عرض سلام و احترام خدمت دوستان گرامی.

در این پست قصد دارم به بهانه ی گرامیداشت روز جهانی معلولین, خلاصه ای از اصول و استانداردهای برابرسازی فرصتها برای معلولین را در قالب یک بروشور حضور شما تقدیم نمایم. باشد که استفاده لازم را از آن برده و بیش از پیش به حقوق مدنی خویش آگاهی بیشتری پیدا کنیم. شایان ذکر است انجمن نابینایان و کم بینایان کردستان این بروشور را تدوین نموده و قصد دارد با همکاری بهزیستی استان جهت اعتلای دانش و نگرش مردم  و سازمانها در خصوص حقوق معلولین, همراه با یک شاخه گل در اداراد مختلف شهرستان سنندج توضیع نماید.

پیشنهاد میشود اهالی محترم محله نیز در صورت داشتن امکانات و تشکلهای معلولین این اقدام را به عنوان یک فعالیت آگاهیبخش در شهرستانها و استانهای خویش انجام دهند.

لازم به ذکر است که متن کامل این اصول حدود پانزده صفحه میباشد و در صورت استقبال شما عزیزان در پستی دیگر به صورت کامل منتشر میگردد. این اصول در واقع کنوانسیون دفاع از حقوق معلولین سازمان ملل متحد مصوب سال 1993 میباشد.

اصول استاندارد درباره برابرسازی فرصت‌ها برای معلولان

منشور سازمان ملل

مقدمه:

1ـ اشخاص  معلول در همه بخش‌های جهان و در تمام سطوح در هر جامعه‌ای وجود دارند و تعداد آنان  زیاد و در حال افزایش است.

2ـ دلایل و  عوارض معلول بودن در سراسر دنیا متفاوت است که نتیجه شرایط مختلف اجتماعی ـ  اقتصادی و پیش‌بینی‌های متفاوتی است که دولت‌ها برای رفاه شهروندان  خود به عمل می‌آورند.

معلولیت:

3ـ واژه  «معلولیت»‌خلاصه تعداد زیادی از محدودیت‌های گوناگون در کارکرد است که در هر  جمعیتی در هر کشور جهان رخ می‌دهد. مردم ممکن است بر اثر آسیب‌دیدگی جسمی، فکری یا  احساسی ، شرایط پزشکی یا بیماری روانی معلول شوند. چنین آسیب ‌دیدگی ‌ها، شرایط یا  بیماری‌هایی از نظر ماهیت ممکن است دائمی یا موقتی باشد.

پیشگیری:

4ـ واژه  «پیشگیری» یعنی اقدام به منظور پیشگیری از ایجاد لطمات جسمی،‌ فکری، روانی یا حسی  (پیشگیری اولیه) یا به منظور پیشگیری از این‌که لطمات باعث محدودیت یا معلولیت  دائمی در عملکرد فرد، (پیشگیری ثانویه) شوند. پیشگیری می‌تواند شامل انواع گوناگون  اقدامات مانند مراقبت‌ بهداشتی اولیه، مراقبت قبل و پس از تولد، آموزش در تغذیه،  مصون‌سازی در برابر بیماری‌های مسری، اقداماتی برای کنترل بیماری‌های همه‌گیر،  مقررات ایمنی، برنامه‌ریزی‌هایی برای پیشگیری ازحوادث در محیط‌های گوناگون، ازجمله  اصلاح شرایط محل‌های کار به منظور پیشگیری ازمعلولیت‌ها و بیماری‌های شغلی و  پیشگیری از معلولیت ناشی از آلودگی محیط زیست یا مناقشات مسلحانه.

توانبخشی

5ـ واژه  «توانبخشی» به فرآیندی اشاره دارد که هدفش توانمندسازی معلولان برای رسیدن و حفظ  بهترین و مناسب‌ترین میزان عملکرد فیزیکی، حسی، فکری، روانی و یا اجتماعی آنان و  به این ترتیب تامین ابزارها برای تغییر زندگی آنان به سمت میزان بیشتر استقلال  است.

