سلام بر همه ی دوستان
امروز قرار بود بریم بیرون که انداختنش بعد از ظهر تا نمیدونم کی
منم اومدم یه پست دیگه از هدیه ی شیرینو تقدیمتون کنم تا امتحانات که من ازشون متنفرم و اونا دارن آروم آروم و بیسر و صدا به طرفم میان تا یهو مَنو میان خودشون بگیرن و اجازه ی تکون خوردن بهم ندن تموم بشه!!!
چند روزی از رفتن ما به سهولان گذشته و شَبه همه تو ایوان نشستیم و مامان داره با خاله نازنین در باره ی پخت کُلِرَ و بِرساق روز بیست و هفتم ماه رمضان که پس فردا باشه تلفنی حرف میزنن. !!!
(توضیح حاشیه.!
در کُردستان رسمه که روز بیست شیشم یا بیست هفتم کُلِرَ و بِرساق که دو نان محلی هستن درست میکنن البته بعضی ها هردو بعضی ها هم هرکدوم که خواستن. در باره ی این رسم و طرز پخت این نان ها در پست رسوم ماه رمضان بیشتر حرف خواهیم زد!
پایان توضیح حاشیه)
بعد از تلفن مامان میاد و کنار ما میشینه
مامان خوب یاسین جان فکر نمیکنی دیگه وقتشه که برات آستین بالا بزنم!!!
یاسین عین همیشه جدی میگه نه مامان الآن وقت این حرفا نیست من هنوز کلی کار دارم بعدش هنوز زندگی خودم معلوم نیست چی به چیه حالا دست دختر مردمو بگیرم بیارم تو زندگی در همم که چی بشه!!!
لطفا دیگه فعلا در باره ی این چیزا حرف نزنید!!
مامان باشه پسرم هرطور که تو بخوایی!
من نمیخواستم ناراحتت کنم ولی آقا محمد به نازنین خانم گفته بود که بهت بگیم !!
یاسین شما همه به من لطف دارید ولی فعلا وقت اینا نیست!!!
صادق خوب منم یه چیزی میخوام بگم اجازه هست!!!!
مامان بگو پسرم چی شده!!!
صادق گلوشو صاف میکنه و میگه!!
راستش تصمیم دارم دیگه ادامه تحصیل ندم!!!
یاسین چی باعث این تصمیم شده!!!
صادق خوب دیگه میدونم مُخَم نمیکشه پس بهتره برم دنبال کار!!!
یاسین اون وقت کدوم کار!!!
صادق میان مغازه!!
یاسین بهتره کمی بیشتر در بارَش فکر کنی نمیشه که فقط گفت مُخَم نمیکشه و بیخیال درس شد!!!
صادق خوب درس رو دوست ندارم بعدش وقتی میدونم حتی اگه لیسانس که هیچ فوق هم بگیرم باز باید بیام تو مغازه کار کنم حالا که من پارسال قبول نشدم دانشگاه دیگه الآن هرچی هم میخونم تو کلم فرو نمیره!!!
یاسین بازم روش فکر کن!!! شب بخیر مامان شب بخیر بچه ها خیلی خَستَم باید بعد از سحر هم برم تبریز فردا کلاس دارم!!!
هر سه بهش شب بخیر میگیم و اون میره بخوابه!!!
دلم خیلی برای یاسین میسوزه بیچاره به دلیل بزرگتر بودن تمام بار زندگی رو به دوش خودش گرفته و اعتراضی هم نداره!!
صبح عین همه ی دوشنبه ها به دانشگاه میرم بهروز قبل از من رسیده حسابی خوابم میاد میریم داخل کلاس میگم بهروز استاد اومد صِدام بزن و سرمو میزارم روی میز چند لحظه نگذشته که دیاکُ با سر و صدا پیداش میشه!!!
سلام بر علامه های دهر من موندم که شما چرا اینقدر زود میایید دانشگاه!!!
من علیک عشق به دانش و یادگیری ما رو به اینجا میکشه!!!
دیاکُ تمسخر بار میخنده هههه عشق به یادگیری اونم کی تو باز این بهروز خرخون رو بگی یه چیزی ولی تو تنها چیزی که نداری عشق به یادگیری دانش و این چیزاست!!!
من هرهرهرهرهرهر اگه اینطوریِ که میگی پس خود نکبتت الآن اینجا چه غلطی میکنی!!!
دیاکُ من میام تا تو تنها نباشی.!!
بعد میاد کنارم بشینه عین همیشه که میخواد بشینه مدتی قیژ قیژ صندلی ها رو درمیاره!!
من اه دِ بتمرگ دیگه اینقده صدای این بی صاحب ها رو درنیار!!!
بهروز نُچ نُچ نُچ خجالت بکشید هردوتون من موندم شما فردا چطور وکیلی میشید!!!
