خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

غریبه ی تنها

درود دوستان. امیدوارم دلتون شاد باشه. همچنین امیدوارم از سروده ی زیر که از خود ناچیزم هست خوشتون بیاد.

غریبه ی تنها

منم کسی که نچیده گلی ز گلشن دنیا غمین و دلزده حتا ز بوستان و ز صحرا.
منم کسی که دلش را به خون دیده بشوید کسی که عشق نجوید همان غریبه ی تنها.
منم کسی که چو آتش سرشته اند ز داغی منم کسی که چو بهمن سرشته اند ز سرما.
ره فراق چشیده عذاب شمع کشیده دل از رفیق بریده چو عشق بیکس و بیجا.
چو خاک پاک و فروتن چو آب صاف و صمیمی غزال بیکس صحرا عقاب بیپر بالا.
کجا روم که همه جا همین جهان خراب است غم غریبی بیحد چه تُنگ تَنگ و چه دریا.
در این جهان غم انگیز که صحنه ها پر درد اند نگو که درد دل اوست نبود دیده ی بینا.
بسوخت جان و تنم را غریبی همه با هم ستم به مردم مظلوم ستم به غنچه ی مینا.
یکی به جنگ کشانی یکی به درد نشانی چه بدسرشت جهانی کمی بساز تو با ما.
چو باد در پی پوچی دویدم و به فنا رفت عزیز عمر و دل اما بماند آن دل شیدا.
امید من به بهاری است که سردیم بزداید به یار غصه گساری است که خوش کند دل تنها.
ستم کشیده ز خویشم از این دلم پر نیشم جدا کنم ز گناهان خدای پاک توانا.
نبود در ره خوشدل چنین گلایه ی باطل برو به سمت ره یار و دل سپار به فردا.
(خوشدل)
چشم به راه ارزیابی سازنده ی دوستان هستم.

۱۸ دیدگاه دربارهٔ «غریبه ی تنها»

سلام.
خیلی لذت بردم.
با وجود این که متولد سال هفتاد و نه هستید اما زبانی قوی در شعر دارید البته اگر بتونید از زبانی امروزی تر برای اشعارتون استفاده کنید خیلی بهتره ولی به هر صورت من شعرتون رو دوست داشتم و ممنونم که این جا به اشتراک گذاشتیدش.

درود. سپاس که اینجا سری زده اید. دقیقا این را به یک استادی نشون دادم و یکی از انتقاداتش همین زبان کهن بود و کمی تغییر دادیم و این شد و اینجا گذاشتیم. انشاء الله آثار هم روزگاران را می خوانیم و زبانمان را بروزتر می کنیم. باز هم سپاس.

سلام، آقای پیمانی عزیز، چه شعر قشنگ و دلنشینی، اما علیرغم دل نشین بودنش بنده ی حقیر به اشعار امیدوار کننده بیشتر علاقه دارم، اصلاً نمیدونم چه سری است که اکثر ما ایرانیان شعرهایمان بوی غم می دهد، خلاصه خیلی دوست دارم که به زودی از تو جوان پر انرژی حافظ کلام وحی شعری بخوانم که تمام بدهکاریهایم یادم برود، نه تمام بدهکاریهایم را یادآوری کند. یا علی

درود. خخخخ. خب احساسات می گفت نا امیدانه بنویس! ولی چیزی که مشخص به قول شما شعر امیدوارانه خیلی می تون مفیدتر باشه. انشاء الله در سروده های بعدی به این توجه میشه. البته در دو سه بیت آخر سعی شد کمی از حس نا امیدیش کم بشه ولی ظاهرا خیلی کم بوده. ببخشید طولانی شد. بسیار سپاس که وقت گذاشتید.

دیدگاهتان را بنویسید