خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

خاطرات یه مادر, فصل سوم

سلام دوستان همراه.

**************

روز ها از پی هم می رفتن و چینی من هم کم کم بزرگ می شد و به خاطر ندیدنش نگرانی های منم بیشتر می شد.
چینی دختر شلوغ و کنجکاوی بود و می خواست سر از همه چی دربیاره عین تمام هم سن های خودش.
منم تا جایی که در توانم بود و می تونستم کنجکاوی هاشو ارضا می کردم.
دیگه همسرم رو به کل نادیده گرفته بودم البته اونم همینطور بود.
دیگه برام مهم نبود که برام خبر بیارن شوهرمو با فلان خانم دیدن یا تو پارتی همشونو گرفتن.
به قول معروف دیگه برام این چیزا عادی شده بود.
تمام وقتمو با چینی می گذروندم.
باهاش بازی می کردم
و تا جایی که امکانش بود از همه چی واسش حرف می زدم و تصاویر رو براش توضیح تصویر می کردم
و اگه برام ممکن بود که چیزی که داخل عکس ها هست رو تهیه کنم تهیه می کردم و به دستش می دادم تا لمسش کنه.
شوهرم با اینکه ما رو نادیده می گرفت ولی خوشبختانه نمی ذاشت کمبود مالی داشته باشم. البته اون زمان اینجوری بود ولی ….
چینی تازه وارد چهار سالگی شده بود.
مدت ها بود دیگه شوهرم حتی شب ها هم به خونه نمی اومد یا وقتی می اومد خسته و خوابآلود بود و به کمترین سر و صدا صدای نعرش به هوا می رفت.
روز به روز لاغرتر و تکیده تر می شد.
اوایل نمی دونستم چی به چیِ تا یه روز بقال سر کوچه که مردی حدود پنجاه ساله بود و همه محل بهش ایمان داشتن و تو کارای خیر پیش قدم بود
بهم گفت که دخترم ناراحت نشی ازم که این رو بهت میگم ولی خودم شوهرتو در حال خرید مواد دیدم.
با اینکه دیگه تقریبا برام بیگانه شده بود با این حرف انگار پتکی تو سرم کوبیده شد.
خیلی ناراحت شدم.
همون روز مادر شوهرم اومد بعد از کلی توپ و تشر بهم مژده داد که به زودی هوو دار میشم و اگه ناراحتم این خونه رو بردارم و خودمو از زندگی شازده پسرش بیرون بکشم.
خیلی دوست داشتم تمام نیش هایی که بهم زده بود و همه زخم زبون هایی که بهم زده بود و عین غده ای چرکین تو دلم مونده بود رو بترکونم و منم مژده ی معتاد شدن پسرشو بهش بدم و با کمری خمیده بدرقش کنم.
اینقده دوست داشتم که اون رو تو اون حال ببینم که حتی تصورشم بهم لذت می داد
ولی مهر مادریم بهم این اجازه رو نداد
نذاشت که یه مادر دیگه رو خورد کنم هرچند اون بارهای بار من رو خورد کرد.
چیزی نگفتم و به اون وسوسه ی نفرت انگیز لعنت فرستادم.
شاید خیلیا به بزدل بودن بی دست و پا بودن و خیلی چیزای دیگه محکومم کنن، ولی از اونجایی که خودم مادر بودم و هیچ مادری هم راضی نمیشه بدی بچشو بکوبن تو سرش، مادر شوهرم هم مادر بود.
شاید از من متنفر بود ولی اونم بچشو دوست داشت همونجوری که من چینیمو حاضر نشدم حتی به قیمت زندگیم دور بندازم.
اون حرفاشو زد و رفت.
همون روز بعد از ظهر همسرم برگشت خونه و گرفت خوابید.
چینی هم دست دو تا از عروسکاشو گرفته بود و داشت عموزنجیرباف رو که تازه یادش داده بودم بازی می کرد.
رفتم بغلش کردم و بهش قسمتی رو نشون دادم و ازش خواستم که تو اون قسمت بازی کنه و آروم هم حرف بزنه،
خودم هم کمی باهاش عموزنجیرباف بازی کردم، بعد نمیدونم چرا همون لحظه فکر کردم باید برم لباس بشورم که ای کاش گردنم می شکست و نمی رفتم.
ولی از اونجایی که اتفاق خبر نمی کنه و سرزده میاد و رو سر آدم خراب میشه اون روز هم اینجور شد.
شاید هم باید این اتفاق می افتاد تا اتفاقات بعدش هم می افتاد.
قبل از رفتن یه بار دیگه هم قسمتی که برای بازی چینی تعیین کرده بودمو بهش یادآوری کردم.
خونه ما دو طبقه بود و جز پذیرایی، آشپزخونه و سرویس بهداشتی سه اتاق خوابمون بالا بودن و من جز پذیرایی جایی رو نداشتم که بچه رو بذارم.
وقتی مطمئن شدم که همه چی درسته خودم رفتم سراغ لباس ها.
داشتم لباس ها رو آب می کشیدم که صدای جیغ چینی و نعره علی بگوشم رسید.
