سلام کمی این متن طولانی هست ولی این موارد رو که به نظرم خیلی مهم هست رو براتون مینویسم.
۱. عصای استاندارد از لحاظ سایز باید به اندازه ای باشه که وقتی جلوت مثل یک ستون نگه میداری دسته اش تا قسمت سینه ات برسه.
کمتر از این عصا برات کوتاه هست و موانع رو درست بهت نشون نمیده.
چون لا اقل باید ما از نیم متر جلومون مطلع باشیم.
اگه خیلی هم بلند تر از این باشه، ممکنه باعث دردسرمون بشه و توی جا های باریک و شلوغ هی گیر کنه به اینور و اونور.
در مورد رنگ هم طبیعی هست که باید سفید باشه و برای شب هم شب رنگهایی در قسمتهای مختلف عصا برای دیدن اتومبیل ها در شب روی بدنه عصا نصب شده باشه.
۲. بهتره لا اقل دو عصا با خودتون داشته باشید.
یکی که در حال استفاده اش هستید و یکی به عنوان زاپاس توی کیفتون. چون احتمال شکستنش یا پاره شدن کشش در اثر اتفاقات هست و اگه یکی زاپاس داشته باشین، وسط راه نمیمونین.
۳. عصا های فلزی محکمتر هستند و به راحتی شکسته نمیشن. ولی متأسفانه به دلیل رفتن و گیر کردن در زیر سپر اتومبیل ها به تدریج کج میشه و باید صافش کنین یا اینکه شاید مجبور بشین دورش بندازین.
ولی عصاهای پلاستیکی خم نمیشن، ولی احتمال شکسته شدنشون هست.
۴. بعضی از عصا ها چرخ دارند که چون نیازی نیست عصا رو در حال استفاده بردارین و هی دوباره چپ و راست بزنین، یکمی کمتر خسته میشین و در ضمن چاله های کوچک و جوبهای باریک رو بهتر باهاش میتونین تشخیص بدین.
اما بعضی از این عصا ها صدای کمی دارند و باعث میشه که تو مکانهای شلوغ صدای عصا رو به خوبی نشنوین.
ولی عصاهای عادی صداشون همیشه اونقدر زیاد هست که بشه به راحتی توی پر سر و صداترین محیط هم صداش رو به خوبی بشنوین.
ولی اگه عصایی پیدا کردین که هم چرخدار بود و هم صدای بلند و خوبی موقع غلت دادنش میداد، دیگه هیچ مشکلی نیست.
۵. عصا رو باید رو به جلو و طوری بگیرین که همیشه دسته اش مرکز بدنتون باشه.
توصیه میشه که همیشه دسته عصا حدود بند کمربند تون و پایینتر باشه.
اگه دسته عصا کمی به ترف چپ و راست بدنتون متمایل بشه، ناخداگاه اون طرف بیشتر بررسی میشه ولی طرف مخالف رو ممکنه خوب نتونین بررسی کنین.
یعنی اگه عصا دسته اش متمایل به طرف چپ باشه موانع سمت چپ بهتر تشخیص داده میشه و احتمال اینکه یک مانع در سمت راستتون رو متوجه نشید زیاد میشه.
ولی وقطی دقیقاً وسط باشه هر دو طرف به اندازه یکسان بررسی میشه.
عصا هم بهتره چند سانتی پایینتر از کمربندتون بگیرین. چون بارها شده که در اثر گیر کردن به مانعی، عصا به بند کمربندم گیر کنه که اگه فاصله مطمین رعایت بشه، احتمال این مسأله کم میشه.
۶. اگه عصا غلتکی هست که کار راحته اون رو به اندازه نیم متر در طرفین غلت می دیم تا مطمین بشیم جلومون و دو طرفمون زمین چطوریه.
اگه پستی و بلندی، جوی فاظلآب، وسیله، زباله، اتومبیل، دیوار و هر چیزی باشه متوجه میشین.
در ضمن از صدای عصا جنس زمینی که زیر عصاتون هست هم تقریباً معلوم میشه. مثلاً موزاییک هست، خاکیه و از این دست.
اگه هم عصا غلتکی نیست عصا رو در هر قدم یک بار به سمت جلو چپ و یک بار به سمت جلو راست میزنیم تا ببینیم وضعیت مسیر مقابلمون چطور هست.
