اندر احوالات من و مردم، 4 آبان!

بَه بََََََََََََََه خانوم مزاحری باز پستی دیگر نشاطی دیگر واقعاً زیبا بود منم برام این چیزا پیش اومده ی بار تو تهران بودم تو بی آر تیی داشتم از پارک ساعی بر میگشتم که بیام به سمت پایین اتوبوس خیلی شلوغ بود از شدت فشار جمعیت نزدیک بود دنده هام خورد بشه ی دفه ی نفر خواست بشینه رو صندلی ها یکی که وایستاده بود گفت که ای مَََََََََرد بِتََََََََََََََََرس از خدا حیا کن ببین این آقایه محترم نابینا هستند و مُقَدَم تر از منو تو هستند برای نشستن به خدای احد و واحد قسم اگه چنین فرصتی گیر من میومد لحظه ای از خدمت کردن به این قشر دریغ نمیکردم این آقا هم سریع گفت بشین گفتم نمیشینم گفت میشینی یا به زور بشونمت من بمیرم هم نمیزارم تا وقت پیاده شدنت تو ایستاده بمونی منم نشستم دیگه چاره نداشتم متاسفانه اینایی که برا تون اتفاق می افته فقط مال خانوما نیست آقایون هم دارند من تو مشهد ی روز میخواستم برم جایی تو ایستگاه اتوبوس که بودم یکی گفت خدا رو شُُُُُُُُُُُُُُُُُکر! خدا سلامتی رو از آدم زوال نیاره منم گفتم خدا رو شُکر خدا عقل آدم رو به سمت زوال و کم عقلی نکشونه وقتی میخواستم پیاده شم دیدم میگه بیا اینجا داش رفتم گفتم بله گفت اسمت چیه؟ گفتم بهش گفت داش امید گل من خاک پاتم ببخشید این برخورد من و امثال من به دلیل ندیدن آموزش صحیحه و فرهنگ سازی من شرمندتم نوکر تم منم گذشت کردم ما ها تو زندگی مون خیلی ماجرا داریم امیدوارم همه بتونیم تحمل کنیم دانشگاه پیام نور بودم که جز تاریکی هیچی نداره نمیدونم رو چه حساب اسمش رو گذاشتند پیام نور برای ثبت نام رفتم یکی از دانشجو ها اعتراض کرد که این نابینا برای چی رفته حقوق جایه ما رو گرفته مسعولش داشت میگفت که اینا از همه چی بریدند اینا هیچ امیدی به زندگی ندارند نباید بهشون چیزی بگی ضمن این که ربطی نداره به شما رفتم بهش گفتم آقا اگه چیزی رو نمیدونی بی خود نگو من امیدم از خیلی از شما ها بیشتره به جا هایی میرسم که تو تو عمرت نمیرسی بهش و تصورش رو هم نمیتونی بکنی همه زدند زیر خنده هر چند من متاسفانه به خاطر حالت چشم هام اولاش همه با هام مثل بینا رفتار میکنند و اگه اسا دستم نباشه هیچکس نمیگه بیا کمکت کنم چون قابل تشخیص نیست اصلاً حتی وقتی اسا دارم خیلیا فکر میکنند کم بینام البته صادقانه بگم هر چند که من جلوی اون مسعوله اینجوری میگفتم اما از درون خیلی وقته که از هم پاچیدم! یعنی حتی بزرگترین موفقیت ها هم منو خوشحال نمیکنه هیچ چیز نمیتونه خوشحالم کنه از اون طرف کوچیکترین چیزی زود میتونه منو ناراحت کنه مرسی که هستید!