خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

خاطرات یه مادر, فصل هفتم

بهار با تمام جلوه های زیباش از راه رسید و همه بخاطرش جشن گرفتن
دو روز اول رو روستا بودیم و بعد به خواست خاله گلی که نکنه دیاکو زنگ بزنه برگشتیم خونه خودمون
هیچوقت روزی رو که برای اولین بار دیاکو زنگ زد رو فراموش نمیکنم
خاله گلی و چینی پر سر و صدا داشتن گوشت خورد میکردن
چینی گوشت رو گرفته بود و خاله خورد میکرد نگران بودم چاقو به دست چینی بخوره ولی خاله گفت که هواسش هست و من به کارام برسم
اون دوتا داشتن حرف میزدن و میخندیدن گاهی منم از حرفاشون خندم میگرفت
خاله گلی تو اون مدت چنان عوض شده بود که به نظرم از بیست سی سال قبل هم با احساس تر شده بود
میگفت میخندید و شاد بود
داشتم میز تلفن رو دستمال میکشیدم که تلفن زنگ خورد
چینی جیغ زد که من برمیدارم آخه از وقتی برگشته بود همیشه اون تلفن رو اول برمیداشت
گفتم چینی دستت کثیفه و بهتره به خاله کمک کنی
اونم دیگه چیزی نگفت چون میترسید بلند شه دیگه اجازه ندم به خاله کمک کنه
گوشی رو برداشتم چند بار بفرماید گفتم آخرشم گفتم مرض داری آدم مزاحم
این رو که گفتم یه آقا سلام کرد
با تعجب جواب سلامشو دادم و اون با خنده گفت من مراحم هستم عاطفه خانم
پرسیدم شما
جواب داد نشناختید
تا جایی که یادم می اومد صدای این آقا رو هیچوقت نشنیده بودم
گفتم خیر معرفی کنید
ولی اون جای معرفی شروع کرد حال و احوال دیگه کلافه شدم با پرخاش پرسیدم اول بفرمایید دارم با کی حرف میزنم بعد حال و احوال کنید
ولی اون بی توجه به خواست من گفت
خوب چینی کوچولو حالش چطوره
گفتم به شما ربط نداره
تا این رو گفتم بلند زد زیر خنده
با یه لهجه عجیب کُردی رو حرف میزد
خاله که با تعجب به من نگاه میکرد اومد کنارم ایستاد و با اشاره پرسید کیِ
منم با صدای بلند گفتم یه آدم مزاحم بیکار
بازم اون آقا خندید و گفت
دختر خاله دیاکو هستم
ای وایی که چقدر تو اون لحظه خجالت کشیدم
بی حرف گوشی رو دادم دست خاله و فرار کردم تو حیاط
زیر لب به خودم و اون پسر خاله نمیدونم اسمشو چی بذارم غر میزدم
اه خاک تو سرت عاطفه تو باید از لهجه ی حرف زدنش میشناختیش
پسره ی روانی بهتر نبود جای اون همه حرف یه دیاکو هستم رو از همون اول میگفت و خیالم رو راحت میکرد تا حالا اینجوری نشم
وای که بعدا چجوری با خاله گلی رو به رو بشم
ولی هرکاری میکردم نمیتونستم جلو خندمو از طرز بیان کلمات کُردیش بگیرم
مدتی بعد برگشتم داخل و صدای خنده ی بلند چینی رو از کنار تلفن شنیدم با تعجب رفتم تو هال و دیدم چینی گوشی رو گرفته و بلند میخنده و خاله هم با لبخند نگاهش میکنه
کمی که گذشت جلو رفتم و آروم گفتم چینی جان مامان برای آقا دیاکو پول تلفن زیاد میاد گوشی رو بده خاله جان
چینی با اینکه مایل نبود ولی سریع خداحافظی کرد و گوشی رو به خاله داد
با خودم بردمش تو آشپزخانه تا خاله راحت تر با پسرش حرف بزنه
چینی با خنده پرسید مامان آقا دیاکو کیه؟؟!
گفتم پسر خاله گلی هستش مامان جان
پرسید پس چرا نمیاد مهمونی پیش ما
