درود دوستان و همراهان. امیدوارم در این گرمای طاقتفرسا, خوبو خوشو سلامت باشید.
از اینکه من مینویسم و شما هم حال به هر جهت یا از روی کنجکاوی, و یا هم از روی هر چیز دیگر که من نمیدانم و شما هم شاید ندانید میخوانید در یک دوگانگی حسی به سر میبرم.
نمیدانم خوشحال باشم یا ناراحت.
بیتردید اگر کلام آخر این حقیر دستگیرتان شود, شاید شما هم دچار همین حس متضاد شوید.
که در نهایت بنویسم تا بخوانید یا نه.
از نظر این کمترین, روز 15 تیرماه روزیست بسی بسیار نحص و شوم.
و از همه بدتر اینکه راوی این واقعه ی نحص بنده ی سراپا تقصیرم.
خب لابد میپرسید چرا؟
راویان دوران و ناقِلان اخبار, شاید هم راویان اخبار و ناقِلان دوران نقل کرده اند, که در چنین روزی شبه آدمی مزخرف ولی خوب و شاید هم دوست داشتنی متولد گشته است.
از قضا, البته در پرانتز آن قضا نه این غذا.
خب داشتیم میفرمودیم که: از قضا, در همین روز قدم نامیمون و نحص خود را به محله گذارد.
همانگونه که به عرضتان رسانیدیم, این هم محلی, مزخرفترین, ولی در عین حال شاید هم از دوست داشتنیترین دشمنان ماست.
سخن کوتاه که: شادیم از تولدت, ولی شادتریم از مرگت.
…
….
….
خو دوستان. حالا همگی هدیه هاتونو بیارید بدید به این هم محلیمون.
اول خودم. یه سنگ قبر واست اوردم که روش به بریل نوشته شده,
هم محلی تولدت مبارک باشه.
هول ندید فعلاً دسم پره. یه گل هم از تو پارک نزدیک خونمون کَندم اوردم. چیه میخندی. پول نداشتم خو.
آهان. یه کفن هم اوردم واست.
حالا میخوام واست آرزو کنم. صبر کن اول شمعها رو روشن کنم. خب خوبه. حالا شد.
آرزو میکنم, تو همین 15 تیرها ازدواج کنی, و در نهایت هم تو یکی از همین 15 روز تیرماهها بمیری تا از دستت راحت بشیم.
کلاً آرزوم اینه که همه ی اتفاقات خوبو بد زندگیت, همش تو همین روزا واست رقم بخوره.
واست آرزوی آدم شدن نمیکنم, چون کاریه بسی بسیار سخت. و پیشنهادم هم اینه که هیچ کسی یه چنین آرزویی رو حد اقل واسه تو نکنه. چون خود شیطون هم ازت نا امید شده.
دیگه واست آرزو میکنم امیدوارم فقط هزار سال دیگه زنده باشی, البته منهای سه صِفر آخرش.
خواستم این پست رو بذارم تو اطلاعیه, بعد با خودم گفتم مگه چی هست آخه.
میخواستمم بذارمش تو دسته ی اخبار, بعد با خودم گفتم مگه تولد خر هم مهمه که به عنوان اخبار منتشرش کنم.
اینه که گذاشتمش تو دسته ی صحبتهای خودمونی و متفرقه, تا بعد از خوندنش همگی متفرق بشید و واسش کامنت تبریک نذارید.
به هر حال. من که هدیه هامو نثارش کردم. شما هم, اگه حرفی تو دلتون هست, اگه میخواید باهاش تسبیح حساب کنید, اگه داغ دلی ازش دارید, اگه میخواید ترور شخصیتش کنید خَخ, اگه میخواید بکوبیدش, اگه میخواید تیکه بپرونید, دقیقاً اینجا و کامنتاش مناسبترین جا واس شماهاست.
اگرم بخواد مقابله به مثل کنه, خیالتون راحت که قفل دهانش دست منه و کامنتاشو به زباله دونیه تاریخ میفرستم.
ولی این جهنمی که قراره واسش تو کامنتا درست کنید, یه پیششرط داره, و اونم اینه که بدون تعارف اگه کامنتی از کسی دیدم که ازش بوی توهین استشمام شد, حذفش میکنم و هیچکی هم حق هیچ اعتراضی نداره.
آخه میدونید چیه؟ شما قراره تو این جهنمی که واسش میسازید, ناخالصیاشو بگیرید تا شاید شیطون بهش امیدوار بشه. دقیقاً مث سنگ آهن که میذارندش تو کوره تا ازش آهن بیرون بیارند.
پس راستی مجی هم میتونه یه هدیه ی به یاد موندنی بهش بده, و اونم اینه که به مدت 24 ساعت حساب کاربریشو ببنده و بِفِرِستَدَش هواخوری. مث همراه اول که 24 ساعت مکالمه رایگان میده.
خو دیگه. من رفتم و ضمن یاداوریه اینکه حواستون با قانونی که وجه کردم باشه, تو کامنتا منتظر حضورتون هستیم با هر چه در دل دارید, البته در چارچوب انسانیت و اخلاق.
گرچه از گفتنش ناراحت و متأسفم, ولی
هم محلی تولدت مبارک.
به من چی. بِرید بینید کیه خو. ما رفتیم.
شاد باشید و دیگرانو هم شاد کنید.