درود
زینب خیلی قشنگ مشنگ نوشتی .حسودی ام شد .البته تصور من فقط نوشتن دلتنگی ات بود ولی چون نیستی و جواب ندادی کمی تا قسمتی هوای دلم ابری متمایل به طوفانی شده است .زیاد نمی شناسمت اما محله باصفا شناخت نمی خواهد فقط شرط هم محله ای کافیست .امیدوارم که بیائی و بنویسی همینطوری نوشتی و یا … . با رعد بزرگ و بزرگوار موافقم .با آقای قنبری نیز موافقم . شما از تنهائی رنج می برید .با یک دوست خوب و دلسوز از جنس خودت دوستی را ادامه بده .یا در بلوگفا و یا سایت های دیگر بطور ناشناس فعالیتت را آغاز کن ولی حواست باشد که به دام افراد سود جو نیفتی .
و اما …
زندگی در حال زندگی است ، روزی کوچکیم و روزی مراحل بزرگی را طی میکنیم .همیشه دلمان بزرگ شدن می خواهد ، وقتی بزرگ شدیم ناگاه متوجه رخت بربستن آرزوهای ناتمام و ناکاممان از زندگی می شود تا بیائیم بفهمیم که چه شده زندگی ما را محو خودش کرده نه اثری از بازی و آرزو می ماند و نه اثری از رویاهای کودکانه و معصومانه .خدایا پس اینها کجا رفته اند ؟ هر جا دیگر در دسترس ما نیستند !حالا وقت یافتن نیم دیگرمان است و چه خوب که بتوانیم از این مسیر به خوبی بگذریم از پرتگاه ها و سراشیبی ها و سربلالائی هایش با یکی شدن و هماهنگی غریضی وجودمان و با همان معصومیت دوران بچه گی و با بازی و شادی بگذریم .نباید اجازه بدهیم رویاهایمان به فنا برود .زندگی همه اضش بازی و شادی و نشاط است و اگر این وضعیت نابود شود دیگر زندگی معنی نخواهد داشت .بله حالا بزرگ شدیم و باید دنیای کودکی و شادی را به امثال و هم نوعانمان از نوع و جنس خودمان بدهیم و رخت بربندیم .نباید دلتنگ بود و شد چرا که رسم زمانه چیزی جز این نبوده و نیست .
در این مسیر ما نسل فدا شده ایم خودم را نوشتم که هیچ رفیق شفیق و راهنمای دوران هایمان را نداشته ایم و مصائبی سخت بر سرمان فرود آمده و ما تا کنون با صدمات جدی وزیاد توانستهایم سرپا بایستیم .اما شما فرق دارد .هم از نوع زندگی عادی قطعا مشاوران و افراد حقیقی و دلسوزی در اطرافتان بوده و هست و هم اینکه با این امکانات و استفاده از تجربیات هم نوعانت می توانید بر همه اینها به سادگی و بهتر از نسل ما کنار بیائید .کنار بیا و از زندگی ات لذت ببر .شاید اولش سخت باشد اما با بهره از غریضه و توان ذاتی سعی کن به سادگی و درستی قدمهایت را بردارید اگر قدمهای مثبت و صحیح باشد مطمئن باش خم می شوی اما کنده نخواهی شد و بعد از مدتی دوباره بلند قامت خواهید بود و دیگران را از طوفان های سهمگین حفظ خواهی نمود.
در خاتمه فقط حس من این بود و نوشتم و هرگز هم تا زمان ارسال نمی خوانمش .من و سایر هم محله ای ها همان زینب قهرمان و شاد کهرعد بزرگ گفت را می خواهیم و حضورش را با درایت و متانت بیشتر و بیشتر .
پاینده باشید .