گفتم تابستون میاد دختر خوبم الآن مسافرته تابستون برمیگرده
سوال بعدی چینی عین تیر نشست وسط قلبم
عین بابای من رفته مسافرت؟
راستی مامان بابا چرا ما رو با خودش نبرد منم دوست دارم عین آجی آتاناز که همیشه باباش میاد دنبالش و یا میاد پیشش هردومونو میبره پارک دوست دارم بابا بیاد دنبالم
مامان میشه بهش الو کنی و بگی با پسر خاله گلی از مسافرت برگرده
خدایا چی داشتم به این بچه ی کنجکاو بگم
یادمه یه بار ازم پرسید مامان من بابا ندارم عین تو و آجی آتاناز
گفتم چرا مامان جان همه هم بابا دارن هم مامان
پرسیده بود پس بابای من کجاست فقط گفتم رفته مسافرت و حالا چینی این رو یادش بود و ازم میخواست به باباش بگم همراه پسر خاله گلی از مسافرت برگرده
آخ علی چه کردی با خودتو من
چنان بغض سنگینی راه گلومو بسته بود که نمیتونستم چیزی بگم
خاله برگشت تو آشپزخونه و با دیدنم گفت چیزی شده
چینی جواب داد من از مامان خواستم به بابام تلفن کنه و بهش بگه با پسر تو برگرده از مسافرت
دیگه نتونستم تحمل کنم از آشپزخانه زدم بیرون
و رفتم تو حیاط و مدتی بی صدا اشک ریختم
روز هفتم عید بود که پستچی یه بسته بزرگ برامون آورد
خاله بسته رو گرفته بود و ازم خواست ببینم از کجا اومده
گفتم از طرف آقا دیاکو اومده
چینی سریع اومد و خواست شکل اون رو لمس کنه
و من بعد از لمسش تمر و اینا رو هم واسش توضیح دادم
بسته رو که باز کردیم چندین بسته کادو پیچ شده و یه آلبوم عکس توش بود
اول پریدیم سر آلبوم
تو تمام عکسها دیاکو تنها بود و تو هر کدوم از عکسها ژست های خنده داری گرفته بود که ما مدتها میخندیدیم بعد میرفتیم سراغ عکس بعدی
برای اینکه چینی هم بفهمه ما به چی میخندیم تمام عکس ها رو براش توضیح میدادم که چجوریِ
تو یه عکس ژست یه آفتابه گرفته بود و پشتش نوشته بود این عکس آفتابه ی عمه خانمه که حدود 60 70 سالی قدمت تاریخی داره و هنوزم ازش استفاده میشه
بعد از عکس ها کادو ها رو باز کردیم که واسه هر سه تامون کلی کادو فرستاده بود که سهم چینی از ما بیشتر شد
چند عروسک زیبا و کلی اسباببازی و لباس
تو نامش ازمون خواسته بود واسش از خودمون عکس بفرستیم
وما هم بعد از خرید کلی خوراکی و این چیزا از خودم یه عکس و از خاله و چینی هم چند عکس آماده کردیم و براش فرستادیم
روزها عین برق و باد میگذشتن و هر روزی که میگذشت یه قدم به روز دیدار خاله گلی با پسرش نزدیکتر میشدیم
یه روز همراه خاله رفتیم خونه ی یکی از آشناهای خاله که کاش نرفته بودم
هوا هنوز سوز سرمای زمستانیشو داشت
وقتی رسیدیم یه خانم حدود 35 36 ساله داشت تو حیاط با آب لوله کشی یه پسر حدود 13 14 ساله رو تمیز میکرد
کمی که گذشت فهمیدم اون بچه ی بدبخت هم فلجه هم اینکه زبون نداره
خاله گلی از همون دم در گفت فاطمه داری چکار میکنی تو این چه کاریه
فاطمه که انگار زیادی عصبانی بود رو به خاله گفت میبینی که چکار میکنم دارم کثافت کاریشو تمیز میکنم
خاله گفت آخه زن ناحسابی این چه وضعشه مگه شما تو خونه حموم ندارید
فاطمه بازم با همون لحن گفت ای بابا گلی خانم نفست از جای گرم درمیاد بخدا دیگه کمری برام نمونده اینقده کولش کردم از اینجا به اونجا از اونجا به جهنم