دیاکُ با بیخیالی به قول معروف چو فردا شَوَد فکر فردا کنیم!! در ضمن کیان اینا برای عید میان بوکان دوست دارن شما طُرفه ها رو هم ببینم!!!
بهروز ما رو برای چی ببینم!!!
دیاکُ از بس قشنگی دیگه!!!
بهروز شد من یه بار سؤالی از تو بپرسم تو عین آدم جواب بدی!!!
دیاکُ بله که شده اولین روز یادت رفته که ازم پرسیدی کلاس دیگه دارم جواب دادم!!! جناب یوسفی بدونه زُلیخایی!!!
دیاکُ میدونه که بهروز از این بدش میاد اونم دقیقا همینو میگه!!
بهروز دیاکُ بلند شم همچین میزنم تو دهنت صدای سگ بدی!!!
دیاکُ آها الآن یعنی صدای سگ دوست داری خوب تعارف نکن داداش من عین آدم بگو هوس شنیدن صدای سگ کردم خودم نزده در خدمتم و بعد صداشو صاف میکنه و چند لحظه صدای خُر خُر سگ درمیاره و بعد شروع میکنه به پارس کردن بهروز از جا میپره و با دست جلو دهن دیاکُ رو میبنده من که از خنده قش کردم خدای چنان با حال ادای سگ درآورد که انگار سالها سگ بوده و به تازگی آدم شده از زور خنده دل درد میگیرم!!!
دیاکُ جون من حال کردی بهروز!!!
بهروز کلافه برمیگرده سر جاش میشینه و هیچی نمیگه
من دیاکُ خیلی با حال بود!!
دیاکُ نوکرمی مگه میشه دوستم چیزی بخواد و من ازش دریغ کنم!!
من حالا که اینطوره یه کم ار ار کن و یه شیهه هم بکش که ما هم فیز بریم!!!
دیاکُ تو چیز خوردی با فیزت!!!
بهروز یه کم مُراعات هم نکنید به جهنم که اینجا دانشگاهه و هر لحظه احتمال داره بیان ببرنمون واسمون پرونده درست کنن!!!
دیاکُ بیخیال بابا اینقده حرص نخور پیر میشی کچل میشی و
بهروز میپره وس حرفش خیلی خوب دیگه بسه بقیه اومدن ساکت باشید!!!
دیاکُ چشم قربان شما دستور بدید!
من کیه که انجام بده!!!
دیاکُ خوب خره من خودم میتونستم اینو بگم ولی نگفتم تا این دلش خوش باشه!!!
این ساعت اولین جلسه ی فارسی عمومی داریم!!!
چند دقیقه بعد استاد میاد بعد از سلام میپرسه این آقای روشن دل با شماست!!!
دیاکُ بله این آقای نابینا با ماست!!!
بعد آروم ادامه میده من نمیدونم این کلمه ی مزخرف چیه افتاده تو دهن اینا.!!!
من بدبخت حسود یه روشن دلی هم به ما ندیدی!!!
دیاکُ همینطور آروم میگه آخه اگه حقیقت داشت که دلم نمیسوخت دلم از این میسوزه که دل تو عین شب سیاهه اون وقت میگن روشن دل !!!
به زور جلو خودمو میگیرم تا نزنم زیر خنده!!!
من درد بگیری دیاکُ که هرچی بگن یه چیزی تو آستینت داری!!!
دیاکُ خوب اگه اینطور که میگی باشه پس چرا نمیگی قربونت برم!!!!
من نمیگم چون تو قبلا قربونم رفتی حالا هم خفه شو دیگه بهروز با آرنجای واموندش تو پهلوم یه چاله ی بزرگ درست کرد!!!
دیگه تا بعد از کلاس هیچکدوم حرفی نمیزنیم!!
کلاس که تموم میشه دیاکُ میگه بچه ها بیایید بریم خونه ما کمی استراحت کنیم تا کلاسای بعد از ظهر!!
قبول میکنیم و میریم خونه ی اونا!!
خاله کژال مادرِ دیاکُ به گرمی ازمون استقبال میکنه!!!
خوب دیگه یه ساعته دارم براتون قصه میگم گلوم خشک شد این انصافه از آدم کار بکشن یه چیکه آب هم بهش ندن!!!
آهااااااآاااااای حقوقی ها مدافعان حقوق بشر وکیلا شما ها کجا هستید!!!
خوب این جَن جالو راه انداختم تا بگمپاشید برید خونه هاتون نهار بخورید بعد برگردید تا منم برم نهار بخورم!!!
پس قرار ما بعد از نهار همینجا!!!

خوب من برگشتم با کلی انرژی که از اومدن باران اینجا گرفتن بچه ها اینجا داره بارون میاد و من شدیدا شادم!!!
