خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

انتخاب خط برای دانش آموزان کمبینا، بریل بهتره یا درشت خط؟ چرا؟

سلام دوستان عزیز هممحله ای!

سلام پدر و مادر عزیز!

حال شما چطوره؟

امیدوارم که خوش و خوشبخت باشید!

شاید حالا که به این پست سر زدید؛ درگیر انتخاب خط برای فرزند کمبیناتون هستید. اگه اینطوره، لطفا قبل از هر تصمیمگیری، نگاهی به تجربه های من و دوستانم بیندازید. بعد با تفکر عمیق، سبک و سنگین کنید و بعد تصمیم بگیرید که فرزندتون بریل بخونه یا درشت خط. خواهش میکنم وقتی درحال تصمیمگیری برای فرزندتون هستید؛ فقط و فقط مصلحت فرزندتون رو در نظر بگیرید و بس. مثلا به این فکر نکنید که اگه فرزندم بریل بخونه؛ مردم چی میگن. به این فکر کنید که کدوم خط با راحتی و آرامش بیشتر، فرزند شما رو به مقصد میرسونه.

قبل از اینکه از مزایا و معایب این دو خط بگم؛ از تجربه انتخاب خط برای خودم براتون مینویسم: من یه دختر کمبینا هستم. وقتی قرار بود برای من خط انتخاب کنند؛ خانم زرکشیان، بینایی سنج مدرسۀ ما به پدر و مادرم گفته بودند که دختر شما میتونه درشت خط بخونه؛ اما، من به شما توصیه میکنم که بذارید بریل بخونه. چون درشت خط معلوم نیست تا کجا دخترتونو همراهی کنه؛ ولی بریل یه خط مطمئن و دونست منده. پدر و مادر من به حرف خانم زرکشیان گوش دادند و من بریل خوان شدم. حالا که تا کارشناسی ارشد پیش رفتم؛ همیشه از پدر و مادرم و خانم زرکشیان به خاطر انتخاب سنجیده شون سپاسگزارم.

پدر و مادر عزیز! فکر نکنید بریل فقط خط مخصوص نابینا مطلقهاست. چون درصد کمی از بریل-خونهای جهان، نابینا مطلقند و بیشتر آنها کمبینا هستند.

حالا بریم سر اصل مطلب یعنی مقایسه بریل و درشت خط:

اولین عیب بریل اینه که: بریل یه خط حجیمه. یعنی کتابهای بریل خیلی بزرگه. خب! کتابهای درشت خط هم بزرگند. در ثانی، با پیشرفت تکنولوژی، میتوان با استفاده از وسائلی مانند بریل نوت تِیکِرها؛ مشکل بزرگی کتابها رو حل کرد. بریل نوت تِیکِرها، دستگاههایی هستند، شبیه و اندازۀ لپتاپ. درباره اینکه این دستگاه در ایران، هست یا نه و یا اینکه فارسی رو پشتیبانی میکنه یا نه؛ من زیاد اطلاع ندارم و امیدوارم دوستان مطلع؛ درباره بریل نوت تِیکِرها برای شما در دیدگاهها بنویسند.

دومین عیب بریل اینه که: جذابیت خط درشت رو نداره. یعنی تو خط درشت فرزند شما با رنگها سر و کار داره و توی بریل با نقطه ها برروی صفحۀ سفید. این مشکل رو تا حدی میتونیم با خلاقیت خودمون حل کنیم.

سومین عیب خط بریل اینه که: برای نوشتن با لوح و قلم یا تافل و قلم، دست فرزندتون درد میگیره. این مسأله هم با آمدن ماشین تحریر بریل “که توی ایران به اسم ماشین پرکینز شناخته شده” و بریل نوت تِیکِرها قابل حله. پس نگرانش نباشید!

