سلام بر خوانندگان دغدغه مند!
چندیست که ویروس کُرونا تمام ساحات زندگی را درگیر کرده است. کمتر کسی است که تأثیر این بیماری را در زندگی خود حس نکرده باشد. میتوان گفت، تأثیر حضور این ویروس بر مسائل مختلف آموزشی چشم‌گیر‌تر بوده است. تعطیلی مراکز آموزشی و برگزاری دوره های مجازی از مهمترین اتفاقاتی بوده اند که به خاطر شیوع کوید ۱۹ در نظام آموزشی سراسر دنیا افتاده است. کشور ما نیز با برگزاری مجازی دوره های آموزشی کوشید تا گامی در راستای حفظ آموزش در شرایط خاص بردارد.
دانش آموزان و دانشجویان نابینا، به عنوان یکی از اقشاری که برای امر آموزش شرایط ویژه ای دارند، با وجود مشکلات و مسائل گوناگون تا حد امکان در دوره های مجازی شرکت کردند. بررسی مشکلاتی که بر سر راه آنها قرار داشت مجالی مبسوط میطلبد که از طرفی بسیار ضروری مینماید و از سویی از حوصله ی این نوشته خارج است.
پس از به پایان رسیدن دوره های آموزشی، باید منتظر امتحانهایی بود که یا با همان روش مجازی برگزار میشوند یا تدابیری اندیشیده میشود تا بتوان آنها را به روال پیشین برگزار کرد. به این امتحانات، باید آزمونهایی را نیز افزود که به دوره ای آموزشی اتصال ندارند. برای نمونه میتوان از آزمونهای سازمان سنجش و سایر نهادهای آموزشی-اجتماعی-قضایی نام برد.
خوشبختانه نحوه ی برگزاری آزمونهای دانش آموزی در مدارس استثنایی با سایر مدارس تفاوت چندانی ندارد. دانش آموزان برگه امتحانی را دریافت کرده با خط بریل امتحان خود را می‌دهند؛ اما شرایط در مدارس تلفیقی، مراکز آموزش عالی و سایر نهادهای فوق الذکر متفاوت است.
در اغلب این آزمونها، نابینایان با کمک منشی در آزمون شرکت میکنند. نکته ی قابل توجه فاصله ی میان فرد نابینا و منشی اوست که با فاصله گذاری فیزیکی مورد نظر این روزها سازگاری ندارد.
از جایی که منشی باید با شرکت کننده ارتباط برقرار کند، سؤال آزمون را برای او بخواند، و پاسخ را بشنود باید ارتباط گوشی مناسبی بین آن دو برقرار شود. تا پیش از این، منشی و شرکت کننده در کنار هم مینشستند و با صدایی آرام سؤال و جواب را با هم رد و بدل میکردند. در یکی دیگر از اَشکال برگزاری آزمون پرسشها به خط بریل در اختیار نابینا قرار میگرفت و منشی پاسخنامه را پر میکرد.
شواهد و قرائن حاکی از تصمیم مسئولین برای برگزاری آزمونها به صورت حضوری است. اگر این سخن درست باشد میتوان پرسید: آیا امکان برگزاری آزمون با شکل سابق برای نابینایان وجود دارد؟ آیا سازمان آموزش و پرورش استثنایی برای رعایت حال دانش آموزان تلفیقی خود دست به اقدامی زده است؟ آیا دانشگاههای نابینا پذیر کشور این امکان را دارند که فی المثل یک اتاق به حضور دانشجوی نابینا و منشی او اختصاص دهند؟ آیا سازمان سنجش آموزش کشور طرحی برای رعایت فاصله گذاری فیزیکی مابین داوطَلَبین و منشیها از سویی و مراقبین و داوطَلَبین از سوی دیگر اندیشیده است؟ آیا داوطَلَبین نابینا می‌توانند مثل گذشته در یک اتاق با هم آزمون بدهند؟ وظیفه ی تشکلهای نابینایی در این رابطه چیست؟ از کدام تشکلها باید پیگیری این امور را مطالبه کرد؟
در پایان ذکر دو نکته الزامی مینماید:
۱. به این پرسشها میتوان تعداد بیشتری افزود که برای رعایت اختصار و همچنین تخصصیتر شدن برخی از آنها از پرسیدنشان صرف نظر شد.