خاله گفت والا جای تو جهنمه بخدا با این کارت خوب نمیتونی ازش مراقبت کنی بسپارش به بهزیستی یا چی میدونم اونجاهایی که از اینا نگهداری میکنن
حالا یه چیزی پاش کن مُرد از سرما
به بچه ای که جز پوست و چندتا استخون چیزی نبود نگاه کردم
از سرما میلرزید و با صدای بلند میخندید
خنده هاش دل آدم رو ریش میکرد
و همش در میان خنده هاش کلماتی رو با صدای بلند ادا میکرد ولی من شنونده جز آ آ آ او او و این چیزا چیزی متوجه نمیشدم
ولی حالتش جوری بود که هرکس بهش نگاه میکرد بغضی می اومد تو گلوش طفلک اون بچه و اونایی که تو اون حالت ها هستن
خانمه که تازه با حرف خاله گلی یاد بچش افتاده بود سریع یه پیجامه کهنه پایه بچه کرد و تعارف کرد بریم داخل خاله گفت خاور خانم خونه نیست
فاطمه جواب داد نه رفته خرید
و بچه رو بلند کرد برد داخل
از همون جا هم داد زد حالا چرا اونجا ایستادید بیایید داخل تا اونم برگرده
خاله گفت نه میریم دیرمونه برگشت بهش سلام برسون
فاطمه هم از همونجا داد زد باشه پس رفتید در رو هم ببندید
از اونجا که بیرون اومدیم تا تو خونه یه کلمه هم حرف نزدیم
تا مدتها اون صحنه و اون بچه از جلو چشمم کنار نرفت
یادمه یکی دو ماه بعد که خاله گلی خبر مرگشو داد براستی خوشحال شدم از مرگش چون راحت شد بیچاره
خیلی زود اردیبهشت هم داشت تموم میشد و باید میرفتیم دنبال چینی
دیاکو هم گفته بود تو مرداد بلیط داره
یه شب قبل از حرکتمون به سمت تهران داداشم خبر داد خودش میره دنبال چینی و ما بهتره بریم روستا واسه پشم چینی گوسفندا
خوشحال شدم چون تو گرما خاله گلی تو ماشین حالش بد میشد و به منم اجازه نمیداد تنها برم
فردای اون روز رفتیم روستا
هرکس خاله رو میدید میپرسید گلی پس پسرت کی میاد
خاله هم با خوشحالی میگفت یکی دو ماه دیگه میادش
از وقتی خاله پرده از راز زندگیش برداشته بود قبرستان هم باهاش میرفتم
خاله هم هر بار که میرفت اونجا حتما سری هم به خاک کاک رشید میزد و مدتها باهاش حرف میزد
و هر وقت هم راجع بهش حرف میزد چشماش پر اشک میشدن و براستی حس خاله گلی به اون دیوانه مرد عاقل حسی بود که به کاک جلیل پدرش داشت
حدود دو ماه و نیم اینا تو روستا موندیم و خودمونو با کار کردن مشغول کردیم تا متوجه گذر طولانی لحظات نشیم
همیشه همینطوره وقتی به لحظه ای که قراره اتفاق توش بی افته نزدیک میشی حس میکنی اون لحظات باقیمانده چند برابر کش میان و تموم نمیشن
و وقتی که ما به خودمون اومدیم ده روزی به برگشتن دیاکو مونده بود
خواستیم با خاله گلی برگردیم شهر تا خونه رو آماده کنیم چون میدونستیم دیاکو بیاد ما مدت ها مهمون داریم از دوست و فامیل گرفته تا اهالی روستا
وقتی برگشتم خونه تصمیم گرفتم تو اوقات بیکاری با چینی جهتیابی کار کنم
تو تهران بهش عصا داده بودن و یه بار که رفته بودم بهش سر بزنم معلمش ازم خواست تو تابستون اطراف خونه رو با چینی جهتیابی کار کنم
اولش خیلی سخت و کند بود من میخواستم چینی دستم رو نگیره و خودش کنارم با عصا راه بیاد تا بتونه با کمک عصاش موانع سر راهشو تشخیص بده