وای خدای من الآنم که سالها از اون روز می گذره با یادآوریش تمام وجودم درد می گیره و خودمو برای کار بی موقعی که برای خودم تراشیدم سرزنش می کنم.
همیشه وقتی از چینی می خواستم تو یه محیط باشه و از اون محیط که براش تعیین کردم بیشتر نره دقیقا گوش می داد
ولی اون روز نمی دونم چی شد و چه طور شد که چینی بازی کنان از اونجایی که بهش گفته بودم حرکت کرده بود و افتاده بود رو سر باباش.
به راستی هنوزم تو حیرت اون اتفاقم.
باباشم که رحم و مروت رو بوسیده بود و گذاشته بود یه طرف با تسبیح دانه درشتی که همیشه حتی تو خواب تو دستش بود با تمام قدرت اون تسبیح رو رو بدن شکننده ی دخترم و دختر خودش فرود میاره.
آخ خدا که هنوزم یادم نرفته وقتی که رسیدم هر دونه ی تسبیح که پاره شده بود افتاده بود یه طرف پذیرایی.
دخترم از شدت گریه ترس و درد نفسش بالا نمی اومد
و سیاه و کبود شده بود.
هنوزم از سرعت عمل خودم تعجب می کنم.
نمی دونم اون لحظه من بودم یا نه کس دیگه ای بود که سریع چینی رو بغل کرد و دوید تو حیاط. از شیر آب داخل حیاط چند مشت آب به صورت چینی زدم تا کم کم به حال اومد
و به گریه افتاد.
همراهش مدتی اشک ریختم و از اینکه شاید دخترم رو از دست می دادم به خودم لرزیدم و خدا رو بارها شکر کردم.
صدای همسرم که هنوز داشت با صدای بلند به زمین و زمان فحش می داد به گوشم می رسید.
برگشتم داخل دخترمو که خوابش برده بود بردم داخل یکی از اتاقای بالا خوابوندم و برگشتم پایین.
چنان سر همسرم داد زدم که خودم هم تعجب کردم چه برسه به اون.
واقعا هم تعجب داشت دختر بی سر و زبونی که اگه سرشو میبریدن صداش در نمی اومد
همچین دادی بزنه.
نه صدام دست خودم بود و نه حرفام.
می گفتم و داد می زدم ولی حتی قطره ای اشک نریختم.
-تا حالا هر کاری کردی هیچی بهت نگفتم خیال برت داشته که بی عقلم و هیچی حالیم نیست.
نه جناب از این خبرها نیست.
اگه تا هالا هر کثافت کاری کردی صدام درنیومد دیگه بسه خفه شدم از بس بهم از کثافت کاریات گفتن هیچی نگفتم.
خسته شدم دیگه حوصله این وضع رو ندارم.
مامان جونتم که می گفت به سلامتی قراره ازدواج کنی.
خیلی خوب مبارکه ولی قبلش باید من رو طلاق بدی این رو بدون جز طلاق هیچی ازت نمی خوام. می فهمی؟ هیچی.
شوهرم بعد این حرف با گفتن گیس بریده ی فلان شده طلاق می خوای آره؟ عین شیر زخمی به طرفم حمله کرد.
فحش می داد و می زد.
منم که دیگه جونم به لبم رسیده بود تمام عقده های داخل دلمو ریختم تو دستام و از خودم دفاع کردم.
بیشتر از اونچه که می شد کتک خوردم ولی خوبیش اینجا بود که دفاع کردم.
این کارم اگه به گوش بعضیا برسه هزاران نسبت میدن کاری که خیلیایی که بعدا شنیدن انجام دادن
ولی اگه اونا هم جای من بودن بیشتر از این نمی تونستن تحمل کنن.
آخر سر هم دستم به تسبیحی که به دیوار آویزون بود رسید و با تمام قدرتم کوبیدم تو کمرش.
به اندازه دخترم دردش نگرفت ولی خوب تا حدی دل من خنک شد و یه تسبیح دیگه هم پاره شد.
بعد هر دو خسته رو در روی هم نشستیم.
نه حرفی می زدیم نه به هم نگاه می کردیم.
الآن که به اون لحظات فکر می کنم خندم می گیره.
نمی دونم چه قدر گذشت که اون بلند شد رفت حموم.
وقتی اون رفت منم رفتم یه لیوان آب خوردم و رفتم بالا پیش دخترم.
هنوز خواب بود ولی معلوم بود درد می کشه.
به کمرش نگاه کردم.
بدجوری سیاه و کبود شده بود.
بلند شدم لباس پوشیدم و دخترمو بردم دکتر.
دکتر ازم پرسید چرا اینجوری شده؟ گفتم با بچه ی همسایه بازی می کرده اونم با تسبیح زدتش.
دکتر هم یه نگاه از اونایی که خودتی بهم انداخت و بهم یه نسخه داد که دو تا پماد توش بود.
پمادها رو خریدم و برگشتم خونه.
با کمال تعجب لباسهایی که شسته بودم رو دیدم.
بازار شامی هم که درست کرده بودیم سر و سامان گرفته بود.
دونه های تسبیح من همراه یه نامه روی میز بود
از علی و دونه های تسبیحشم خبری نبود.
نامه رو باز کردم. فقط توش این جمله بود:
فردا برای طلاق آماده باش.

