با سلام به همه
این نوشته نمیدونم چطور باشه و روی ویرایشش هم وقت نذاشتم اما نوشته دومم که اینجا نذاشته بودم خودمونی هست و مال پارساله و خیلی به نظر بچه ها جالب شده بود رو هم اینجا میذارم که برگرفته از صحبتاییه که با هم داشتیم و یه عنایت زیبا بود

سلام خوب ترین دوست زمینی آسمانی شده من
امیدوارم عالی باشی
عالی بودنی که همیشه دوست داشتی و برای ما هم از خدا میخواستی
و من هر وقت عالی میشم یادم نمیره که یه علتش دعای تو بود
میدونی من از رفتن تو خیلی درسای قشنگی گرفتم
و زمانی این اتفاق افتاد که آمادگی پذیرش این درسها درونم بود
و باز یه علتش کمکهای تو بود
تو که واسطه خدا بودی و خدا با بردن واسطه خودش آدمو تنها که نمیذاره هیچ جای خالی اونو با یه بهتر از اون پر میکنه
اما دریافت بهتر از تو این رو هم میطلبه که لیاقت من هم بیشتر بشه
پس از اون جا هم برام از اون خوراکیها آها ببخشید همون یاریها و دعاهات رو بفرست هر چند بیبهره نبودم
میدونی
بعضی وقتا از اینکه رفتی تعجب میکنم
دلم برات تنگ میشه
بیشتر وقتا هم جای خالیت رو حس نمیکنم چون تو همه لحظه هام وجودت رو حس میکنم و دلیلی پیدا نمیکنم که نبودنت رو باور کنم
این لطف خدا بود که تو در یاد و حتی زندگی ما موندگار شدی
گذشت از خود و مهربونیهات تحمل و همدردی با غصه های دوستات و جوانمردیهات روح بزرگی میخواد که هر کسی به راحتی نمیتونه داشته باشه
و این هم خوشحال و هم گاهی ناراحتم میکنه که چرا
همیشه برات از خودم میگفتم و ازت کمک میخواستم و کمتر برات رفاقت کردم
همیشه با تو بودم به جز روزهای آخری که نخواستی و نگذاشتی بفهمم چی میکشی
و همش از غمهام برات گفتم و تو تحمل میکردی و میگفتی بخاطر اینکه بهت احترام بذارم نیست که تحمل میکنم بخاطر اینه که دوستت دارمو ناراحتی تو ناراحتم میکنه
و من به قول مامان بزرگ توی داستان میتراود مهتاب که با هم گوش میدادیم از سو استفاده میکردم و نمیدونستم روزی میرسه که بگم کاش بیشتر براش از خودم مایه میذاشتم و قدر حرفاشو میفهمیدم
حرفایی که حالا بهش رسیدم و قلبً بهشون باور دارم
شاید اون موقع هنوز روحم اون قدری بزرگ نشده بود که نصیحتهات رو بپذیره اما آروم آروم دارم سر لوحشون قرار میدم اگر فکر نکنم که دارم راست میگم
اینکه نیازی به جبران از طرف غیر خدا نداشتی رو میفهمم اما یه وقتایی دلم میخواد بگم و این حسرت رو بیرون بریزم و البته امید جبران داشته باشم
چه خوب میشد اگه تو اتفاقای خوب حضوری درکت میکردم با هم به زیارت میرفتیم بحثای آرمانی میکردیم چیزای خوب گوش میدادیم و در زمینه های متعالی همکاری میکردیم و با هم عهد هامون رو محکم میکردیم
اما روح تو متعالی و عهد تو محکم شدو من هنوز کار دارم و از این که باز ممکنه حکمت خدا رو در این مورد هم بفهمم خوشحال میشم و منتظر
امیدوارم حالا که یه جورایی اونی که میخوای شدم و حالم عالیه خدای بزرگ خوشحالیها و تحولاتم رو که آرزویی برات بود بهت نشون بده همین طور شادی همه عزیزانت و تو راضی بشی از جبران دلسوزیهات کمکها دعاها حرفها و حرص و غمخواری براشون و برامون

میگم. راضی دلم برات تنگ میشه کجایی چرا نمیای پیش من؟
میگی. من که هستم مگه خودت متوجه نیستی.
میگم چرا. اما گاهی دلم میخواد خیلی ملموس تر از اینا ببینمت.
میگی. تا تو باشی وقتی ملموس بودم قدرمو بیشتر میدونستی اینقد آزارم نمیدادی.
میگم. خوب حالا دلم میخواست. بده این همه ثواب برات جور کردم؟
میگی ها راس میگی؟ ممنووون.
میگم حالا گذشته از شوخی. من خیلی مدیونتم. همیشه در حقم داشتی و از خیلی چیزا نجاتم دادی. ولی من وظیفم رو هم در قبالت انجام ندادم حالا چطور جبران کنم؟
میگی. اول که من برا جبران کاری نکردم یادته بهت گفتم با همه خوب باش در حدی که باهاشون دوستی داری اما خوب. کاری نداشته باش بهت خوبی میکنن یا بدی؟ و اگه بخوای با هر کس عین خودش باشی با اون چه فرقی داری؟
میپرم تو حرفت. یعنی حالا من بد بودم؟
میگی مگه بهت نگفتم اهل اشارت باش! منظورم اینه که خودت باشی.