یه روز که سرش خورد به درخت سر راه عصا رو انداخت زمین و با گریه گفت دیگه این اسباببازی رو نمیخوام بیا برگردیم خونه تا با اسباببازی هایی که خودم دارم و کاک دیاکو برام فرستاده بازی کنم این بده ازش بدم میاد
اصلا از اینکه چینی به عصاش به چشم یه اسباببازی نگاه کنه خوشم نیومد ولی چیزی هم نگفتم و ازش خواستم اونجوری که من بهش میگم انجام بده تا دیگه سرش به چیزی هم نخوره
بازم عصا رو دادم دستش و بهش گفتم ببین مامان عصا رو یه بار بزن سمت راست اینجوری و عصا رو با کمک دستش سمت راست زدم زمین بعد گفتم رو به روی خودت بزن زمین اینجوری و بعد سمت چپ کمی اعتراض کرد بعد خیلی آروم آروم راه افتاد
دیدم اینجوری پیش بره اون از عصا زدن دل سرد میشه کمی که حرکت کردم یه دفعه جوری نشستم رو زمین که چینی حس کنه خوردم زمین
چینی که داشت راهشو میرفت با صدایی که من تولید کردم سر جاش ایستاد و گوش داد خوشحال شدم که دقتش به اطراف بالاست و به صداهای اطرافش سریع واکنش نشون میده
با صدایی ناله گونه گفتم چینی مامان بیا بهم کمک کن خوردم زمین آخ پا وای سرم و و
چینی هم که با صدای من فهمید کجا هستم اومد کنارم و خواست که دستم رو بهش بدم تا کُمَکَم کنه بلند شم
یه خانم که از اونجا رد میشد با تعجب به من نگاه کرد و با گفتن وا تو روز روشن زن گنده داره به اندازه ی سن و سالش دروغ به خورد اون بچه ی کور بیچاره میده خجالت هم نمیکشه و بعد سرشو رو به آسمون گرفت و با گفتن خدایا حکمتتو شکر با این آفریدهات بعد که مطمئن شد که حرفاشو زده و شکر گذاریشم به جا آورده راهشو کشید و رفت
منم چیزی نگفتم آخه به قول خودش چی داشتم به اینجور آفریده های خدا بگم
یه آقا هم اومد و کنارم ایستاد و با گفتن خانم کارتون برای آموزش به اون بچه عالی بود و به نظرم حالا بیشتر میتونه به عصاش اطمینان کنه و با گفتن موفق باشید از کنارمون گذشت
من همچنان نشسته بودم و بعد از تشکر از اون آقا با کمک دستهای کوچولوی دختر قشنگم از جا بلند شدم
به نظر خودم هم چینی بزرگترین درسی که باید میگرفت رو به خوبی یاد گرفت و فهمید تنها اون نیست که میخوره زمین و یا با درخت و این چیز ها برخورد میکنه حتی ممکنه منم که بینا هستم برام این اتفاق رخ بده
ولی برای اینکه چینی رو مطمئن تر کنم یه روز هم خودمو زدم به یه تیر برق و بعد دیدم که براستی تلاشم جواب داده و تونستم با این روش اطمینان چینی رو جلب کنم
از اون روز به اون طرف ما هر روز با کمترین اشکال روزی نیم تا یه ساعت قدم میزدیم و چینی به راحتی از خیابان تا خونه رو با عصاش و اعتماد به نفسی بالا طی میکرد و یاد گرفته بود گاهی که ازش میخواستم تنها برای خرید بره مغازه با خوشحالی عصاشو برمیداشت و میرفت و خرید رو انجام میداد چند باری که رفت خودم هم دنبالش رفتم ولی بعد دیگه تنها میزاشتم بره و مغازه دار هم که میدید من چطور دارم به دخترم عصا زدن یاد میدم کلی تشویقم کرد و به چینی گفت هروقت تنهایی بیایی مغازم و خرید کنی من هم بهت یه جایزه ی حسابی خوشمزه میدم
