سلام بر جناب مهدوی
ببین سوالت ظاهرا ساده اما در باطن بسیار عمیق است
و پاسخ به چنین سوالی و یا سوالاتی از این دست مستلزم بررسی دقیق, عمیق, علمی و همه جانبه است که شاید در یک کامنت نگنجد
من در اینجا به چند مورد ساده و کوتاه اشاره می کنم
۱- شاید کمیت انسان کیفیت وی را تحت تاثیر خود قرار داده است یعنی همراه با افزایش تعداد انسانها شاید از کیفیت, کرامت, احترام, شان و شخصیت آنها کاسته شده است.
برای مثال وضعیت و کیفیت مواردی را که ذکر کردم را در حال حاضر با ۵۰ سال قبل که مسلما تعداد انسانها کمتر بود مقایسه کنید
۲- افزایش سرسام آور منابع تربیتی انسان در مقایسه با گذشته
به این معنی که شخصیت انسان امروز معجونی از منابع تربیتی متعدد از قبیل خانواده, دوستان, مدرسه, جامعه, فضاهای مجازی مخرب و سازنده, رسانه های جمعی, و بسیاری دیگر از منابع اطلاعاتی می باشد که مجموعه ای از ارزشهای مثبت و منفی را در تربیت انسان امروز و شکل دادن به شخصیت وی در هم آمیخته که تفکیک ارزشهای منفی و مثبت در چنین انسانی بسیار مشکل می باشد و نتیجه ی آن یک انسان متعارض و بسیار پیچیده و عجیب می باشد که پیشبینی رفتار های وی بسیار مشکل است و همین تعارض درونی افراد وی را در تصمیم گیری درست و تشخیص سره از نا سره را دوچار چالش های عدیده ای ساخته است. این است که شاید دیگر تشخیص درست از نادرست و اخلاق از ضد اخلاق برای انسان امروز مشکل است.
اما در گذشته چون منابع تربیتی انسان و شخصیت وی محصول خانواده, مدرسه و نهایتا دوستان بود, لذا تشکیل ارزشهای مثبت در انسان به آسانی انجام پذیرفته و اصالت ارزشهای اخلاقی برای انسان مشخص بود و می دانست که جامعه کدام عمل را ارزشی و اخلاقی تلقی نموده و کدام را ضد اخلاق می دانست. بنابراین ما در جوامع گذشته بسیاری از ارزشهایی که در جامعه متبلور بود در انسان ها نیز می دیدیم و یک کانون نظارتی قوی مانند جامعه بر حسن اجرای آن نظارت داشت.
به عبارت دیگر انسان امروز از یک مرام اجتماعی به یک مکتب فرد گرایی حرکت کرده است و خود را معیار حقیقت, درستی, نا درستی, ارزش, ضد ارزش, اخلاق و ضد اخلاق می داند و دیگر به قول معروف برای ارزش های جامعه هم تره خورد نمی کند.
۳- آدم متشکل از دو بعد انسانی و حیوانی است
نمی دانم به چه دلیل بعد حیوانی انسان امروز و ارضای نیازهای لجام گسیخته ی آن, بر بعد انسانی چربیده و تامین بسیاری از نیازها و خواسته های حیوانی خود را ملاک و معیاری برای موفقیت می داند.
از نظر فروید نیز انسان و شخصیت وی متشکل از
نهاد, خود و فرا خود است که اوضاع کنونی انسان حاکی از این واقعیت تلخ است که نهاد انسان که نماینده ی بعد حیوانی آدمی است بر دو بعد دیگر وی یعنی خود که نقش متعادل کننده را دارد و فرا خود که نقش وجدان را در انسان بازی می کند, چربیده است و انسان را از تعادل روانی و زیستی خارج نموده است و این اوضاع را به بار آورده است که می بینید.
۴- نهایتا چون تصویر غالب از انسان های امروز در ذهن ما یک تصویر منفی است ما نیز جامعه و انسان را دیوی بیش نمی پنداریم در حالی که اگر این پرده ی کدر را قدری کنار بزنیم به طور قطع تصاویر بسیار زیبای دیگری نیز می بینیم که به دست همین انسان خلق شده است.
اگر صلفی بگیران پلاسکو انسان هستند
آتشنشانان فداکار هم انسان بودند
اگر انسان دیو صفتی انسان دیگری را به خاطر پول و آذ از نعمت زندگی محروم می سازد انسان دیگری به نام معلم فرشته آسا جان خود را در زیر آوارهای دیوار مدرسه از دست می دهد تا جان دانش آموزانش را نجات دهد.
باز هم به پلاسکوی دلخراش برگردیم
اگر تعدادی از انسان ها سوختن انسان های دیگر و مطفون شدن آنها را زیر هزاران تن آهن و سنگ برای بهترین عکس خود انتخاب می کردند, در کنار آنها و در همین حال تعداد بسیار بیشتری با اهدای مایه ی حیات خویش یعنی خون خود به مصدومان حادثه جان دیگری می بخشیدند
این است که بعد انسانی در عده ای غالب و بعد حیوانی در عده ی دیگری مسلط می باشد
به امید آن روز که انسان انسان باشد و بعد حیوانی وی در حد زندگی و رفع نیاز های زیستی فعال باشد.
در پایان هم از جناب مهدوی و سایر دوستان کاملا عضر خواهی می کنم که با این کامنت طولانی سر شما را به درد آورده و حوصلهی شما را سر بردم.
در پناه حق آرام باشید.