۷. اگه امکانش هست بهتره از کنار دیوار حرکت کنیم تا ناخواسته به اطراف متمایل نشیم و یک دفعه وسط کوچه یا خیابون نریم.
برای این کار هر چند قدم یک بار با عصا به دیوار سمت چپ یا راست میزنیم تا مطمین بشیم که چقدر فاصله داریم و اگه دور شده باشیم دوباره مسیرمون رو اصلاح کنیم.
ولی توی پیاده رو ها کمی سخته. چون جلوی خیلی از مغازه ها وسیله گذاشته شده یا ممکنه پله های مغازه باشه یا از این دست.
اگه امکان حرکت از کنار دیوار نبود باید به صدا های اطراف خیلی دقت کنیم تا بتونیم توی یک مسیر راست حرکت کنیم.
تمرین هایی هم هست که کمک میکنه راست رفتن رو بهتر انجام بدیم.
چون معمولاً نابینایان مطلق ناخودآگاه مسیرشون رو از دست میدن و به طرف چپ یا راست متمایل میشن.
تمرین هایی برای رفع این مشکل هست.
مثلاً میتونید توی خونه روی لبه قالی ها حرکت کنید و سعی کنید که مسیر رو بدون تغییر جهت برید.
گاهی مربی که به شما آموزش میده، ممکنه، با استفاده از طنابی که روی زمین با چسب وصل شده از شما بخواد که دقیقاً روی مسیر طناب حرکت کنید و مسیرتون رو با کف کفشتون حس کنین و سعی کنین منحرف نشین.
البته اگه کمی بینایی داشته باشین، نیازی به این تمرین نیست.
ولی بهتره این عادت رو در خودمون به وجود بیاریم. چون معلوم نیست که کدوممون تا فردا همون بینایی کم رو داریم یا نه.
۸. اگه قرار شد از روی جدول های کنار خیابون رد بشیم، اول با عصا این ور جدول که به طرف خودمون هست رو پیدا میکنیم و تا نزدیکی لب جدول میریم.
بعد عصا رو داخل جدول میکنیم و به سمت عقب و جلو حرکت میدیم تا اندازه عرض جدول دستمون بیاد.
بعد عصا رو دقیقاً اون طرف جدول میذاریم و یک پامون رو کنار عصا میگذاریم و پای دیگه رو هم رد می کنیم.
اگه جدول زیاد عریض نبود عصا رو کمی جلوتر از اون طرف جدول بذاریم بهتره.
چون ممکنه اشتباهاً کمی عقبتر از جدول پامون رو بگذاریم و ناخواسته مشکلی پیش بیاد.
۹. هیچوقت سریع حرکت نکنین، چون احتمال خطا زیاد میشه. سلامتی ما مهمتر از هر چیزی هست.
تجربه های بدی از حرکت سریع با عصا دارم که هرگز دوست ندارم تکرار بشه.
در ضمن اگه سریع حرکت کنین، ممکنه افراد بینا نتونن به موقع خودشون رو از مقابلتون کنار بکشن.
ولی اگه آهسته برین هر فردی میتونه به موقع متوجه شما بشه و به موقع راه رو براتون باز کنه.
علاوه بر این، عصا نمیتونه موانع روی هوا رو تشخیص بده.
پس اگه داربست یا وسایلی از این دست در مسیرتون بود، بدون شک برخورد با اونها با سرعت کم، خسارت جانی کمتری به شما میزنه تا دویدن با سرعت.
۱۰. با وجود قانونی مبنی بر اینکه وسایل نقلیه باید هنگام دیدن شخصی با عصای سفید، سرعتشون رو کم کرده و اجازه عبور شخص نابینا رو بدن، ولی با این همه عبور از خیابان حتی برای افراد کمبینا هم بدون خطر نیست چه رسد به افراد نابینا.
پس اگه امکان عبور از خطوط عابر پیاده یا پل هوایی بود یا نهایتاً کمک از یک فرد بینا، هیچوقت از این موارد دوری نکنین و ریسک تصادف رو برای خود ایجاد نکنین.
موارد دیگه هم هست که بنا به تجربه و مهارت افراد میتونه خیلی بیشتر از اینها باشه ولی فکر کنم لا اقل رعایت اینها، بسیار مهم بود.
براتون آرزوی بهترینها رو دارم.