و هر بار که چینی برای خرید میرفت وقت برگشتنش یه چیزی که اسمش جایزه بود دستش بود
یه بار که چینی با یه پفک برگشت خونه بعد که گذرم افتاد طرف بقالی خواستم پول پفک رو حساب کنم که مغازه دار قبول نکرد و گفت که من خودم این کار رو انجام میدم و بهش جایزه میدم لطفا شما دیگه دخالت نکن و بزار من و اون دختر قشنگ با هم خودمون کنار بیاییم
یادمه چند باری که با خاله گلی و چینی میرفتیم جایی تا سر خیابان اگه چینی به مانعی میرسیدیم و اون با عصاش تشخیص میداد سریع میگفت که یه جوب یا یه سنگ اینجاست مراقب باشید نخورید زمین
و من نفسی از سر راحتی و خیال جمعی میکشیدم و خدا رو شکر میکردم که تونستم تا حدی تو راه رفتن دخترم رو مستقل کنم
و فردا روز جلوش شرمنده نمیشم و عذاب وجدان به جونم نمی افته که چرا وقتی میتونستم کاری براش انجام بدم و ندادم
میدونستم هنوز راه زیادی در پیش دارم که باید طی کنم تا چینی قشنگم هم بتونه تا حدی مثل یه فرد عادی زندگی کنه
همیشه از خدا میخواستم کُمَکَم کنه تا اون راه رو تا آخر بسلامت طی کنم و با پیروزی از صحنه ی روزگار خارج بشم
روزی که همه انتظارش رو میکشیدیم رسید
دو روز قبل از پرواز دیاکو دایی جعفر اومد خونمون و گفت گلی نمیخواد تو بری تهران من و پسرم با بارزان میریم دنبالش. بارزان داداش بزرگه ی منه
خاله اول مخالفت کرد ولی دایی گفت خودتم میدونی تو گرما تو ماشین بشینی حالت بد میشه پس بخاطر خدا یه بار هم که شده لجبازی نکن و بزار ما بریم میدونم دوست داری خودت بری ولی اگه بری اون روز و چند روز بعدشم رو هم به خودت هم به اون بچه کوفت میکنی و باید از اون طرف با آمبولانس برت گردونن
خاله هم با گفتن باشه حسابی باعث تعجب دایی شد
دلیل تعجب دایی رو خوب میدونستم آخه خاله کسی نبود که با همین دلیل قانع بشه و دایی بیچاره خودشو آماده کرده بود تا کمِ کم یه ساعتی واسه خاله دلیل بیاره و دست آخر هم نتونه خاله رو قانع کنه و دست از پا دراز تر برگرده روستا
دایی با تعجب نگاهی به من انداخت و معنی نگاهش این بود که خاله حالش خوبه
منم فقط بهش لبخند زدم
خاله هم خودشو با چینی که عروسکش خراب شده بود و آواز نمیخوند داشت نق میزد سرگرم کرد و وانمود کرد که نگاه دایی و لبخند من رو ندیده
بیچاره دایی که باور نکرده بود که خاله به این راحتی کوتاه بیاد وقت رفتن هم دوباره تأکید کرد گلی خواهرم من و بچه ها فردا شب میریم تهران تو بلند نشی بری ها
خاله با گفتن ای بابا داداش من چند بار تکرار میکنی خیلی خوب گفتم که نمیرم خیالت راحت باشه دایی رو تا دم در بدرقه کرد
هواپیمای حامل دیاکو ساعت هشت صبح روز هشتم مرداد تو ایران فرود اومد و دیاکو به خواست دایی از همون فرودگاه با ما تماس گرفت
شور و شوق عجیبی تمام خونه رو گرفته بود باید میرفتیم روستا قرار بود بیان اونجا و بعد برگردیم خونه ی خودمون
شب قبلترش نه من و نه خاله گلی پلک روی هم نزاشتیم و روز بعدشم انگار سالها خواب بودیم سر حال و شاداب پیاده عازم روستا شدیم