*******

فکر کنم این بار زیادی غلط توش باشه.
فرصت ندارم نگاهش کنم.
خلاصه ببخشید.
فصل بعدی رو بعدِ ارشد منتشر می کنم.
برام دعا کنید.

۲۳ دیدگاه دربارهٔ «خاطرات یه مادر, فصل سوم»

سلام. یعنی ابراهیم! به جان خودم رسما می کشمت. اگر بدونی چه بساطی واسه من درست کردی! نه بابا موضوع گریه زاری نیست ولی تو کلا امروز بیچارهم کردی من دستم برسه بهت کاری می کنم بری داخل بطری خالی قایم بشی.
این ها رو ولش کن. دلم خنک شد از اون تسبیح دومیه. به جان خودم طرف که ضربه رو زد حالم جا اومد. انگار خودم زدم. کیف کردم تا مغز استخون بخش بدجنس وجودم از خوشی گزگز کرد با این ضربه تسبیح که مادره زد. آخ جاااآاااآااان دستش درد نکنه خخخ!
ایشالا نتیجه امتحانت درست همونی بشه که تو می خوایی. حسابی موفقیتت رو از خدا خواهانم و بی اطلاعمون نذار.
بدجوری شاد باشی ابراهیم. دشمن عزیز.

نه اصلا اینجوری نیست
من از دیروز بخاطر خبر تلخی که گرفتم ناراحتم
اگه جوری جواب دادم که شما اینجوری فکر کنید ببخشید
راستی شما امسال کون کور دارید یا سالهای قبل داشتید
امیدوارم که روانشناسی که خواستتونه بهش برسید

البته از اونجایی که دو ماهی مونده تا کون کور بهتره کمی به خودتون سختی بدید و دور بقیه چیزا رو تا حدی خط بکشید
و بیشتر به درس برسید تا ردش کنید
بعد به کارایی که دوستش دارید برسید
عین خودم من هم کلی کتاب جدا کردم که همین که از دست ارشد خلاص شدم بخونمشون
پیروز باشید

بله درسته.
اما خیلیها حتی درک نمیکنن که من با این موقعیتم دارم تموم تلاشم رو میکنم . و از این خیلی حرصم میگیره و به فکرم میزنه بیخیال همه چی بشم.هرچه بادا باد .
فعلا که اینکارو نکردم اما مطمئنا اگه این فشارای الکی ادامه داشته باشه بیخیال همه چیز میشم حتی آرزوهام .
شما هم پیروز و موفق باشید

دیدگاهتان را بنویسید