سلام سلام،
امیدوارم هفته ی خوبی رو گذرونده باشین و هفته ی خوبی رو هم در پیش رو داشته باشین، ما که سه شب شبِ یلدا داشتیم
شب اول خونه ی مادربزرگه که من نرفتم، و شبِ دوم خونه ی خودمون همراه با دوستای خواهرم که همسایمون هستن و دیشب هم ما به دعوتِ خودشون رفتیم خونشون.

بگذریم! حالتون چطوره؟! خخخخخ.
• میزگرد این هفته در مورد عصا و ویژگیهای یه عصای مناسب از نظر هر کدوم از شماهاست. نمیگم استاندارد چون هم اینکه به احتمال قوی کسی عصای استاندارد ندیده تو ایران و هم اینکه شاید هر کسی طبق تجربه و استفاده ی خودش ویژگیهایی رو برای یک عصای مناسب در نظر داشته باشه..
خب به نظر من عصای خوب و مناسب عصایی هست که:
• در مقابل سرما و گرما، رفتن زیر موتور و ماشین، گیر کردن زیر در اتوبوس و امثالهم مقاوم باشه، خخخ، معتقدم که عصا باید فلزی باشه، ولی فلز خوب، عصایی که من دارم وقتی منقبض و منبسط میشه داخل هم گیر میکنه و باز و بسته نمیشه به هیچ عنوان، عصایی بوده که حتی با چک و لگد هم هم چنان دو تکه اش صمیمی باقی موندن،!!!. خلاصه که مقاومتش خوب باشه نه برای گیر افتادن تکه هاش داخل هم؛ در مقابل خطرات احتمالی مثلا قدم زدن با کفش دیگران روی عصا،
• سبک باشه. عصایی که سنگین باشه چه برای حمل و نقلش داخل کیف چه برای جهتیابی مناسب نیست. یکی از دوستام با اینکه خیلی هم عصا استفاده نمیکرد ولی مچ دستش حساس بود و آب اورد.
• عصا حالت آنتنی باشه یعنی برای جمع کردنش تکه هاش داخل هم جاگیر بشه هم سبکتره هم قشنگتره هم جا کمتر میگیره هم وقتی میخوایم بازش کنیم ویییژژ پخش و پلا نمیشه و فرضا گیر کنه به کسی،
• دوست داشتم عصایی بود که میشد مثل دوچرخه پارکش کرد خخخخ. یعنی یه جک مانند زیرش داشت من یه ایده دارم حالا اگر کسی اینجا عصا تولید میکنه شاید بشه مثلا مثل یه سری وسایل تزیینی یا جا حله ای ها هستن یه حالت پلاستیکی دارن تق میچسبند به کاشی یه چنین قابلیتی رو ایجاد کنن که هر موقع خواستیم این وسیله رو بذاریم به ته عصا و پارکش کنیم. خلاصه واسه بانک و مغازه ها که جمع کردن عصا وقتگیره؛ این پارک کردن عصا به نظرم بد نباشه.
• عصا باید از لحاظ ظاهری هم زیبا باشه، تو اصفهان برچسبهای شب رنگی هست که میچسبونن روی عصا. هم مناسبه واسه دید بهتر بقیه هم زیباتره.
• عصا باید متناسب با قد افراد باشه. عصای متناسب عصایی هست که وقتی کنار بدنت قرار میگیره تا قفسه ی سینه برسه. شاید از نظر من نیم متر باید از قدِ خود فرد کوچکتر باشه. من قدم 168 هست و عصام 120 که از نظر خودم مناسبه، بماند که به دلیلی که نمیدونم این دفعه عصای 120 رو بهزیستی نداشت و یکی از بچه ها واسم تکه ای رو بهش اضافه کرد تا اندازم شد.
• در مورد جنس عصا که فلزی رو در نظر دارم دلیلم اینه که بعضی از عصاهای کائوچویی رو که دیدم هر یه تقی که رو زمین میزنیم حس کردم دو دور تو هوا میرقصه. خخخخ. بنابرین عصا باید طوری باشه که وقتی رو زمین زده میشه جهتیابی رو دچار مشکل نکنه.
عصایی که قرقره نداشته باشه. من شخصا عصا قرقره دار رو نمیپسندم؛ چون فرضا برای رد شدن از جوب و سوار شدن به اتوبوسهای بی آرتی که باید با نوک عصا فاصله رو بسنجم و عصا رو قرار بدم و بعد قدمم رو تنظیم شده بردارم بذارم اون طرف ممکنه عصا لیز بخوره و بیفتم، گذشته از اون من نوک عصام مثل نوک انگشتام زمین رو لمس میکنه با عصای قرقره دار حس کردم به زمین زیر پام کامل اشراف ندارم و جهتیابیم دچار مشکل میشه، دلیل دیگه اینه که سرعتم در راه رفتن زیاده و همین عصاهای معمولی رو روی زمین میکشم تا هیچ سوراخ سنبه ای رو رد نکنم. عصای قرقره دار از نظر من امکان این رو داره سوراخی رو که مثلا نوک کفش ممکنه داخلش گیر کنه رو رد کنه. تازه قرقره به وزن عصا اضافه هم میکنه. مگه نه؟!
خب دیگه چیزی به ذهنم نمیرسه.
خوشحال میشم از نظرات شما هم استفاده کنم.
شاااد باشین و شادی و خنده رو به دیگران هم هدیه بدین.
***من که می گویم اگر آدم کاری را دوست داشته باشد بهتر انجامش می دهد.
ماکسیم گورکی***