اما، مهمترین مزایای خط بریل:

اول اینکه: بریل یه خطیه که همیشه و همه جا توی هر جاده پر پیچ و خمی همراه فرزند شماست. یعنی اگه دید فرزندتون کم شد؛ به تحصیلش ضربه نمیخوره. اگه نور کلاس یا اتاقش مناسب نبود؛ به تحصیلش ضربه نمیخوره. اما درشت خط، اگه دید فرزندتون کم بشه؛ مجبوره یه مدت بدون خط باشه؛ تا بریل یاد بگیره؛ و در چنین شرایطی قطعا هم به روح و هم به تحصیل فرزندتون ضربه وارد میشه.

دومین مزیت بریل اینه که: متأسفانه در کشور ما فقط تا کلاس ششم یعنی تا آخر دورۀ ابتدایی، کتاب درشت خط هست و بعد از اون، یا فرزند شما باید از بریل استفاده کنه، یا از کتاب معمولی، که هیچ فرقی با کتاب سایر دانش آموزان از نظر فونت نوشتن نداره، یا باید خودتون هزینه کنید و برایش تمام کتابها را پرینت درشت بگیرید. در همینجا، به این نکته هم توجه کنید که: بیش از 95 درصد دانش آموزان درشت خط، برای خوندن متنهای عربی که اعراب دارند؛ حتی با کتاب درشت هم مشکل دارند؛ چه رسد به کتاب معمولی.

سومین و به نظر من مهمترین مزیت بریل، اینه که: بریل خونی به فرزند شما یاد میده که از سایر حواسش برای جبران آسیب بیناییش استفاده کنه؛ درحالیکه، وقتی فرزند شما درشت میخونه؛ شدیدا برای یادگیری به چشماش وابسته میشه و در واقع، بیشتر یادگیریش بصری میشه تا شنیداری و لمسی؛ و این مسأله، در سالهای بالاتر تحصیل که حجم درسها زیاد میشه؛ برای فرزندتون مشکلساز میشه.

در پایان، به این نکته توجه داشته باشید که: اگه فرزند شما بریل بخونه؛ معلمها تمامی جزییات رو براش توضیح میدن و یا سعی میکنن توضیح بدن. اما، وقتی درشت خط باشه سردرگم می مونند و ناخواسته به سمتی سوق پیدا میکنند که نه تنها زیاد توضیح نمیدن بلکه از فرزند شما به اندازه دانش آموزان کاملا بینا انتظار دارند. در حقیقت، فرزند شما اگه درشت بخونه؛ بین دنیای دیدن و ندیدن بلاتکلیفه یا بهتر بگم نه رومی رومه و نه زنگی زنگ.

شاید بگید: اگه فرزندم درشت بخونه؛ استقلال بیشتری داره. مثلا خودش میتونه اگه رفت توی یه اداره و خواست فرمی پر کنه؛ بدون نیاز به دیگران این کارو بکنه. پدر و مادر عزیز! این استدلال شما درسته. اما، من به شما پیشنهاد میکنم: خط تحصیلی فرزندتونو بریل انتخاب کنید. و بعد چون همه بچه ها مشتاق یادگیری خط عادی هستند؛ از شور و شوق او استفاده کنید، و به عنوان تشویق کارهای خوب او؛ خط عادی یا درشت رو به او یاد بدید. اینطوری بدون اینکه به فرزندتون ضربه تحصیلی وارد بشه؛ از مزایای هر دو خط استفاده میکنه.

پدرها و مادرها! بدونید که هر تصمیم اشتباه شما، زندگی فرزندتونو به بیراهه میکشونه و تا بیاد از بیراهه بیرون بیاد باید زجر بکشه. اگر احساسی تصمیم بگیرید؛ زجر او تاوان خودخواهی شماست.

پدرها و مادرها! بدونید که ما افراد آسیب دیده بینایی هرچه داریم از تلاش و محبت شماست. دوستون داریم و از تصمیمگیریهای فداکارانه و منطقی شما که ما رو به جاده خوشبختی رسونده و میرسونه؛ سپاسگزاریم! دست تموم شما پدر و مادرهای گل را میبوسیم!

و دوستان گل هممحله ای، لطفا شما هم با تجربه ها و دیدگاههاتون والدین دلسوزی که به این محله باصفا سر زدند رو پذیرایی کنید!

