وقتی شب دوباره از راه میرسد،
وقتی دوباره چادر سیاه را بر سر زمین می اندازد،
و زمین همه چیز را در زیر این گنبد نیلگون
در دل خود جا می دهد،
من در گوشه ای در کنار شب می نشینم.
قلم و کاغذ را به دست می گیرم
و برای شب می نویسم:
سلام بر تو ای شب. خسته نباشی چون دوباره از راه رسیدی و مایه آرامش شدی.
اگر تو نبودی خستگان روزها
چه امکان و فرصتی برای آسودن داشتند؟
چه موقع می شد به روزمرگی ها فکر کرد؟
مردم تو را شب سیاه و ترسناک می دانند
در حالی که من از کودکی با رنگ تو انس گرفته ام و با تو بیگانه نیستم.
چون می دانم بالاتر از سیاهی رنگی نیست
و من در چشمان خود تعریفی جز این رنگ نیافته ام.
پس ای شب! مردمی تو را سیاه و دیجور می دانند که نور را مایه آسایش می دانند
اما من در کنار تو مشکلی ندارم و با تو به آرامش می رسم چون با تو بیگانه نیستم.
زمانی که با آمدن تو اطرافیان بدون وجود روشنی کاری از پیش نمی برند، من در کنار تو احساس بدی ندارم.
پس خدا نگه دار ای دوست و همراه صمیمی من.
۱۰ دیدگاه دربارهٔ «یادداشتی برای شبهایم»
سلام زیبا نوشتید . موفق و شاد باشید
سلام بر پسر پاییز
ممنونم برای دلنوشته زیباتون
خوب باشید همیشه.
وای کامنت من چرا اومد اینجا
درود. ایول. ادامه بده.
درود بر پسر پاییز. آفرین بر تو. شعر زیبایی سرودی تشبیهات جالبی بکار بردی خلاصه که از خوندنش لذت بردم همیشه پر شور و با نشاط باشی.
سلام بر تو ای پسر پاییز. واقعا از نوشتت لذت بردم. ادامه بده و مطمئن باش که قلم با نوشتنه که قلم میشه. چای هم فراموش نشه.
سلام من هم از صمیم قلب از دوستان و هم محلیای عزیز عمو حسین بزرگوار
آقای امید صالحی مهربان
آقای بی ادعا اما پرکار
و s313 گرامی تشکر میکنم
سلام بر دوست عزیز و چای خورم
متن زیبا و دلنشینی بر نگاره های گوش کن ترکانده بودی. بسی بسیار حال کردیم دادا. خوبی آیا؟
موفق و در حال بازاریابی باشید.
سلام عزیزم چشمای ناز نازت قشنگ میبینن قربون ناز نگاهت
سلام!
همونطور که پیشتر هم گفتم، پاییز و زمستونو برای شبهای بلندش دوست دارم.