صبح که از خواب بیدار شدم، طبق معمول هر روز اول از همه دنبال مامانم گشتم و توی آشپزخونه پیداش کردم:
-سلام مامانم!
-سلام وروجک!
گوشیم زنگ خورد، دوستم بود. میدونستم کیه و چیکار داره، جوابشو ندادم تا بعد از صبحانه خودم بهش زنگ بزنم. وقتی رفتم تا واسه خودم چای بریزم، دیدم مامانم چای و بساط صبحانه رو واسم آماده کرده، همونجور که من دوست دارم، چای شیرین با 3 تا پیمونه شکر! حتی یه چای تلخم واسم ریخته تا طبق عادت همیشگیم بعد از چای شیرینم بخورم!
چای شیرینی که مامان ریخته به همراه نون شیرمال مامانپز! چه لذتی! انگار شیرینی دنیا زیر دندونامه! خدایا! ممنونتم!…

بعد از خوردن صبحانه و 2 3 ساعت درس خوندن، رفتم تا یه کم کنار مامان بشینم. دستاش رو توی دستام گرفتم، با وجود کار زیاد، همیشه لطافتشون رو دارن!
دستاش رو بوسیدم و…
خدایا! ممنونم که دلخوشی و آرامش دنیا توی دستای منه!

کم کم وقت اومدن خواهر کوچیکه از مدرسه رسید، در رو با کلیدش باز کرد و از همون پایین پله ها داد زد:
سلااااام! من اومدم!
چقدر انرژی! خدایا! ممنونم که یکی هست که هر وقت خسته و پوچ و خالیم، با انرژی فوق العاده و شیطنتا و بالا و پایین پریدناش بهم انگیزه ی ادامه دادن میده!

ساعت داره چشمک میزنه که کم کم بابا پیداش میشه. با صدای زنگش از جا پریدم تا در رو واسش باز کنم، از بچگی این کار خودم بوده و اجازه نمیدادم کسی جز من در رو واسه بابا باز کنه. بابا وارد خونه شد، سلام کردم و دستام رو توی دستاش گذاشتم. هنوزم احساس میکنم چقدر دستای من پیش دستای همیشه پر قدرتش کوچیکن!
دستام رو که یه کم فشار داد، دلم گرم شد که یکی رو دارم که همیشه محکمتر از کوه پشتمه!
خدایا! ممنون که توی زندگیمون کسی هست که هممون دلمون به وجودش گرمه و قرص پای زندگی و طوفاناش وایساده!…

عصر که شد، خواهرم و شوهر خواهرم و 2 تا جوجو هاشونم اومدن پیشمون.
اتفاقا دلم گرفته بود و درد و دل کردن با یکی دلم میخواست، و چه کسی بهتر از یه خواهر بزرگتر؟ کسی که همیشه دنیای صبر و آرامشه!
خدایا! ممنونم که کسی رو دارم که میتونم همیشه بهش اعتماد کنم و توی هر شرایطی آرومم میکنه!…

خواهرزاده های کوچولوم اومدن تا باهاشون بازی کنم، یکیشون 2 سال و اون یکی 3 سالشه. کوچیکه روی کمرم سوار شد و بزرگه روی پام نشست، شروع به بازی کردیم، از دنبال بازی و توپ بازی گرفته، تا موتور سواری و…
خدای من! بازم ممنونم، 100 باره و 1000 باره ممنونم که این 2 تا فرشته کوچولو رو توی زندگی ما آوردی، تا هر وقت دلم از دنیای آدم بزرگا میگیره، با معصومیتشون و اون زبون شیرین کودکیشون، از این دنیا جدام کنن!…

شوهر خواهر هم که قطعا خیلی باید صبور باشه که اذیتای یک عدد فرزان رو تحمل میکنه!
خدای خوبم! بازم ممنونم که انسانی به این خوبی سر راه زندگیمون قرار دادی!

شب که موقع شام خوردن رسید، سفره پهن شد و من بین مامان و بابا بودم و خواهرا و خواهرزاده ها و شوهر خواهرم رو به روی من!
خدایا! چه شادی بزرگی!
من….

من…….

از اعماق وجودم فریاد میزنم که:
(من خوشبختترین انسان روی زمینم که این همه انسانهای خوب رو کنار خودم لحظه لحظه نفس میکشم)