۲۳ دیدگاه دربارهٔ «انتخاب خط برای دانش آموزان کمبینا، بریل بهتره یا درشت خط؟ چرا؟»

درود. مرسی اَ پست, ولی من هم نکاتی چند رو مینویسم.
در خصوص خط بینایی الآن درشت نما و بِه دید هم هست که خطها رو درشت میکنه.
در خصوص خط بریل باید بگم که, حتی اگه بینایی فرزندتون هم ثابت بمونه و کم نشه, میتونید به عنوان یه مهارت روش حساب کنید.
حتی من کسایی رو میشناسم که بریل میدونند, بدون اینکه حتی یه ذره هم بهش نیاز داشته باشند یا به کارشون بیاد.
خودم بریل رو به یکی اَ دختر عموهام یاد دادم و جالبه که حتی با دست هم میخونه.
اینو هم بهتون بگم که اگه خط بریل رو به فرزندتون یاد دادین و انتخابتون این بود, ایجور نباشه که با دست بنویسه و با چش بخونه.
چون همون حد اقل بیناییش رو هم اَ بین میبره.
کلاً فرزند کم بیناتونو نابینا بار بیارید, مخصوصاً اگه که مطمئنید در آینده بیناییش اَ بین میره.
البته یاد گیری مهارتهای بینایی و کلاً مهارتهای زندگی و مخصوصاً مهارتهای مخصوص به زیبایی رو تا بینایی داره بهش یاد بدید و ایجور نباشه که کلاً دیدنش رو نادیده بگیرید.
بلکه هدف این باشه که اَ دیدنش در جهت ارتقاعش واس آینده استفاده کنید نه صرفاً مسائل روزمره.

سلام آقای بی ادعا! از نکات خوبی که اشاره کردید ممنونم!
اما، حتی بهدیدم وقتی حجم درسها زیاد باشه؛ چون از اشعه و نور تلویزیون و کامپیوتر استفاده میکنه؛ برای بیناها هم مشکلسازه چه برسد به کمبینا. آخه استفاده زیاد از مانیتور خشکی و خستگی چشم میاره.
بهتره اینجا اشاره کنم که: وقتی فرد آسیب دیده بینایی یا کمبینا به درشت خط و در نتیجه یادگیری بصری عادت میکنه؛ حتی همون کامپیوترم دلش میخواد به صورت بصری و با مانیتور یاد بگیره. اون وقت حاضره سه ساعت دنبال ماوس یا مطلب روی مانیتور بگرده؛ اما از صفحه کلید و گوش و صوت استفاده نکنه. اون وقته که میگه من اگه صد ساعتم صدای نرم افزارهای صفحه خوان را بشنوم چیزی ازش نمیفهمم. حقم داره؛ چون حس شنواییش پرورش و رشد نکرده.

سلام بر شما
بریل تا آخر دبیرستان جوابگو هست، مگر این که فرد هم نوع توی ی مدرسه نابینایان کار کنه که خط بریل به کارش بیاد
اما همین خط بریل خیلی بهتر از درشت خط هست چون کسی مثل من که آر-پی داره به مرور زمان دیدش کم میشه مخصوصا اگه با خوندن خط درشت چشمش رو برنجونه.

ضمن اینکه اگه کم بینایی با خط بریل آشنا نباشه و زمانی بخواد تو مدارس نابینایان
به کار مشغول بشه، بسیار دچار مشکل خواهد شد
ندا خانم! با اجازه ی شما من از پستتون یه استفاده ی کوچیک بکنم
من امسال به عنوان دبیر رابط تو مدارس مشغول به کار خواهم شد و
دو تا دانش آموز نو جوون دارم که خط بریل رو بلد نیستن.
در صورتی که از همکاران کسی این پست رو می خونه
ممنون میشم به من میل بزنید یا پیام بدید که از تجربیاتتون استفاده کنم
ایمیل: saeed.sharifi69@gmail.com
شماره تلگرام و واتساب: ۰۹۱۷۱۰۲۲۸۹۳
پیشاپیش از لطفتون سپاسگزارم
تشکر مجدد از ندا خانم بابت این پست بسیار مفید
و عذرخواهی دوباره بابت مطرح کردن این درخواست
شاد باشید

