سلام به همگی. بچه ها چه خبر از احوالات! خوبه یا خیلی خوبه یا بهتره! نگرد آقاجون گزینه دیگه نداره. عمراً اگر گزینه ناله بهت بدم. نق فقط اختصاصیه خودمه و بس!

نه خداییش این دفعه نق نمی زنم. همه چی آرومه، من چه قدر آرومم، واسه خودم می چرخم و شلوغ می کنم و مروارید می بافم و همه جا رو به هم می ریزم و واتساپ گردی می کنم و بنده خدا واتساپی ها رو با شلوغی هام از آرامش میندازم و بعدش هم به خودم میام که ای بابا باز من همون دیوانه شلوغی هستم که بودم و1خورده هم عوض نشدم و واسه چی اصلاح نمیشم و خلاصه به خودم میگم این دفعه1کوچولو مثبت تر باشم ولی به محض اینکه موقعیت شلوغ کاری دستم میادش یادم میره و خخخ!

طی مذاکرات نیمه موفقی که با گوشیم داشتم هنوز هم دارم این روز ها واتساپ چرخی هام دوباره به راه شده و طفلک هم واتساپی های من! خداییش الان که بهش فکر می کنم دلم واسشون سوخت!

این روز ها همون طور که گفتم همه چیز1جور عجیبی آرومه. کلا جهان اطرافم واسه خودش داره یواش یواش بدون تکون های سیاه چاله ها پیش میره.

واسه من که این مدلیه. شما چه طور؟

آخ جون عید هم داره میادش! حدود های2هفته دیگه تعطیلات و آخ جون! من از بچه ها بیشتر واسه تعطیلات ذوق می کنم. شکلکِ این شکلک اسمش میشه چی؟ کسی می دونه آیا؟

بیخیال اسمش رو ولش کن! عید داره میاد و من از این فضا و این حال و هوا خوشم میاد! عجیب خوشم میاد! حسابی خوشم میاد! سال95که تحویل شد من گریه کردم. تبریک ها رو نوشتاری فرستادم و گریه کردم. اه مرده شور ببرن من که تقریبا کل95رو داشتم گریه می کردم که! نیمه اولش خیلی بیشتر و نیمه دومش شاید1خورده کمتر ولی کلا امسال شبیه گریه شدم! اه جدی چه بدم اومد هیچ خوشم نیومد اصلا خوشم نمیاد!

به خودم تعهد کردم که دم تحویل96گریه نکنم. سال95با تمام سنگینی هاش، دلواپسی هاش، و تلخی هاش داره میره! با خودم قرار گذاشتم96که تحویل شد بدون گریه زاری1بای بای محترمانه و آروم با95و هرچی درش بود و هست کنم و شبیه2تا رفیق که بهشون بد گذشته ولی همچنان رفیقن ازش رد بشم و قدم بذارم در شروع96.

بچه ها حس می کنم از شنبه این هفته، صبح که بلند شدم انگار1طور هایی آروم تر شدم. نسبت به چیز هایی که در هر ساعت از شبانه روز می تونستن منقلبم کنن انگار از صبح شنبه1طور هایی آروم تر شدم. نمی دونم قوی تر شدم! سبک شدم بچه ها انگار حالا خاطرم آروم گرفته. صبح شنبه که چشم باز کردم1دفعه انگار ختم توفان های وجود دیوونهم رو با تمام روحم احساس کردم. مطمئنم که باز هم دلتنگ میشم. باز هم آه می کشم و باز هم شاید گاهی2تا قطره اشک از لای مژه هام سرک بکشن. ولی عجیب احساس کردم که از اینجا به بعد همه چیز واسم عوض شده. حتی دلتنگی هام. به زبون ساده تر، حس و حالم1دفعه آتیش بس داده و به یقین می بینم که دل و منطقم با هم کنار اومدن!

