سلام دوستان خوب و عزیزم
یک داستان کوتاه مدتی پیش نوشتم و اگه نظرتون رو در موردش بگید خوشحال میشم .

فقط اگه بدتون اومد نزنین محله رو بترکونین . یه سوزن بهم بزنین خودم می ترکم مث برف شادی ریز ریز میشم و میریزم رو سرتون که یه خورده شاد بشین . اگه بازم شاد نشدین موقع ریز ریز شدن صدای سوت بلبلی هم در میارم که حتما شاد میشین . خخخخ

***

چنان سیلی به صورتش زد که چشمان آبی اش یک لحظه قرمزِ قرمز شد . گویی چند قطره خون به جای اشک از چشمهایش چکید .
از شدت سیلی , دختر چند قدمی به عقب پرت می شود . اما خود را کنترل می کند و گوشه میز را می گیرد که روی زمین نیفتد . موهایش پریشان روی صورتش می ریزند . گویا می خواهند جلوی چشمهای او را بگیرند .
خود را جمع و جور کرده و محکم می ایستد . به مرد می نگرد . مردی میانسال و کاملا عصبانی . از شدت خشم دستهایش می لرزد . گویا از چشمان او هم فقط خون جاریست . رگهایش چنان برجسته شده که انگار الان , همین الان از هم متلاشی می شوند .
مرد : خجالت نمیکشی ؟ 35 سالته . با سه تا بچه اومدی میگی دیگه نمیخامش ؟ باید همون روز اول میزدم تو دهنت که این مردک از کَلَت بیاد بیرون . احمق احمق احمق … اومدی میگی معتاده , زن بازه , حروم میاره تو خونه , مگه همینارو بهت نگفته بودم اکرم ؟ هان ؟ حرف بزن احمق …
دختر سرش را به آرامی پایین می اندازد . لحظاتی سکوت برقرار است . قرمزی سیلی روی گونه دختر معلوم است . صدای خس خس شدید نفس های مرد که از شدت خشم به شماره افتاده مانع شنیدن نفس های آرام و ترسیده دختر است .
دختر : بابا ! من اعظمم . اکرم نیستم .
مرد یک لحظه خیره خیره به او می نگرد . لرزش دست و قرمزی صورتش کم می شود . زیر لب به آرامی سخن می گوید .
مرد : اکرم ! اعظم ! اعظم ! اکرم ….
و به آرامی به سمتی می رود . دختر رفتن او را به سمت اتاقش می بیند . موهایش را کنار می زند . واقعا انگار قطره ای خون از چشمش چکیده . به سمت پدر می دود .
دختر : بابا ! این اتاق …
و دست او را می گیرد و به سمت اتاق دیگر می برد .
روی میز عکس دو دختر بچه که کاملا شبیه هم هستند را می بینیم .
مرد : اکرم کجاست ؟ این حرفها چی بود میگفت ؟ باید بزنمش تا حرف دهنشو بفهمه .
دختر نیم نگاهی به چهره وارفته پدر می کند .
دختر : وقتی اومد بهش میگم بیاد پهلوت .
مرد : حتما بگیا . و گرنه تو رو هم تنبیه می کنم .
دختر : باشه بابایی . بخواب تا قرصهات رو بیارم .
دختر با عجله از اتاق بیرون می آید . به سمت میزی می دود که لحظاتی قبل خود را با آن کنترل کرده بود .
از روی آن کاسه بزرگی را به سمت خود می کشد و مقدار زیادی قرص داخل آن را می بیند . آنها را وارسی می کند . برگه ای کنار کاسه دیده می شود . او آن را زیر کاسه می گذارد و همراهش را از روی میز برمی دارد . ناراحت صندلی را عقب می کشد و روی آن می نشیند .
دستش را روی صورتش می گذارد و کمی جای سیلی را می مالد . ابروهایش از درد درهم می شود و به سمت اتاق می نگرد که صدای بوق گوشی شنیده می شود .
