سلام جناب شادمهر عزیز. ایشالا۱جهان آرامش نصیب دل شما باشه! داخل محله از من هنرمند تر زیادن دوست من! بهشون نمی رسم! ممنونم که هستید!
شاد باشید!

آرامش نعمت ارزشمندیه دوست من. همه لازمش داریم. ای کاش خدا به تمام دل ها این نعمت با ارزش رو بده! در مورد با عاطفه و خوب بودن من هم، جناب شادمهر شما به من لطف دارید اما دوست من اینجا اینترنته. ما همه واسه هم۱مشت کلمه و چند تا نوشته ایم. جز این هدینگ ها چیزی از هم نمی بینیم و نمی دونیم. ایشالا که من به اون خوبی که فرمودید باشم ولی واقعیت اینه که نیستم جناب شادمهر. نوشته های اینترنتی معرف های کامل و مثبتی نیستن و من اینهمه که شما فرمودید مثبت نیستم. واقعیت رو باید گفت و واقعیت دسته کم در مورد من اینه. در هر حال من ابدا به اون مهربونی که شما تصورم کردید نیستم. به خدا بحث تعارفات معمول نیست من واقعا خیلی مهربون نیستم. خخخ بلد نیستم توضیحش بدم ولی عاطفه از اون مدل های شدیدش مال دل های خیلی شفافه و من اینهمه دلم شفاف نیست. من۱آدم معمولی هستم. شاید خیلی زیاد منفی نباشم ولی اینهمه مثبت هم نیستم. نوشته ها فقط نوشته هستن. با خوندنشون نمیشه صاحبشون رو درست شناخت. مخصوصا اینجا داخل اینترنت. خودم از این مدل بینش ضربه های افتضاحی خوردم که البته نوش جانم تقصیر خودم شد تا من باشم حواسم باشه درست نگاه کنم از این چیز ها سرم نیاد. دلم نمی خواد دیگه کسی از این یادگاری ها از حضرت تجربه بگیره. حتی اگر مورد تعریف خودم باشم. چه قدر من حرف می زنم معذرت می خوام دست خودم نیست حرف زدنم میاد خخخ شاد باشید دوست من!

باز هم سلام جناب شادمهر. من خیلی پر حرفم و۱زمانی منبریه محله بودم. همه می دونستن هنوز هم خاطرشون هست. خخخ بعدش هم البته از پر حرفیم خیلی کم نشد فقط جنسش۱خورده متفاوت شده البته شاید. خلاصه که من پیچ های چونهم گم شده یافت هم نشد و نخواهد شد دست خودم هم نیست. اگر با نوشتن بشه کمکی هرچند کوچیک، هرچند خیلی خیلی کوچیک کرد باید خیلی خیلی بد باشم که انجامش ندم دوست من! کاش پر حرفی کردن هام جز سردرد مخاطب فایده ای هم داشته باشن! بله۱طرفه به قضاوت نشستن عادلانه نیست به شرطی که طرف دوم خیلی دیر نرسه. زندگی یادم داده تا می تونم مواظب قضاوت هام باشم و اگر جایی گیر کردم یا زورم نرسید، فقط بگم خدایا من نمی دونم و نمی تونم سپردم به خودت. حساب با هر طرف که هست خودت باهاش حساب کن. حالا می خواد من باشم یا طرف مقابل باشه. تا حالا هم نتیجه های مثبتی گرفتم ازش. اون بنده های خدا که فرمودید هم نمی دونم کی بودن و چه کردن ولی من هم جای شما بودم از بینشون می زدم بیرون. گاهی۱جا هایی جای موندن نیست حتی اگر خیلی خیلی دلت بخواد که بمونی. باید بدون اینکه به پشت سرت توجه کنی فقط بری! اون ها رو، خودتون رو، و هر کسی رو که در خاطرتون هست و ازش یادگاری های تاریک دارید به خدا بسپارید. جواب میده. من یقین دارم. شما هم داشته باشید!
به امید صبح!