بی هشدار، بی مقدمه، همین طوری1دفعه ای، انگار قصه تموم شد! دقیقا این جمله ای بود که دم بیدار شدن صبح شنبه از خودم شنیدم. خاطرم نیست چه خوابی می دیدم جمعه شب. ولی خاطرم هست که بین خواب و بیداریه دم صبح صدای خودم رو شنیدم که آهسته از جنس خواب زمزمه می کرد:

-قصه تموم شد!

بعدش لبخندی بود که نفهمیدم از کی نشسته بود روی خوابم و بعدش هم بیداری و سلام صبح!

سلامِ این صبح شنبه عجیب بهم چسبید بچه ها!

این هفته هم شبیه همه هفته های خدا واسه من تا اینجاش پر بود از روزمرگی های همیشه ولی خاطر من عجیب آروم بود هنوز هم آرومه! کاش همین مدلی بمونه! آمین!

خوب ولش کن بیخیال. بچه ها امیر امروز سنگ تموم گذاشت. کم مونده بود یکی از همکار های بینا که به خاطر مشکل زانو با عصای زیر بغل راه میره رو پخش زمین کنه و در جواب اعتراض اون بنده خدا هم صاف اومد گفت به جهنم که افتادی یا1همچین چیزی. خانمه هم منفجر شد اومد به اصلیه شکایت کنه که اصلیه نبود و من گفتم فردا میاد. اون بنده خدا هم حرصی شد و نتیجه ورود مدیر عصبانی به کلاس بود که کلی اوضاع رو چیز کرد و من این وسط تکیه دادم به میز و فقط تماشا کردم. بچه ها خدا ببخشدم کلا صحنه بسیار اسمش رو نبری به نظرم رسید و خخخ! دست خودم نبود به من چه!

دیگه چی بودش آهان آخجون عاقبت دارم جعبه جواهر6ضلعی می بافم خداییش واسه کشف روشش75تا جدم در برابر چشم های نداشتهم بلند شدن به رژه رفتن هیچ کسی بلدش نبود عاقبت هم خودم کشفش کردم خدا کنه درست در بیادش! خیلی بافتن رو دوست دارم خیلی زیاد! اینجا گفته بودم یا نه که سر دعوای2تا دیگه من بیچاره از بافتن محروم شدم و حتی اگر بیکار هم باشم اجازه ندارم سر کلاس ببافم. بچه ها امروز جعبه نصفه بافتهم رو کرده بودم داخل آستینم یواشی از اعماق نایلون داخل کیفم3تا3تا مهره در می آوردم سر نخ ها رو از آستینم می کشیدم بیرون1دونه گل می بافتم باز می رفتم سر کیفم دزدکی3تا مهره در می آوردم و1دونه دیگه گل می بافتم و همین طور الی آخر. امیر فهمید خندید و گفت واسه چی بهت گیر دادن خوب بباف کسی نیست. گفتم دستور بالادست رو باید گوش کرد گفتن نکن باید انجامش ندم. امیر هم1دفعه نه گذاشت نه برداشت گفت این ها واسه خودشون حرف می زنن محلشون نذار بی خودی میگن. مونده بودم بخندم یا دعواش کنم. خداییش بد وضعیتی بود!

امروز2شنبه بود و من هر2شنبه یا تقریبا هر2شنبه1آشنایی از محله ما، این محله نه اون محله، بابا محله سنگ و آجری رو میگم محله خودمون نه! ای بابا! نمی ذارن آدم حرف بزنه همین طوری فشنگی کفش ها رو در میارن شیرجه به وسط! داشتم می گفتم! اهم اهم!

داخل محله سنگی آجری غیر اینترنتیه ما1بنده خدایی هست که ظرف و لوازم خانگی از انبارش می بره واسه مشتری هاش و هر روز هفته در1مسیره. این بنده خدا2شنبه ها مسیرش با راه برگشت من یکی میشه و خلاصه هر زمان ببینه منتظر ماشینم سوارم می کنه می رسوندم. خدا خیرش بده. طفلک رو خدا امسال حسابی بد امتحانش کرد! بمیرم واسه دلش! طولش ندم!