ساعت سه اینا بود که تمام اهالی روستا جمع شدن جلو خونه ی ما و کمی بعد هم ماشینی که امید خاله گلی رو تو خودش داشت از دور پیداش شد
خاله در حالی که به پهنای صورتش اشک میریخت همونجا سرشو به سوی آسمون بلند کرد و گفت خدایا شکرت شکرت که نمردم و یه بار دیگه پسرم هدیه ی عشقم رو میبینم
ماشین هنوز درست توقف نکرده بود که خاله به سمتش پرواز کرد
در ماشین باز شد و پسر قد بلند و چهار شونه ای که شباهت زیادی هم به خاله گلی داشت از ماشین پایین پرید و به سمت خاله رفت
تو عکساش زیاد معلوم نبود ولی همه میگفتن شباهتش به گلی خیلی زیاده و اونایی که هژار خان رو دیده بودن با گفتن خدا پدرشو رحمت کنه قدش و رنگ چشماش و موهای سرش شکل هژار خان خدا بیامرزه
دیاکو جلو خاله ایستاد کمی به صورتش نگاه کرد و بعد بغلش کرد و از زمین بلندش کرد
خاله در حالی که هنوز اشک میریخت و لبخند میزد صورت زیبای پسرشو غرق بوسه کرد
پدرم دوتا گوسفندی که آماده کرده بود رو جلوی پایه دیاکو کشت و مادرم هم با گریه جلو رفت و اسفند داخل دستشو دور سر دیاکو چرخوند و با گفتن دورت بگردم خاله کور بشه چشم حسود اسفندها رو داخل آتیش ریخت و بوی اسفند به هوا رفت
چندین بار مادرم اسفند دور سر دیاکو چرخوند و داخل آتیش ریخت
دیاکو مادر رو هم بوسید
یکی از ریش سفید های محله از مردم روستا خواست برن خونه هاشون و تازه از راه رسیده رو با خانوادش تنها بذارن
ایشالا بعدا همه میریم پیشش و بابام اعلام کرد فردا ناهار همه مهمون خونه ی اون هستن و مردم پراکنده شدن و فقط فامیلهای نزدیک موندن
دیاکو هم در حالی که دست خاله گلی دور دستش حلقه بود از همونجا شروع کرد به دست دادن و ماچ و بوسه رد و بدل کردن
و چینی رو که تا اون لحظه دستش تو دستم بود جلو فرستادم تا چینی رو ببوسه و باهاش احوالپرسی کنه و دیاکو که بلند شد لبخندی زد و باهامون دست داد
بابام گفت خوب بسه دیگه بهتره همه بریم داخل دیاکو جان خستست
دیاکو گفت نه شوهر خاله جان اگه اجازه بدید میخوام قبل از هر کار دیگه ای برم پیش بابام
و ما تقریبا میشه گفت همه پشت سر خاله و پسرش و چینی که حالا دستش تو دست دیاکو بود عازم قبرستان شدیم
برای این میگم تقریبا همه چون مامانم زنداییم و چند نفر دیگه خونه موندن تا گوسفند ها رو تمیز کنند.
وقتی رسیدیم دیاکو رفت کنار قبر باباش و در حالی که صداش از بغض میلرزید گفت سلام بابایی ازت جز اینکه بابام هستی چیزی نمیدونم ولی این چیزا باعث این نمیشه که دوستت نداشته باشم
بابا من حالا اینجام در کنار مامان برگشتم ایران تا شاید بتونم مرهمی بر دل مهربون مامان باشم
اومدم تا آخر عمر نوکریشو بکنم شاید بتونم لحظه ای از این بیست و چند سالی که از دوری من و تو با هم رنج کشیده جبران کنم
بابا کُمَکَم کن که بتونم
راستی اینم بدون قاتلای واقعیت بدجوری تاوان پس دادن
میدونم که خودت خبر داری ولی دلم میخواست تو اولین دیدارمون خودم بگم
بعد از قبر هژار خان همه سر قبر خاتون خانم مادر و پدربزرگم و کاک رشید رفتیم و بعد به سمته خانه راه افتادیم
با این سوال تو سرم که رسول خان اونا چطور تاوان پس دادن؟؟؟؟!!!!

