لاله رخ

ای زبان ای لاله رخ اندر دهان

ای که می چرخی چو ماهی بس روان

ای که گاهی می شوی شمشیر تیز

گه برون آری تو مار از آشیان

همچو تو فتانه ای در دهر نیست

صالحی هم مثل تو در این جهان

از تو ناشی می شود هر جنگ و صلح

وز تو می بینیم ما سود وزیان

چون نمائی همچو ماهی جست و خیز

بر تو بیهوده بود بودن چنان

کم بچرخ و کم بگو لیکن چو در

بس مفید آید به هر پیر وجوان

پس بپرهیز از دروغ و سفسطه

غیبت و تهمت رها کن ای زبان

بی تو این انسان حیوان می شود

با تو حیوانی نمی شاید بران

با تو گشت او اشرف مخلوق حق

کن تو کاری تا بماند در امان

دور خواهی مانی از دوزخ اگر

ذکر یار با وفا کن هر زمان

کن معطر خویش را با نام دوست

تا گشاید بر تو درب آسمان

راحتی یابی و آرام و قرار

صاحب خود را نمائی جاودان