ضمن درود فراوان و عرض ادب!
خوب بچه ها من دوباره آمدم با یه خاطره ی جدید از یه چاه زغالی جدید…
حدود دو سال پیش یکی از دوستان گفت تو هنوز به چاه زغالی میری…
گفتم آره و گفت پدر زن من یه چاه زغالی چند سال پیش سوزانده که کسی نرفته درش بیاره…
قرار شد با پدر زنش صحبت کنه و یه روز جمعه بریم و زغالها را از چاه بیرون بیاوریم…
اما پس از چند روز که بهش گفتم پس چی شد…
گفت پدرزنم میگه چرا اون نابینا اذیت بشه خودمون یه روزی میریم و زغالها را درمیاریم…
حدود یک سال پیش پیرمرد بیمار شد و مرد…
چند روز پیش دوستم دوباره بحث چاه زغالی را باز کرد و گفت پیرمرد اجل مهلتش نداد و همچنان چاه زغالی دربسته مانده است و قرار شد امروز بریم و زغالها را از چاه بیرون بیاوریم…
حالا کی جرأت میکرد در چاهی وارد شود که حدود هفت سال پیش سوزانده شده بود و سرش بسته شده بود و حدود دو هفته پیش دزدان به باغ زده بودند و درب اتاق و هرچی چیز بدرد بخور و هیزمهای کنار چاه را دزدیده بودند و درب چاه را هم باز کرده بودند ولی جرأت نکرده بودند به چاه وارد شوند و زغالها را ببرند وارد شود…
من که دلی نترس دارم و بدون جرأت هم نیستم قبول کردم…
ساعت 8 و نیم صبح با ماشین به آن روستا که در راه اصفهان بود رفتیم و لباس مخصوص کارم را پوشیدم و از لبه ی یک متری چاه به داخلش پریدم…
خوب دوستم با باجناقش و برادر زنش اونجا بودند و یه دور همی مردونه بودیم…
اوه عجب چاه مسخره ای بود… آنقدر خاک و تکه آجر روی زغالها ریخته شده بود که با زحمت توانستم با خاک انداز آنها را جدا کنم و داخل گونی بریزم و آنقدر غر زدم تا توانستم اون آشغالها را جدا کنم و پر کردن گونیها از زغال شروع شد…
چاه جمع و جور و کوچکی بود و من سه ساعتی حدود 12 گونی زغال سالم فرستاده بودم بالا…
هر گونی که پر میکردم با یک فریاد هوییییی یکی میامد و گونی را بالا میکشید…
راستی تفریح خوبی بود چون بعضی اوقات نفری که می آمد گونی را بالا بکشد یه لیوان چایی دستم میداد و قند یا پولکی را به دهانم میگذاشت و من چایی میخوردم و تفریح میکردم و دوباره کارم را ادامه میدادم و با غر زدن به چاه خراب که گاهی تکه آجری از کنارش کنده میشد به پر کردن گونیها ادامه میدادم…
بالاخره خسته شدم و از جدا سازی زغالها دست کشیدم و بقیه را با مخلوط خاک با خاک انداز گونی ها را پر کردم و بالا دادم تا خودشان با سرند کردن جداسازی کنند…
خلاصه پس از 4 ساعت و نیم کارم تمام شد و من بوسیله ی یک تنه ی درخت بجای نردبان از چاه تمیز شده بیرون آمدم و با یک دستمال و یک کاسه ی آب گرم دستهای سیاهم را تمیز کردم و لباسهایم را عوض کردم و سر سفره نشستیم و جای دوستان خالی نان و کباب برگ و پیاز را زدیم به بدن مبارک…
راستی من امروز حواسم بود و قبل از ورود به چاه یه قرص استامینوفن انداختم بالا و وقتی سر سفره نشستم یه قرص ژلوفن هم انداختم بالا تا از دست درد گرفتن پیشگیری کنم…
دوستانی که خاطره ی چاه زغالی قبلی مرا خوانده اند میدانند که چرا من امروز دوتا قرص خوردم…
پس از ناهار من زیر پتو دراز کشیدم و آن سه نفر به سرند کردن زغالها و بستن درب گونیها و بار ماشینها کردنشون پرداختند…16 گونی زغال حدود ده کیلویی بار سه ماشین سواری شد و بعدش چایی و خربزه خوردیم و سوار ماشینها به شهر برگشتیم…
زغالها در خانه ی مادر زنشان پیاده شد و مرا هم به خانه آوردند… در راه دوستم خواست دستمزدی به من دهد که گفتم من امروز تفریحی آمده بودم و از او اصرار و از من انکار و بالاخره دو پنجم مبلغ پیشنهادیش را پذیرفتم که دستش را رد نکرده باشم…
دستانم کمی درد میکرد ساعت 16 بود که زیر پتو لمیدم و به خواب رفتم و تا ساعت 19 و ربع خواب خوبی رفتم و با زنگ موبایلم بیدار شدم…
استراحت خوبی بود و دیگر دستانم درد نمیکند و من شاداب و سرحال پس از یک تفریح کوتاه و خواب امروز را به شب رسانیدم…
بله دوستان امروز با آن سه نفر گفتیم و خندیدیم و چایی و ناهار خوردیم و کار کردیم…!