ثانیً. یه کمی زبونت بچرخه بیشتر برام قرآن و دعا بخون. این بهترین جبرانه من به چیزی بیشتر و بهتر از اینا نیاز ندارم. شعری هم که این قد گفتم برام بگو وقتی گفتی پاک کردی.
میگم. گفتم حالا با بقیه پیامها مون یه جا ازت میگیرم که تو خانم کِلاسِت رفت بالا.
راسی. از محل جدید برام بگو.
میگی. تو کار بزرگتر دخالت نکن به وقتش میفهمی.
میگم. بعضی وقتا بعضی آدما چه بیمعرفت میشنا آدم دلش میگیره.
میگی. به این شیطون لعنت شده اهمیت نده تو که ارزش خودتو فهمیدی.
مگه به آقا نگفتی. دلم نَرَنجَدَز جفا و رَشکُآزِ هر کسی. پَناهُ نورُ صَبرُ عِشقُ عزتت بهای من!
میگم چرا واقعً راس میگی. حرفم همیشه همینه و نبایدم بذارم این ملعون فکرامو خراب کنه و بلغزم.
میگی احسنت اگه حرفم گوش کنی. یه لحظه هم غفلت نکن به داشته هات فکر کن به خودش که از با ارزش ترین هاته.
میگم چشم ولی راسی اینم هستا. باهات قهرم قرار بود تو برا من نماز وحشت بخونی نه من!
میگی. حالا یه بار برا من یه کار خوبی کردیا! نترس زیر دینت نمیمونم!
من با خنده. ما هیچ وقت عوض نمیشیم تو بِهِشتم اینطوری با هم میحرفیم.
میگی ها خیلی همیطو خوش تره. مهم اینه که خاطرت میخوام همی بسته.
میگم پس هوام داشته باش سر پل صراط.
میگی باز من یه چی گفتم لوس شدی؟ اونایی که باید هواتو داشته باشن دارن مهربون تر از این حرفا هم هستن.
ولی تو خودتم حواست به خودت باشه.
میگم. حالا تو بازم یه واسطه گریی بکن چه میشه؟
میگی. تو کاری به ای کارا نداشته باش خودم میدونم.
حالا هم دیگه باید برم دور کارو زندگیم خیلی صحبت کردی.
میگم خیلیم دلت بخواد. خودت که هر روز مزاحمم میشدی کلی صحبت میکردی چی همین جوریم خودتو دعوت میکردی غذای خوشمزه هم میخواستی.
میگی همی دیگه. قدرم نمیدونی خدا هم میگه باشه میبرمش.
تازه دو بار که غروب ناهارم دادی یه بارم شامم ندادی.
میگم حالا تو هم توجیه و الکی برا خودت دلیل تراشی نکن.
میگی میدونم. میخوام باهم بخندیم.
میگم خوب دیگه مزاحمت نمیشم.
فعلً برو برزخی که هستیم در خدمت هم.
مدل ارتباط مون عوض شده البته برا تو پیشرفته تره تا ما.
از اندرویدم بهتر گیرت اومد ههه.
تو که ما رو بیشتر میبینی بیشترم بهمون سر بزن.
میگی ها راس میگی. باشه اگه خدا بخواد فعلً کاری نداری؟
میگم سلام برسون به آدم خوبا. به فرشته ها. مخصوصً به سید جوانان اهل بهشت اون بزرگ تره که خیلی زیاد خاطرش میخوای.
بهشون بگو بابت همه چی ممنون.
ولی دیگه من روز به روز چیزای خوب تر میخوام و عنایت بیشتر.
البته برا همه عزیزا هم و نیاز مندا.
میگی انشا الله. خوشحالم دیدی نتیجه توکل و دوستی واقعی رو!
بهت گفتم گمانت هرچه بهتر لذت زندگی بیشتر هر جا و در هر شرایط.
تو هم سلام منو به آسمونیهای این زمین برسون به ویژه طاووس اهل بهشت.
به امیدی که زود بیادو منم بتونم اون موقع خدمتگزارش باشم.
هر چند اینا همشون همه جا با ما هستن.
میگم ها به امید خدا. منم میرم سراغ کارای خودم تا بعد.
یه هدیه هم میخوام بهت بدم. یه سوره حمد. با یه ختم قرآن که میشه سه تا توحید خودمون.
به دوستامم که میشناسنت یا اسمتو زیاد شنیدن میگم.
میگی با خوشحالی. وااای مرسییی خیلی خوبه ممنووون.
تو هم این قد تو اینترنت نچرخ یه ذره توشه برا آخرتت جمع کن.
من هنوز قراره مربی قرآنت بشم پس ولش نکن.
میگم. چشم چقد گیر میدی. اتفاقً نت هم جای خوبی برا یاد گرفتن این چیزاست منم که وقتمو تلف نمیکنم.
میگی ها گفتم یعنی حواست باشه. فعلً خدا نگهدار هر چند همیشه از گفتنش به معنی رفتن سخته برام ولی به امید دیدار. مواظب خودت باش.
من. خداحافظ و به امید با هم بودن به تمام معنا با تموم بچه های خودمونی