امروزم مثل چند روز اخیر، یکی از روزای بارونی خداست. وای که من چقدر عاشق بارونم، عاشق قدم زدن زیر بارون، اونم بدون چتر و ساختن لحظات رمانتیک. اما این بار انگار نمیشه.
طبق پیشبینی پریسا، سرما خوردگی بهم غلبه کرد و الآن از داخل رخت خواب با شما صحبت میکنم!
وای، چقدر هم بد و موزیه این ویروسه. مجبورم بمونم تو رختخواب و از صدای برخورد بارون به پنجره اتاقم بهره مند بشم و تصنیف ببار ای بارون استاد شجریان رو گوش بدم و سوپ و شیر گرم و از این قبیل چیزایی که واسه سرما خوردگی خوبه بخورم.
اما عشق من به بارون به حدی هست که همین هم اونقدر باعث فوران احساسم بشه که منی که کمتر پست محاوره میذارم، حالا بیخیال لباس قشنگ تن کلمات پوشوندن و نشوندنشون کنار هم و آرایش کردنشون به صورت شعر و متن ادبی و ردیف و قافیه بشم.
کوچیکتر که بودم، حتی اگر همبازی پیدا نمیشد واسم، روزای بارونی میرفتم توی کوچه مون، یه موتور داشتم، سوارش میشدم و از خلوتی کوچه حسن استفاده میکردم و حسابی میروندم واسه خودم. وای که چه کیفی داشت، انگار دنیا تو دستام بود. حتی خستگی بعد بازی هم واسم شیرین بود، دلم گرم بود الآن که خسته برم خونه، قطعا مامانم لباسای خیسم رو میگیره و یه استکان چای داغ واسم میاره.
حتی مدرسه رو هم تو روزای بارونی بیشتر دوست داشتم. دلم میخواست زنگای تفریحش کش میومد، متنفر بودم از اینکه ساعتای ورزش توی این روزا خود به خود معلق میشد و اکثر بچه ها میموندن توی کلاس و حرفای اغلب تکراری میزدن. من میرفتم توی حیاط و خودمو مشغول میکردم، با یه توپ یا هر چیز دیگه ای. حتی اگر چیزی هم واسه سرگرم شدن نداشتم، از این سر حیاط تا اون سر حیاط شروع به دویدن میکردم. یادمه یه بار که عجیب سرم توی کار خودم بود و مشغول دویدن بودم، یک دفعه میله ای که وسط حیاط واسه والیبال کاشته بودن رو فراموش کردم، سرعتم اونقدر زیاد بود که جوری به میله برخورد کردم که چند قدم پرت شدم اون طرفتر. چند ثانیه گیج روی زمین افتاده بودم، وقتی به خودم اومدم و بلند شدم، دیدم انگار یکی از معلما این صحنه رو از دفتر دیده و داره میاد کمکم. ولی خودمونیم، همین ضربه هم لذت خودشو داشت.
بزرگتر که شدم، دبیرستان و دانشگاه، بازم روزای بارونی محوطه رو رها نمیکردم و عاشق قدم زدن زیر بارون اونم تنها بودم. چقدر توی دانشگاه روزای بارونی دعا میکردم یکی از اساتید نیاد و بپرم واسه خودم توی محوطه و روحم رو تازه کنم.
اما چرا؟؟؟؟ چرا دقیقا امروز؟؟؟ یعنی فقط همین امروز باید این سرمای بد رو میخوردم؟؟؟ خدااااااااایااااااا من دلم بیرون میخواااااد، دلم هوای بارونی خوردن میخواااااد.
چه کنم، انگار چاره ای نیست، باید از همین پشت پنجره واسه بارون دست تکون بدم و ازش لذت ببرم…
ببار ای بارون، ببار
ببار…