۴۲ دیدگاه دربارهٔ «خاطرات یه مادر, فصل هفتم»

سلام
من هم از مرگ اون بچه خوشحال شدم و احتمالا بشم. خدا ببخشدم اما خب…
یکی از اتفاقات فصلای اخر داستان و حدس میزنم که چی هست .منتظرم ببینم درست ازاب درمیاد یا نه!
آخر این فصل هم خوب تموم شد مخاطب مشتاقه بفهمه که چه اتفاقاتی افتاده

سلام آریای آریایی عزیزم
فدایی داری
پریسا که اون بالا منفجر شده من صداشو شنیدم حالا تو یه کم دور بودی هنوز صداش بهت نرسیده منتظر باش صدای منفجر شدن پریسا به زودی به گوشت میرسه
آریا خوشحالم که هستی خیلی زیاد
کلی شاد باشی همیشه

سلام .
فک کنم اسم ی دختر عجیب رو توی داستان خوندم که منتظر بود دیاکو اونو ببوسه . ولی بعدا که داستانو دوباره خوندم اون دختر نیست شده بود . نکنه من خواب دیدم خخخ
اون دختر اسم خیلی عجیب و نا آشنایی برام داشت. اسمش چی بود ؟

سلاااااااااااااااااااام.
اوخیییییییییییییییی خیلییییییی خوب بوووود.
راستش دارم آخر داستان رو حدسسس میزنم.
آفریییین خیلی خوب نوشتین.
وااااییی من اگه این دوتا امتحان آخری رو تموم کنم و زنده بمونم . مطمئن باشین عزرائیل دیگه جرات نمیکنه بیاد سمتم.
خواااهش میکنم زودتر فسل بعدی رووو بذاارین.
خخخ. خیلی حرف زدم. نمیدونم چرا جدیدنا اینقدر حرف میزنم.ای وااای.
مرسی و خسته نباشین.
خدافظ خدافظ

آقا یه سواال.
این اتاق گفتگو چرا هیچ خبری توش نیست؟
خیلی جای سواله برا من.
خب بجای اینکه بزنیم پست بقیه رو بترکونیم میزنیم اونجارو میترکونیم دیگه.
مرسی امیدوارم.
دوتا امتحان آخرم هردو ادبیاتن. و این خیلیی خوبه.

سلام وقت بخیر و خدا قوت. این قسمت هم مثل قسمتهای قبل عالی و دلنشین بود. کارتون حرف نداره. من تمام قسمت هاشو خوندم و حس میکنم که با تکتک کلماتش زندگی میکنم. نوشته هاتون طبیعیه و این حس خوبی رو به خواننده منتقل میکنه. من شخصیت خاله گلی رو خیلی دوست دارم و خوشحال شدم که انتظارش به پایان رسید. بیصبرانه منتظر قسمتهای بعدش هستم چون اطمینان دارم که ادامش هم مثل قبل جذاب خواهد بود. موفق و سلامت باشید

این چه وضعشه؟ به خدا من اینجا کامنت داشتم! البته بعد از اینکه اینتر فرستادن رو زدم محله بسته شد نصفم این طرف موند نصفم اون طرف بعدش دوباره نشد بیام داخل بعدش هم ولش کن بعدش رو کامنتم کو؟
عه راستی سلام دشمن عزیز! کامنتم! کاااامنتممممم!

سلام بیبی جان
علکی میگی تو کامنت نزاشتی
بیخود به وردپرس توهین نکنی که با من طرفی اون عشق منه ها
پس مراقب خودت باش خخخخخ
ولی چیزه بیا اعتراف کن که علکی گفتی و کامنت نزاشتی
من رفتم یه جای دیگه تو هم پاشو برو بخواب دیره

اییی بابا.
حالا من چیکاار کنم؟؟؟
نههههه. شما دیروز برعلیه پریسا جون کودتا کردین و اسمش رو عوض کردین. ولی من نمیذااااااااارم.
من ۱۸۰ سالمم بشه همون خانوم کوچولو میمونم.
آخیییییش. شکلک خیال راحتی و لم دادن روی صندلییی.
خخخ

سلام ابراهیم.
لایک و دیگه هیچ.
منتظر ادامه اش هستم که تقریبا میشه حدس زد چی میشه. به احتمال خیلی زیاد پریسا هم به سزای اعمال ننگینش میرسه. یا اینکه یه تریلی از روش رد میشه، یا اینکه مثل داعش منفجر میشه یا اینکه خودم باید حسابی بگیرمش زیر مشت و لگد و بکشمش. یعنی داستان از اون طرف میره این قضیه هم از این طرف میره.
شاد باشی.

دیدگاهتان را بنویسید