گرفت؟ یا چی میشد من یه پول باد آورده داشتم، مجبور نبودم سر کار برم، می نشستم توی خونه خودم واستون ترجمه می کردم؟ حعیف. که نیست و نشده و امیدی به شدنش هم نمیدونم باشه. داستان واقعی، باور نکردنی، طنز، تلخ، غم انگیز، عبرت آموز و جذاب زندگی یه بچه ی نابینا بین هفت هشت ده تا خواهر برادر بیناش، سرگذشت یه دانشجوی نابینا که با گذروندن چه ماجرا های باور نکردنی ای موفق شده بود مدرک فیزیک بگیره، داستان ی دختر نابینا که پدر و مادرش کوریشو همیشه توی سرش می زدند و بهش می گفتند چقدر ناتوانه و بعد تونسته بود با کندن از خونه ازدواج کنه و دو تا بچه نابینا رو از هند و چین به فرزند خواندگی بگیره و الان زندگی موفقی داره، پیشرفت های فنآوری برای افراد نابینا توی کشور های پیشرفته، بررسی اینکه خوندن خط بریل ذاتا خودش کند هست یا خوانش نابینایان، توافق آمازون یکی از بزرگترین فروشگاه های دنیا برای دسترس پذیر کردن فروشگاهش برای نابینایان، روش گام به گام موفقیت نابینایان برای شرکت در فعالیت های گروهی مدرسه و دانشگاه، سرگذشت جالب ی نقاش که نابینا شده بود در خصوص اختراع روش دید تمسیلی برای موفقیت در رشته مهندسی، و خیلی چیز دیگه رو هم خوندم که هرچی تیتراشونو بنویسم، بازم هستند. تازه چند مطلب از چند شماره از نشریه بریل مانیتور رو هم خوندم که اونام بخوام لیست کنم، کلافه میشید که همش تیتر از من بخونید. قول نمیدم ولی سعی می کنم هر چند روز یک بار، یکی از مطالبی که به انتخاب خودم از اونجا برمیدارم رو به نوعی به دست شمام برسونم.

همین دیگه. هنو به دلیل درد پام، واسه خرید سطل آشغال بزرگ، در باز کن و چند قلم چیز دیگه، از خونه بیرون نرفتم. اتفاق خاصی هم جز فشار کاری توی محل کار واسم نیفتاده که بگم. ضبط جدیدمو که بخرم، پام که خوب بشه، ی کم می پلکم هم واسه خوشنودی خودم و هم شما ی کارایی صورت میدیم.

لذت ببرید از زندگی!

اینجا از خونه همسایه بوی کتلت مییاد، یاد کتلت های مامانم بخیر، دلم خواست!