یه روز گرم بهاری بود اگه اشتباه نکنم نیمه ی اول خرداد بود دختری با چشمان قهوه ای و موهای طلایی پا به دنیای ما گذاشت دختری که در آغوش همه لبخند میزدو همه از زیباییش میگفتند چند وقتی گذشت دختر کوچولو که اسمش را یلدا گذاشته بودن روز به روز بزرگ و بزرگتر میشد اما پدر و مادرش روز به روز نگرانتر میشدند یلدا کوچولو 6 ماهه شد دکتر ها تشخیص دادند که چشمان زیبایش مشکل دارد و چون خیلی کوچک است باید زیر بیهوشی معاینه شود یلدای کوچک قصه ی مارا بیهوش کردن برای معاینه و معاینه اش کردن و گفتن او نیمه بیناست غم عجیبی خانواده اش را فرا گرفت اما چاره ای نبود یلدا را هر دکتری که دلتان بخواهد بردن اما بی فایده بود دیگر زمان این رسیده بود که یلدا به مدرسه برود تازه اینجا بود که فهمید با هم سن و سال هایش قدری تفاوت دارد و وسایل نوشتنش به جای دفتر و مداد شده بود لوح و قلم و الفبایش شده بود 6 نقطه که تعداد نقطه هایش برای هر حرف از الفبا متفاوت بود دخترک کوچک قصه ی ما به مدرسه رفت و الفبا را آموخت او دیگر میتوانست بخواند و بنویسد سال ها از زندگی ی یلدا میگذرد اکنون یلدای ما 21 ساله است و به دنبال هدف هایش میرود مهم ترین هدف او این است که یک روانشناس موفق باشد و برای جامعه مفید واقع شود این بخش کوچکی از زندگی من بود که به قلم خودم در دفتر زندگی ثبتش کردم