خوب بریم سر ادامه داستانمون!!!
تا کجا براتون گفتم!!!
آها هیچی دیگه جونم براتون بگه که رفتیم داخل!!!
ولی چه داخل رفتنی!!!
یهو صدای یه خانم پیر توجهمو به خودش جلب میکنه!!
سلام حاجآقا خوش اومدید خیر به خونمون آوردید قدمتون سر چشم!!
دیاکُ محکم دستمو فشار میداد!!!
تعجب کردم که دیاکُ چرا دستنو اینجوری فشار میده!!!
بهروز آروم ایستاده بود!!
بِسمِ اللع الرحمان رحیم وای خدا نکنه ما با خودمون جن آوردیم!!! یا نکنه جن ما رو به شکل مردای پیر درآورده!!!
یا نکنه اون خونه جن داره!!!
به افکار خودم خندم میگیره که باز صدای اون خانم پیر در میاد!!
خانم پیر بفرمایید چرا اونجا ایستادید!!!
دیاکُ چرا حاج آقا رو اونجا نگه داشتی مادر!!! نمیگی خسته بشن نفرینت کنن بیچاره میشی !!!
میشینیم دیاکُ عین گراز تند و تند نَفَس میکشه!!!
خانم پیر قربون دستت حاج آقا برای پسرم یه دعا بکن تا از راه بد که داره میره برگرده!!!
یهو با داد دیاکُ از جا میپرم!!!
دیاکُ مادربزرگ این آقا دوست منِ نه بلده دعا کنه نه هیچ!!! بعدشم اون پسر شما که عمویِ من باشه اگه این پسر که هیچ هزار نابینایِ دیگه هم بشینن شب و روز دعا کنن از راه که انتخاب کرده برنمیگرده!!
این رو مطمئن باشید که نفرینِ من و خیلی از مردم بدبخت پشت سرشِ و آخر روزی دامنشئو میگیره من برادرزادش بودم بهم رحم نکرد. من ازش نمیگذرم امیدوارم همین حالا تیری از قلب بیاد و بشینه وسط سینش ولی نه نه حیفه به این راحتی بمیره آرزو میکنم هر روز صد بار بمیره و زنده بشه و آرزوی یه لحظه آرامش به دل سنگش بمونه!!!
خاله کژال با گریه دیاکُ مادر بسه تو رو خدا بس کن ادامه نده.!!!
دیاکُ مادرِ من تا کی خفه شم اینقده خفه شدم که دیگه بعد ادامه نمیده

یج شدم مثلا ما اومدیم مدتی استراحت کنیم این ماجرا دیگه چیه!!!
اون خانم پیر که حالا فهمیدم مادربزرگ دیاکُست میگه مادر این طوری حرف نزن تو هنوز بخاطر اون دختر گیس بریده از عموت کینه به دل داری!!
دیاکُ با مشت به دیوار میکوبه و داد میزنه آره چون اون دختر به قول شما گیس بریده همه چیزم بود زندگیم بود نَفَسم بود لعنتی لعنتی بهروز بلند میشه و دستای دیاکُ رو که میکوبید به دیوار میگیره و سعی میکنه آرومش کنه!!!
مادربزرگ دیاکُ از در دلجویی وارد میشه.!!!
دیاکُ جان قربونت برم من مگه من چی گفتم که تو اینجوری میکنی!!!
دیاکُ چی گفتی!! شما میدونید اون دشمن منِ اون وقت برمیگردید جلو من از بهترین دوستم میخواید براش دعا کنه!!!
بهروز دستمو میگیره و هر سه بی هیچ حرفی از خونه خارج میشیم!!
مدتی تو خیابونا میچرخیم با ماشین بعد به طرف دانشگاه میریم برای کلاس های بعد از ظهر مون!!!
دیاکُ رضا مُردی که هیچی نمیگی!!!
من نه منتظر جنازه ی تو هستم!!!
دیاکُ بگو زبونم لال!!!
من بشین تا بگم!!!
دیاکُ وای من خوابم میاد حالا چه خاکی تو سرم بریزم سر کلاس حقوق اساسی!!!
من خاک که زیاده ولی من خاک رس رو برات تجویز میکنم!!!
دیاکُ اونو واسه داداش دو قولوت تجویز کن!!!
من تو نگران اون نباش برای اونم تجویز کردم!!!
دیاکُ بلند میخنده!!!
خدایا این دیاکُ خوش خنده کجا اون دیاکُ عصبانی که با مشت میخواست دیوار رو خراب کنه رو سرمون و جوون مرگمون کنه کجا!!!
چی تو دل مهربون دوستمه که باعث شد که این دیاکُ یِ مهربان و خوش خنده ی ما تبدیل به یه شیر زخمی با یه کینه ی شتری بشه!!!