ضمن درود فراوان و عرض ادب!
روز پدر بر کلیه پدران محله مبارک…
همچنین روز پدر بر پدران بچه های محله مبارک…
دوستان عزیز امشب میخواهم ماجرایی از پدرم را براتون تعریف کنم که عجیبه…
پدر من اخلاق جالبی داره
بعضی اوقات پیش می آمد که ناگهانی از روستا به شهر می آمد و میگفت من میخواهم به مشهد بروم و ما هم به حرفش احترام میگذاشتیم و با حیئتی هماهنگیش میکردیم و میرفت مشهد و برمیگشت…
چند سال پیش هم به شهر آمد و برایش بلیت گرفتیم و به مشهد رفت و در مکان حسینیه نجف آبادیها ساکن شد و پس از چند روز برگشت و به روستا رفت…
ما طبق عادت برامون مهم بود که به خواسته اش احترام بگذاریم و آنطور که خودش دوست داره باهاش همکاری کنیم تا خوش باشه…
پدر من دوست داره در مسافرت خودش برای خودش غذا بپزد و آزادانه زندگی کند و دوست ندارد با هیأتها و گروه ها سفر کند و غذاهای آماده را دوست ندارد و اگر مجبور باشد میخورد…
سال 90 هم که به کربلا بردمش خیلی از غذاها را نمیخورد و بهانه میگرفت…
خلاصه پدری باحال دارم که بیشتر با دستپخت خودش حال میکنه و خوش میگذرونه…
من زمانی که برای رفتن به کربلا ثبت نام میکردم بهش گفتم میایی بریم کربلا و جواب داد نه نمیتونم و تو برو خوش باش… موقع رفتن هم بهش زنگ زدم و خداحافظی کردم
وقتی برگشتم هم بهش زنگ زدم و اعلام حضور کردم…
روز سیزده بدر هم زنگ زدم و جویای حالش شدم و برای خودش خوش بود
راستی من چند سال پیش که اولین گوشی مبایل را خریدم 11 10 بود که وقتی گوشی گویا خریدم اون گوشی را با یه خط که از دوست تربتیم گرفتم را به پدرم دادم و تا سه ماه قبول نمیکرد ازش استفاده کنه تا بالاخره توانستم راضیش کنم که استفاده کنه…
ما چند شماره مهم خانواده را روی کلیدهای گوشی ثبت کردیم تا با فشردن مثلا کلید 2 به من زنگ بزنه و به قول خودش احوالمون را بپرسه یا اگه کاری داره بهمون بگه…
آره داشتم میگفتم که عصر 3 شنبه گذشته بود که خواهرم بهم زنگ زد و گفت پدر از روستا اومده و شب بیایید اینجا
وقتی شب خونه خواهرم دور هم بودیم پدرم گفت میخواهم برم مشهد و ما با خوش رویی پذیرفتیم و فردا ظهر بلیتش در دستش بود و ساعت 2 سوار اتوبوس شد و به سمت مشهد حرکت کرد…
خواهرانم ساکی با لوازم و وسایل ضروری برایش بستند و چون فراموش کرده بود شارژر مبایلشو از روستا بیاوره من یه شارژر دیگر بهش دادم و خواهرم روی کاغذی آدرس منزل و شماره مبایلشو برایش نوشت تا همراهش ببره…
خوب این کار برای پیشگیری از اتفاقات پیشبینی نشده است و باید همه یه شماره و یه آدرسی در جیبشان داشته باشند…
ما امیدوار بودیم که پدر مانند بارهای قبل در حسینیه نجف آبادیها در مشهد اسکان بگیرد که متأسفانه بخاطر اینکه اونجا باید از غذاهای رستورانش استفاده کند وقتی به مشهد میرسد به منزلی اطراف حسینیه میرود و یه اتاق اجاره میکند که مستقل برای خودش غذا درست کند و خوش باشد…
من در این چند روز دو سه بار بهش زنگ زدم و جویای حالش شدم دیروز زنگ زدم که مبایلش آنتن نداشت دیشب هم جواب نداد امروز هم هرچی زنگ میزنم گوشیش خاموشه…
راستی پدر من به گوشیش اهمیت نمیدهد و معمولا هر وقت کاری داشته باشد گوشیش را شارژ و روشن میکند حالا هم که به مشهد رفته مانند گذشته رفتار میکند…
خب در روستا وقتی گوشیش را جواب نمیداد یا خاموش بود ما از عمه یا پسر عمه جویای حالش میشدیم اما حالا که ما نمیدانیم منزلش کجاست و در کدام کوچه و خیابان زندگی میکند و گوشیش خاموش است از کی و چگونه میتوانیم جویای حالش بشویم…
البته من که زیادی خوشبینم و نگرانی به دلم راه نمیدهم
ولی راستی دوستان حالا اگه شما به جای من بودید چیکار میکردید که من سه روز است از احوال پدرم خبری ندارم
آیا باید نگرانش شوم…
خب اگه نگرانش شوم چه فایده ای داره
پس بهتره که با کمی بیخیالی صبور باشم تا مبایلشو احتیاج داشته باشه و روشنش کنه و بتونیم باهاش تماس بگیریم…
خب من با خوشبینی حرف میزنم و خودمو راضی میکنم…
البته اگه بخواهیم منفی بافی هم بکنیم و نگران بشیم حق داریم…
ولی به نظر من منفی بافی و نگرانی ما بی فایده است و فعلا کاری از دست هیچکسی برنمی آید
خب من اومدم اینجا تا خودمو سرگرم کرده باشم تا نخواهم فکرهای منفی را به خودم نزدیک کنم که پدرم کجاست و حالش خوبه خب امیدوارم اتفاق بدی برایش نیفتاده باشه و حالش هم خوب باشه و سرحال و شاداب به خوشگذرانیش برسه و خوش باشه و زودتر بیاید و گوشیش را روشن کنه و اینقدر بیخیال نباشه
با تشکر فراوان!