با عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما دوستان.
شاید از عنوان پست فهمیده باشید چی شده. آره من دیروز به طور کلی به دیار کوری مطلق پیوستم. خخخخخ.
شاید بگید این خل شده داره می خنده.. بذارید تعریف کنم. من از سال 1380 تا 1393 مدام دکتر می رفتم. بهترین دکترها ی داخل ایران منو معاینه کردن. از مرحوم خدادوست گرفته تا اسفندیاری تا دکتر مرادی و فروردین . اینا رو من مدیون بابام و صاحب کارش هستم. این صاحب کار بابام خیلی خر پول بود و همیشه یک ماشین و یک راننده از شرکت رو با ما می فرستاد. اما من از این دکتر ها هیچ نتیجه ای نگرفتم. پس بنا بر این رفتم پاکستان اونجا هم نتیجه نگرفتم و دیگه بی خیال شدم.
تا امسال که اومدم ترکیه اینجا دکتره آب پاکی رو ریخت رو دستم. گفت برو به زندگیت برس این درست نمیشه آر پیی هستش خودم چند وقت بود شک کرده بودم چون طو این چند سال دیدم داشت مدام کم می شد. تا دیروز وقتی از خواب بیدار شدم همه چیز رو سفید دیدم. فکر کردم چند دقیقه این طوری هست بعد درست میشه چون قبلا این طور فیوز می پروند. اما نشد.
اومدم بیرون تا خورشید رو ببینم اما فقط گرماش به صورتم خورد. خلاصه از دیروز دوشنبه من به طور کلی فیوز پروندم.
خخخخخخخخ.
اما خدا رو شکر دیروز بعد از چند دقیقه فکر کردن حالتم عادی شد.
من درسته کلا نابینا شدم اما هدفم نابینا نشده. من بدون چشم میرم جلو من کله خرتر از این حرف هام.
از دیروز اعصاب پدر و مادرم خورده اما من با دلقک بازی هام می خندونمشون و میگم چشمم فیوز نداره خودم که درستم مغزم که فیوز نپرونده!
خیلی ممنون که به چرت و پرت های من گوش دادید. با تشکر.