درود بر شما و سپاس فراوون از مطلب ارزشمندی که این جا قرار دادید
من تحت هر شرایطی بریل را توصیه می کنم ولی می تونن درشت خط را هم در کنارش یاد بگیرن تا اگر روزی ضرورت پیدا کرد بتونن از خط بینایی هم استفاده کنن در پاسخ به همکار عزیزم آقای سعید شریفی باید بگم اولین گام در آموزش این دو عزیز این هست که این دو نفر باید خودشون خواهان یادگیری خط بریل باشن من دانشآموزی داشتم که به بریل علاقهمند نبود و در این جهالت خانواده هم تقریبا باهاش همکاری می کردن من پوستم کنده شد ولی نتونستم به این دانش آموز خط بریل را آموزش بدم درباره این که فرمودید اگر دانش آموزی خط بریل را ندونه بعدا نمی تونه توی آموزش و پرورش قبول بشه اصلا نگران نباشید من به شما قول میدم این جا کسی به ندونستن بریل شما اهمیتی نمیده چون افراد حتی نابینای مطلقی را می شناسم که بریل را نمی شناسن ولی استخدام شدن

سلام! خواهش میکنم. بله در این زمینه توی پست هم اشاره شده. به نظر من خط تحصیلی بریل باشه بهتره. و والدین به عنوان تشویق و برای رفع نیازهای موقت و آنی، درشت خط رو هم به کودکانشون یاد بدند. البته جناب احمدرضا! با اینترنتی شدن امور اداری، خیلی هم اگه بینایی ندونند؛ مشکلی پیش نمیاد. ضمن اینکه، درشت خط هم محدودیتهای خودشو داره. مثلا اگه فونت فرم ریز باشه؛ فرد کمبینا نمیتونه بخونه و باید آخرش از دیگران کمک بگیره. بیشتر کمبیناها هم دست خط خوبی ندارند و وقتی بزرگ میشن؛ خودشون ترجیح میدند نِوِشتنِشونو به یکی واگذار کنند. تازه میزان نوری که توی ساختمان هست هم باید مناسب باشه. عملا درشت خط هم برای کمبیناها چندان گره گشا نیست.
اتفاقا نگران باشید؛ اگر بدون دونستن بریل، به عنوان معلم آسیب دیدگان بینایی استخدام شدید یا میشید. چون در این صورت، نون خودتونو به بهای بدبخت کردن دانش آموزان نابینا و کمبینا میپزید. معلمی که بریل ندونه؛ خودشم به جهالت هایی که هست؛ دامن میزنه. چرا که اگه دانش آموز ازش بریل بخواد نمیدونه. معلمی که بریل ندونه؛ سایر مسائل نابیناها و کمبیناها رو هم نمیدونه. آموزش و پرورش استثنایی هم چون مجبور شده؛ این فرد رو قبول کرده. دوستان بریل یه مهارته و مهارت همیشه راهگشاست هم برای خودمون و هم برای دیگران. ضمنا همین کمبیناهای مدرک به دست و مدعی و فاقد مهارت هستند که راه بقیه رو برای استخدام میبندند. وگرنه چرا باید هر سال آموزش و پرورش برای استخدام افراد کمبینا و نابینا یه بهانه ای بگیره؟