توانبخشی  می‌تواند شامل تدابیری برای تامین یا اعاده عملکردها، یا ترمیم از دست دادن یا عدم  وجود عملکردی یا برای محدودیت عملکردی باشد. فرآیند توانبخشی مراقبت پزشکی اولیه را  شامل نمی‌شود. توانبخشی طیفی گسترده از اقدامات و فعالیت‌ها از توانبخشی اساسی و  کلی تا فعالیت‌های دارای هدف ویژه، برای مثال توانبخشی شغلی و حرفه‌ای را دربرمی‌گیرد.

یکسان‌سازی  فرصت‌ها

6ـ عبارت  «یکسان‌سازی فرصت‌ها» یعنی فرآیندی که از طریق آن شبکه گوناگون اجتماع و محیط،  مانند خدمات، فعالیت‌ها، اطلاعات و ارائه مدرک و سند، در اختیار همگان به ویژه  معلولان قرار می‌گیرد.

7ـ اصل  حقوق یکسان و برابر به این معنی است که نیازهای هر فرد و همه افراد دارای اهمیت  یکسان است، این نیازها باید مبنای برنامه‌ریزی جوامع قرار گیرد و از تمام منابع  باید چنان استفاده شود که داشتن فرصت برابر برای مشارکت یکسان همه تضمین شود.

8ـ معلولان  اعضای جامعه هستند و حق دارند در جوامع محلی خود بمانند. آنان باید حمایتی را که  در داخل ساختارهای عادی آموزش و پرورش، بهداشت، اشتغال و خدمات اجتماعی نیاز  دارند، دریافت کنند.

9ـ‌به  تدریج که معلولان به حقوق برابر دست می‌یابند باید تعهدات برابر نیز داشته باشند.  با تحقق آن حقوق، جوامع باید انتظارات خود را از معلولان بالا ببرند. به عنوان  بخشی از فرآیند فرصت‌های برابر، باید امکان یاری به معلولان برای به عهده گرفتن مسئولیت‌های  کامل خود به عنوان اعضای جامعه فراهم شود.

اصل 1ـ افزایش  آگاهی

دولت‌ها  به منظور افزایش آگاهی مردم درباره معلولان، حقوق ، نیازها ، توانایی ها و  استعدادهای بالقوه آنان و مساعدت آنان به جامعه باید اقدام کنند.

اصل 2ـ  مراقبت پزشکی

دولت‌ها  باید ارائه مراقبت پزشکی موثر به معلولان را تضمین کنند.

اصل 3ـ  توانبخشی*

دولت‌ها  باید ارائه خدمات توانبخشی به معلولان را به منظور رسیدن آنان به بهترین میزان  استقلال و عملکرد خود و حفظ آن، تضمین کنند.

اصل 4ـ  خدمات حمایتی و پشتیبانی

دولت ها  باید ایجاد و ارائه خدمات حمایتی، ازجمله وسایل کمکی برای معلولان، به منظور یاری  به آنان برای افزایش میزان استقلال آنان در زندگی روزمره خود و اعمال حقوق‌شان را  تضمین کنند.

اصل 5 ـ سهولت  دسترسی

دولت‌ها  باید اهمیت کلی سهولت دسترسی در فرایند برابرسازی فرصت‌ها در کلیه گستره های جامعه  به رسمیت بشناسند. برای افراد دارای معلولیت، از هر نوع، دولت ها باید (الف برنامه‌های  اقدام برای این‌که محیط فیزیکی قابل دسترسی باشد، ارائه دهند؛ و (ب) برای تامین  دسترسی آنان به اطلاعات و ارتباطات اقداماتی به عمل آورند.

اصل 6ـ  آموزش و پرورش

دولت‌ها  باید اصل تامین امکانات آموزشی برابر ابتدایی، متوسطه و دانشگاهی برای کودکان،  جوانان و بزرگسالان معلول در محیط‌های همگانی و بدون تبعیض را به رسمیت بشناسند. دولت  ها باید تضمین کنند آموزش و پرورش معلولان بخشی تفکیک‌ناپذیر از نظام آموزشی باشد.

اصل 7ـ اشتغال

دولت‌ها  باید این اصل را که اشخاص معلول باید توانایی اعمال حقوق بشر خود را ، به ویژه در  زمینه اشتغال داشته باشند به رسمیت بشناسند. آنان در نواحی روستایی و شهری باید  فرصت‌های برابر برای اشتغال مولد و سودآور در بازار کار داشته باشند.