دختر : سلام احمد ! …
پسر : سلام اعظم . چرا صدات میلرزه ؟
دختر : هیچی . قرص بابا تموم شده …
پسر : کدوم قرصاش ؟
دختر به کاسه می نگرد . قرصهایی برمی دارد .
دختر : نمی دونم اسمش چیه .
پسر : دوباره زَدِت ؟
دختر سعی می کند آرام باشد .
دختر : چیزی نیست . بهش فکر نکن .
پسر : الان میام خونه خواهر جونم .
دختر : نه . من میام . تو کجایی با هم بریم قرصا رو بگیریم .
پسر : نمی خواد بیای . خونه بمون مراقبش باش . حتما همون قرصیه که مال فشار خونشه .
دختر : نه . فکر کنم قرص اعصابش باشه .
پسر : الان میام . مراقب باش . با آمبولانس دارم میام .
دختر تعجب می کند .
دختر : چرا ؟ مگه رفتی …..
پسر حرف او را قطع می کند .
پسر : آره . یه مدت اونجا باشه بهتره . حالش که خوب شد برش میگردونیم خونه .
دختر : نه . من نمیذارم .
پسر : حرف زدیم با هم اعظم . نزن زیرش .
دختر : من اوکی ندادم .
پسر : تا کی می خوای مواظبش باشی ؟ همش کتک بخوری ؟ هان ؟ بگو دیگه ؟ از شوک باید در بیاد .
دختر کمی گرفته می شود . دستش را مجدد روی گونه اش می گذارد .
دختر : من کتک می خورم . می تونم تحمل کنم .
پسر : میام خونه صحبت می کنیم . باشه ؟
دختر : باشه .
و گوشی را قطع می کند . در تمام مدت مکالمه او اشک می ریزد . گوشی را روی میز می گذارد . برمی خیزد و به سمت اتاقی می رود .
صدای باز و بسته شدن در سکوت را می شکند . و بعد از آن مرد با همان هیبت قبلی اش از اتاق بیرون می آید . اطراف را می نگرد و آرام به سمت میز می رود . روی آن را خوب نگاه می کند . معلوم است با چشمهایش دنبال چیزی می گردد . چشمش به قاب عکس کوچک روی میز می افتد . آن را برمی دارد . دو دختر کاملا شبیه هم . آهی می کشد . مجدد به عکس می نگرد. کمی حالش دگرگون می شود . چند قطره اشک از گوشه چشمش جاری می شود .
مرد : آخه چرا اکرم ؟ چرا دلبندم ؟ چرا نازنینم ؟
او به دیوار روبرویش خیره می شود . قاب عکس دیگری روی دیوار نصب شده . قابی از مرد و همسرش و دو دختر جوانش و یک پسر در مشهد .
او یک لحظه حالش بد می شود . قاب را روی میز می گذارد و دستهایش را به میز تکیه می دهد . نفس هایش تند می شود .
گوشه برگه ای که اعظم زیر کاسه گذاشته می بیند . برگه را از زیر کاسه بیرون می آورد . آن را کامل باز می کند . خوب به آن نگاه می کند .
برگه ترحیم اکرم است . برگه ای که مراسم هفته اکرم را معرفی می کند . مرد نفس هایش به شماره افتاده است . خس خس کنان برگه را به سینه اش می چسباند . آرام به گونه ای که فقط خودش می شنود حرف می زند و اشک می ریزد .
مرد : باید میزدمت . باید حبست میکردم . باید گوشمالی ات می دادم .
حرف زدن آرامَش به هق هقی بی صدا تبدیل می شود .
مرد : آخه چرا حرف گوش نمیکردی دختر ؟ خودکشی هم راه بود ؟ باید میزدمت .
و ناگهان انگار میخکوب شده باشد برگه از دستش رها می شود . کاملا عصبانی به سمت اتاقی می رود که اعظم وارد آن شده بود . در آن را با شدت باز می کند و صدای کوبیده شدن در به دیوار شنیده می شود و صدای جیغی بلند ….