سلام دوستان عزیز و همیشه همراه. با خریدن یک ویس ریکوردر از نوشتاری به صوتی نقل مکان میکنیم تا هم پریسا گیر نده و هم طعنه هایی که میزنیم بیشتر به دل افراد بچسبه.
تا حالا مدیر یک سایت را از نزدیک ندیده بودم. به همین دلیل کنجکاو شدم و خواستم یکیشو مشاهده کنم.
فکر میکردم مدیر سایت مجازی یک آدم بسیار مهم، با کلاس و دور از دسترس هست.

امسال نه مسافرت رفته بودم نه کسی هم قصد آمدن را داشت.

چه کنم؟ چه کنم؟ ذهنم را مشغول کرده بود. وقتی که در کامنتها داشتم حال مجتبی را می‌گرفتم یک جرقه تمام وجودم را آتیش زد.

این بشر هم مدیر سایت هست و هم از خودمونه. گفتم دعوتش کنم که بهش بخندم و مسخره اش کنم.

تطمیع افرادی چون مجی کار سختی نیست. از یه طرف داشتم بشارت میدادم، از طرف دیگر انذار.

یه جا میگفتم بیا کلی بهت خوش میگذره، بعد میگفتم برف میباره و هوا سرده. شب ۲۹ اسکایپ بهش گفتم میای؟ گفت بیام؟
گفتم دو سه روزِ یاسین به گوش کی میخونم؟ گفت خر!
بعد فهمید که منظورش خودش بوده خخخ. خلاصه بعد از هماهنگی
حرکت کرد و صبح ۱ فروردین اومد سنندج. سه روز اینجا بود و من واقعا کیف کردم. خیلی بهش خندیدم و لذت بردم.

قصد تعریف کردن خاطرات را ندارم چون خودش مستند داره و بلده چطور برامون بگه.

بدترین فحشی که ممکن بود مجی را عصبانی کنه این بود که وسط ضبط کردنش بهش میگفتم: ضبط کن و کارشو خراب میکردم خخخ.

و اما اهدافی که از دعوت این بشر داشتم از قرار زیر بود.

۱. یافتن کسی برای خندیدن و مسخره کردنش. شاید باور نکنید، در این سه روز انقد بهش خندیدم که سر درد گرفتم.
آخرش گفت کلی بهم خوش گذشت، منم گفتم: کلی بهت خندیدم.

۲. ادمین شدن و خروج از حالت مشارکتی.
من کسی را که فایده ای برام نداشته باشه دعوت نمیکنم.

وقتی اینجا اومد بهش گفتم منو نویسنده پستهای خودم کن تا بتونم راحت منتشر کنم، گفت اگر بلد باشی دقیق دسته بندی کنی و برچسب بذاری نویسنده میشی.
دیدم راحت امتیاز میده، گفتم حالا که اینطور شد باید منو ادمین کنی.
قبول نکرد. خواستم با شکنجه و زور کاری کنم منو ادمین کنه ولی وجدان همیشه حاضر در صحنه ام طرح شیطانیم را رد کرد.

حالا اگر نویسنده بشم، اولین پستم با این عنوان خواهد بود. مجتبی را خر کردم، نویسندگی را بردم.

قبل از آمدنش از علی کریمی یک سوال پرسیدم و درباره مجی یه چیزی گفتم که ناراحت شد. گفت اذیتش نکن این آدم بسیار مهمِ.

اگر ادمین میشدم همه رو از سایت اخراج میکردم و تنها خودم برای خودم مینوشتم. حالا منتظرم ببینم کی نویسنده میشم تا شروع به حالگیری کنم.
فعلا که هیچی نشدم مجبورم خودم را از دوستان مجتبی بدانم.

شهروز! فکر میکنی با دو هزار تومان ملت بیخیال سایت میشن؟ دست بردار.
اگه صد هزار تومان برنده بشم، قول میدم کاری کنم سایت نابود بشه.
بهت هشدار میدم دست از اغتشاش بردار و به راه راست بیا.
مجی تمام زندگیشو پایِ این سایت گذاشته.

راستی معلوم نیست کجاست نکنه مرده باشه سایت بدون مدیر بمونه. خودش گفت اگر من مردم، تو گاد ادمین میشی.

خاطره ای باحال هم یادم افتاد بگم تا بیشتر بخندید.
یه پیرمرد هم ولایتی داریم خیلی باحال و اهل آواز خوندن. وقتی باباش مرد، همه را دعوت کرد و شام همراه با مشروب داد. گفت بابام وصیت کرده که بعد از مردن، همه بخندن و شاد باشند.
یکی از همسایه ها که از قضیه وصیت خبر نداشت، دو سه شب بعد با گریه و زاری به پسر مرده گفت: خدا پدرتو بیامرزه! بهش ده هزار تومان داده بودم، اگه امکانش هست بهم بده تا روحش در عذاب نباشه. پسر هم بدون درنگ جواب حکیمانه ای داد. گفت والله دیشب اومد به خوابم گفت: اگر فلانی اومد ازت پول خواست بهش ندی، دروغ میگه من بهش بدهکار نیستم!

حالا این سعید درفشیان هم موذی تشریف داره! اگر ادعا کنم که مجی قبل از مرگ من را گاد ادمین کرده میگه: مجی اومده به خوابم و گفته حساب کاربری کامبیز مسدود بشه.
نوبت تو هم در آینده خواهد رسید جناب درفشیان. پس تا موضوعی دگر بای.