خط بریل خیلی خوبه.
بلد بودنش ضرری نداره که کلی نفع باهاشه ولی ندونستنش گاهی وقتا ضرر هایی به شخص و پیمودن مسیر زندگیش زده و میزنه که فکرشو هم نمیشه کرد.
الان همه جا داره استاندارد درج علائم و عبارات به خط بریل مرسوم میشه.
مترو، صفحه کلید آسانسر، وسایل الکترونیکی، جعبه‌ی دارو ها، و…
فکر کنید طرف اگه بیناییش کم باشه یا به زحمت اینا رو میخونه یا اصلا نمیخونه ولی اگه بریل بدونه، یه لحظه لمس می کنه علامت یا عبارت درج شده رو میفهمه و ازش به نفع خودش استفاده می کنه.
همیشه که نمیشه کتاب های صوتی بخونم. من گاهی اعصابم از خوندن کتاب صوتی به هم میریزه. چیکار می کنم؟ هیچی. کتاب مورد علاقه‌ام رو به خط بریل سفارش میدم می گیرم میخونم.
یا میرم توی کتابخونه هایی که صفحه نمایش بریل دارن، اونجا کتاب میخونم.
مرسی از پست.
واقعا عالی بود چون تجربه‌ی شخصی قاطیش شده بود.

سلام
کم بینا نیستم ولی برای تشکر اومدم. واقعا خدا به همۀ کسانی که در مورد دانشآموزان آسیب دیدۀ بینایی تصمیم درست و منطقی می گیرند خیر بده.
از نکته ای که جناب احمدرضا توی کامنتشون نوشتند، یعنی استخدام نابینای مطلقی که خط بریل نمی دونه به شدت تعجب کردم. راستش بعد از نه سال تجربۀ دانشآموزی تو مدرسۀ نابینایی به این نتیجه رسیدم که: دونستن خط بریل برای معلمین بزرگوار، حداقل مهارتی هست که انتظار میره. منظورم اینه که صرف دونستن بریل کافی نیست. خیلی چیز ها از جمله روانشناسی کودکان استثنایی و روش صحیح مهارتآموزی و ….. موارد دیگه ای هستند که واقعا انتظار میره. من نوعی دانشآموز خوشبختانه در مورد خط بریل مشکلی نداشتم ولی در مورد بقیۀ موارد که اشاره کردم واقعا مواقعی بود که با نبود یا کمبودش به شدت ضربه خوردم. یعنی موردی که جناب احمدرضا فرمودند: اگه واقعا صحت داشته باشه، دلم برای دانشآموزانی که چنین معلمی داشته باشند می سوزه. از اینکه دیدگاهم طولانی شد و هم بخشیش احساسی عذر می خوام.
ندا خانمی عزیزم، بازم بابت پست ارزشمندی که گذاشتید ممنون. واقعا خدا خیرتون بده.

سلام ,
شاید کمی از نظر روانشناسی برای پدر و مادر ها کمی مشکل باشه این انتخاب .
یعنی اعتراف کنند که بچه شون داره مطلق میشه و از اینجور کم فکری ها .
من چند سالیه که نابینا شدم , و درک کردم که چقدر طول کشید که بتونم و به خودم بقبولونم که عصا دست بگیرم .
یه جورایی انگار تسلیم شدن بود و من درکش کردم .
اما بعد یاد گرفتم که میتونم امیدم رو برای بهبودی به همراه داشته باشم , در عین اینکه از زندگی ام هم نیفتم .
به نظرم بریل , که من هنوز موقعیت فراگرفتنش رو پیدا نکردم , یه جورایی از نظر من هنر هست .
میبینیم که نابینا ها یاد گرفتند که با رایانه به خوبی تایپ بینایی بکنند و این هدیه تکنولوژی هست .
اما بینا ای رو نمیشناسم که بریل بدونه .
نکته بعدی اینکه , با فوکوس کردن روی درشت نما , به بینایی فشار میاد , نمونه ای داشتیم که کسی از فامیل که سنش بالا بود , بعد از عمل آب مروارید , به توصیه دکتر ها عمل نکرد و اینقدر قرآن خوند که باقی مونده بینایی اش رو فدا کرد .
البته مطلق نیست , اما نظر من هر دوی شیوه هست , چون به خوبی در سن پایین میتونه بریل رو بیاموزه و بعد هم توسط حتی اطرافیاین , خط بینایی رو هم یاد بگیره در کنارش .
ممنون از پست و موفق و شاد باشین

پاسخ دادن به ندا لغو پاسخ