درود بر دوستان عزیزم حال و احوالتون چی طوره خوبید؟ راستش چند روز پیش یه خاطره واسه من رقم خورد که گفتم این جا بنویسم که به قول مجتبی یه چیزی نوشته باشم
از یک ماه پیش با برادر خانمم تصمیم گرفته بودیم بریم اصفهان قرار شد 28 شهریور بریم و برادر خانمم و خانمش هم دو روز مرخصی بگیرن و بریم من واسه این مسافرت حدود ششصد تومن کنار گذاشته بودم یه روز قبل از مسافرت بهم خبر دادن که اقصاد وام بانکیم عقب افتاده و باید مبلغ یک میلیون و ششصد هزار تومن ناقابل بپردازم با هر بدبختی بود مبلغ را جور کردم و پرداختم طبیعتا ششصد هزار تومن تخصیصی هم پرید ما موندیم و حدود 30 هزار دیگه که فقط می شد با اون یه باک بنزین توی ماشین ریخت من به برادر خانم زنگ زدم و گفتم شما برید من مشکلی دارم که نمی تونم بیام دیگه روم نشد بگم مشکل مالی دارم روز موعود فرا رسید چند ساعت قبل از رفتن مسافرین از خانم پرسیدم تو دلت می خواد بریم گفت نه چون دیگه پول نداریم گفتم تو کاری به پول نداشته باش آیا خیلی دوست داری بریم گفت خیلی دلم مسافرت می خواد گفتم وسایل را آماده کن بگذارم توی صندوق عقب ماشین اونم با تعجب گفت ما که پول نداریم نکنه می خوای از داداش امیر بگیری گفتم نه بابا ما فعلا یه باک بنزین می زنیم میریم تا فردا یا نهایتا پس فردا حقوق واریز میشه بعد دیگه مشکلی نداریم بگذریم از این که داداش خودم می گفت بابا این جاده واسه یه راننده خانم خطرناک هست منم گفتم برو بگذار باد بیاد مگه چی می خواد بشه خلاصه ساعت دو بعد از ظهر راه افتادیم من جلو کنار خانم نشستم آرتیمان و خواهر خانم هم عقب نشستن آرتین هم توی بغل ایشون بود یه موزیک شاد لری هم گذاشتم روی پخش ماشین و صداش را هم تا جایی که امکان داشت زیاد کردم قرار بود ماشین امیر برادر خانمم جلو حرکت کنه و ما پشت سرش بریم اوایل راه ماشین امیر توقف کرد چند دقیقه ایستاد تا بنزین بزنه خانم هم توقف کرد گفتم چرا ایستادی گفت آخه اون ها ایستادن گفتم تو کاریت نباشه گاز را دریاب خلاصه تا بنزین بزنن ما کلی جلو افتادیم تا صد کیلومتر بعد به ما نرسیدنتازه اگه واسه شیر خوردن آرتین توقف نکرده بودیم عمرا به ما نمی رسیدن چون خوش خوشان می رفتیم مسیر پنج ساعت را هفت ساعت تا اصفهان رفتیم وقتی به اصفهان رسیدیم به منزل عموی خانمم رفتیم ما همین طور منتظر حقوق بودیم قرار بود تا جمعه اصفهان بمونیم سرتون را درد نیارم ما تا جمعه اصفهان موندیم ولی حقوق را شنبه سوم مهر به حساب ریختن واقعا از این همه خوشبختی داشتم خفه می شدم قصد داشتم به همون پارکی که مجتبی رفت برم و سرسره را تجربه کنم ولی نشد قصد داشتم مثل اون سال مجددا با خانم درشکه سوار بشم و بازم فیلم بگیریم ولی نشد قصد داشتم بازم با خانم سوار اون وسایل هیجان انگیز بشیم و دوتایی جیغ بنفش بکشیم ولی بازم نشد خلاصه در یک کلام کوفتمون شد فقط یه کم رفتیم پل خواجو و 33 پل و فیلم و عکس گرفتیم یه بارم توی اصفهان گم شدیم آخه خانم که اصفهان را بلد نبود به یه بدبختی مسیر را پیدا کردیم خانم نگران شده بود بهش گفتم توی کشور بیگانه که نیستیم هم ماشین سواری می کنیم هم مسیر را پیدا می کنیم صدای موزیک لری را هم تا آخر کردم خواهر خانم گفت زشتِ کمش کن گفتم دارم عمل انتقال فرهنگ را به انجام می رسونم ها راستی یادم رفت بگم توی پل خواجو روی یکی از اون سکو ها نشستیم و من به یاد دوران نامزدی واسه خانم سلطان قلب ها را خوندم دیگه حوصله نوشتن ندارم امیدوارم خوش تون اومده باشه.