اصل 8ـ  حفظ درآمد و تامین اجتماعی

دولت‌ها مسئول  ارائه تامین اجتماعی و حفظ درآمد معلولان هستند.

اصل 9ـ  زندگی خانوادگی و حیثیت شخصی

دولت‌ها  باید از مشارکت کامل معلولان در زندگی خانوادگی حمایت کنند و از حقوق آنان برای  برخورداری از حیثیت شخصی حمایت و تضمین کنند که قوانین در مورد روابط جنسی، ازدواج  و برخورداری از حقوق والدین علیه معلولان تبعیض قائل نشوند.

اصل 10ـ  فرهنگ

دولت‌ها  باید تضمین کنند معلولان با فعالیت‌های فرهنگی همگرا باشند و ب‌توانند بر مبنایی  برابر در این فعالیت‌ها شرکت کنند.

اصل 11ـ  تفریح و ورزش

دولت‌ها  باید تدابیری برای تضمین این‌که معلولان فرصت‌های برابر برای تفریح و ورزش داشته  باشند انجام دهند.

اصل 12 ـ  دین

دولت‌ها  انجام تدابیری برای مشارکت برابر معلولان در زندگی دینی جوامع خود را تشویق خواهند  کرد.

اصل 13ـ  اطلاعات و پژوهش

دولت‌ها مسئولیت  نهایی برای گردآوری و انتشار اطلاعات درباره شرایط زندگی معلولان و حمایت از پژوهش  فراگیر درباره کلیه ابعاد، ازجمله موانعی که بر زندگی معلولان تاثیر می‌گذارد، را  به عهده می‌گیرند.

اصل 14 ـ  سیاستگذاری و برنامه‌ریزی

دولت‌ها  تضمین خواهند کرد ابعاد معلولیت در کلیه سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های ملی  مربوطه گنجانده شود.

اصل 15 ـ  قانونگذاری

دولت‌ها مسئولیت  دارند مبانی قانونی و حقوقی برای انجام اقدامات لازم به منظور دستیابی به هدف‌های مشارکت و  برابری کامل معلولان ایجاد کنند.

اصل 16 ـ  سیاست‌های اقتصادی

دولت‌ها  برای ایجاد برنامه‌ها و مقررات ملی به منظور ایجاد فرصت‌های برابر برای معلولان مسئولیت‌  مالی دارند.

اصل 17 ـ  هماهنگی کار

دولت‌ها مسئول  ایجاد و تقویت کمیته‌های هماهنگ‌کننده ملی، یا نهادهای مشابه برای خدمت به عنوان  نقطه کانونی ملی درباره مسائل معلولیت هستند.

اصل 18ـ  سازمان‌های معلولان

دولت‌ها  باید حق سازمان‌های معلولان را برای داشتن نمایندگان معلول در سطوح ملی، منطقه‌ای  و محلی به رسمیت بشناسند.

دولت‌ها باید  نقش مشورتی سازمان‌های معلولان را نیزدر زمینه تصمیم‌گیری درباره مسائل معلولان به  رسمیت بشناسند.

اصل 19ـ  آموزش کارکنان

دولت‌ها مسئول  تضمین آموزش کافی کارکنان (پرسنل)‌در همه سطوح هستند که در برنامه‌ریزی و ارائه  برنامه‌ها و خدمات مربوط به معلولان شرکت دارند.

اصل 20ـ  نظارت و ارزیابی ملی برنامه‌های معلولیت در اجرای این مقررات

دولت‌ها مسئول  نظارت و ارزیابی مداوم اجرای برنامه‌ها و خدمات ملی مربوط به برابرسازی فرصت‌ها  برای معلولان هستند.

اصل 21 ـ  همکاری فنی و اقتصادی

دولت‌ها،  در کشورهای صنعتی و در  حال توسعه، مسئولیت دارند برای بهبود شرایط زندگی  معلولان در کشورهای در حال توسعه همکاری کنند و تدابیری به عمل آورند.

اصل 22 ـ  همکاری بین‌المللی

دولت‌ها  فعالانه در همکاری بین‌المللی مربوط به سیاستگذاری‌ها به منظور برابرسازی فرصت‌ها  برای معلولان شرکت خواهند کرد.