امروز که2شنبه بود من طبق معمول رفتم سر مسیر تا1ماشین گیرم بیاد برگردم خونه. یکی از همکار ها اومد بغلدستم که من هم وایستم با هم ماشین بگیریم. گفتم بفرمایید. خانمه حرف می زد من تأیید می کردم و می خندیدم. ماشین هم نمی اومد! شکلک های بی توصیف از مدل خدایا لطفا!

خلاصه وایستاده بودیم که این آشنای2شنبه های من با ماشینش رسید. بچه ها مونده بودم چیکار کنم. باید همکاره رو جا می ذاشتم آیا؟ باید می گفتم امروز با شما نمیام با همکارم میرم آیا؟ ماشینه وانت بود و فقط واسه من1نفر جا داشت. از طرفی هم این بنده خدا کار مشتریش رو ول کرده بود مثل تیر اومده بود که به من برسه و برسوندم. حس کردم به هر طرف نه بگم اون طرف ماجرا زشت میشه. پس بیخیال2طرف شدم و طرف سوم رو گرفتم. یعنی طرف خودم! گفتم خداجونم ممنون که جواب لطفا هام رو دادی! بعدش هم بسیار بی معرفتانه با همکارم بای بای کردم رفتم سوار ماشینه شدم صاف اومدم خونه! بعدش سعی کردم1خورده وجدانم رو بچزونم بلکه دردش بیاد ولی این لاکردار انگار اصلا اعصاب مربوط به دردش دیگه بی حس شدن هیچ مدلی تحریک نمیشن و در نتیجه تا این لحظه من بابت جا گذاشتن همکارم هیچ دردی در ناحیه وجدانم احساس نکردم. بچه ها چیکار کنم وجدانم1خورده مورمورش بشه؟ اصلا لازمه بیدارش کنم آیا؟ خوب به من چه که وانته جا نداشت؟ میگم اجازه بدم وجدانه بخوابه موافقید آیا؟

آخ کف کردم آب زرشک خدا آب زرشک لطفا!

خلاصه اینهمه گفتن ها و گفتن ها اینکه،

هنوز بدون اینکه دلم بخواد از دستم در میره و لجبازم، هنوز عاقل نیستم، هنوز در تمرینات ضد نق هام ناموفق عمل می کنم و از دستم در میره و1جا هایی عجیب نق می زنم، هنوز خودمم، هنوز پریسام با تمام مشخصات مزخرفش، ولی با تمام این ها، هنوز همه شما ها رو دوست دارم و اگر این اطراف پیدام نشه و با پر حرفی های از این شاخه به اون بوتهم سر هاتون رو در نبرم دلم حسابی واستون، واسه شنیدن هاتون و حتی واسه کلافه شدن هاتون از دست خودم و طولانی بودن پست هام تنگ میشه!

خوب حالا اهل کتاب بیایید اینجا ببینمتون!

اون جسده رو خاطرتون هست آیا؟ جلد اولش این اطراف داشت ملت رو می ترسوند. حالا جلد دومش هم دستمه آوردم بزنم اینجا تا امشب بخونیدش و حسابی تصویر سازی کنید و حسابی چیزه. یعنی اینه. ای بابا لو رفت که یعنی حسابی حالش رو ببرید آره این مدلی!

خوب بس کنم دیگه!

نفرین1جسد جلد دوم، باز هم از همون نویسنده، اگر درست خاطرم مونده باشه دلارا دشت بهشت، اگر اشتباه گفتم معذرت، با حجم حدودا214kb، و از

اینجا

دانلودش کنید.

بچه ها همین اطرافم می بینمتون، ایام همگیتون به کام، شادی هاتون ابدی و پر دوام، و این پستم هم عاقبت مثل اینکه شد تمام!

شاد باشید از حال تا همیشه!