۲. باید توجه داشت که ما نابینایان در وهله ی اول باید خودمان مشکلاتمان را به گوش مسئولین امر برسانیم و پس از آن توقع داشته باشیم که برای کارهامان چاره اندیشی شود. در چنین شرایطی نقش تشکلهای نابینایی، -چه تشکلهای دولتی و چه N G Oهای متشکل از نابینایان فعال مدنی- باید پر رنگتر باشد. ما می‌توانیم به راحتی با غر زدن صورت مسئله را پاک کنیم و انتظار داشته باشیم که دستی از غیب حلال مشکلاتمان باشد؛ دستی که مانند بیناییمان نا امیدمان میکند.
۱۲ دیدگاه دربارهٔ «سخنی از جنس دغدغه»
درود.
مهمترین پرسشی که باید مطرح کرد این خواهد بود که واقعا چه کسی پاسخگوی این سوالات است.
آیا واقعا این کمکاری ها صرفا وظیفه ی مسئولین است یا خودمان مقصر اصلی این گونه بی توجهی ها هستیم.
بحث هایی از این قبیل بار ها و بار ها مطرح شده اما هیچ کس پاسخگو نیست و خود را مسئول نمیداند.
مسئله ای که بین نابینایان سایر ملت ها وجود دارد، اتحادیست که همواره از آن سخن های فراوانی گفته شده و جای بحث در این باره نیست.
اما به طور واضح می توان نبود این اتحاد را در میان نابینایان ایران مشاهده کرد.
کمکاری ها و بی توجهی های ارگان های دولتی و به خصوص سازمان آموزش و پرورش استثنایی، پیش از طرح این مبحث و به وجود آمدن این مسائل همواره دیده شده است.
این مسئله دست کم برای شخص من به اثبات رسیده است که در هر موضوعی هر زمان که ما خودمان دست به کار شده و برای حل یک مشکل اقدام کرده ایم موفق بوده ایم.
اتحادی که میان نابینایان در جهت دسترسپذیری بسیاری از نرم افزار ها در ایران شکل گرفت، مثالی برای اثبات این موضوع است. در این گونه موارد، این خودِ ما بودیم که با تلاش و پیگیری های فراوان، سازندگان اینگونه نرم افزار ها را برای دسترسپذیر تر شدن نرم افزار هایشان متقاعد کرده ایم.
اما همانطور که در پست اشاره شد، بی توجهی های مسئولین صرفا یک گزینه ایست برای کسانی که می خواهند خودشان را از زیر بار مسئولیت کنار بکشند.
مسئله ای که مطرح شد، مسئله ی نویی نیست.
بلکه بار ها و بار ها در مباحث مختلف مطرح شده است. ولی متأسفانه ما حرف های قشنگ و منطقی را به خوبی می زنیم اما در عمل مسئولیت عملی شدن این حرف ها را بر گردن سایرینی که مشخص هم نیست چه کسانی هستند می اندازیم.
و همچنان منتظریم که ببینیم چه کسی پاسخگو خواهد بود…
برقرار باشید!
امیر جان! سلام:
تمام صحبتهایی که کردی درست به نظر می‌رسه و اگه توجه کنی نوک پیکان صحبتهای من هم بیشتر از بیشتر از مسئولین خودمون رو نشانه رفته. از یه منظر دیگه، این ماییم که باید امتحان بدیم و مراقب سلامتیمون باشیم.
همه ی حرف من هشداری بود به نکته ای که تو بهش تأکید کردی. اگه هرکی بخواد یه ساز بزنه و متحد نباشیم این دفعه شوخی شوخی کرونا میگیریم یا از امتحان و درسمون عقب میفتیم.
سلام میر هادی جان بنظر میرسد اگر هردو یعنی هم فرد نابینا و هم منشی با رعایت نکات بهداشتی از قبیل این که هردو ماسک بزنند و دستکش بپوشند و یا ژل و یا الکل ضد عفونی استفاده کنند امکان پیش هم نشینی را خواهند داشت
سلام بر هادی ندیمی عزیز.
من پزشک نیستم که بتونم حرفت رو تصدیق یا تکذیب کنم؛ فقط میتونم بگم به هر شکل بهتره آدم حواسش به خودش باشه. من نمیدونم ماسکها که انواع مختلف هم دارن چقدر میتونن ما رو ایمن کنن از شیوع این ویروس. در ثانی قانون فاصله گذاری فیزیکی دقیقا برای همین ایجاد شده که به ایمن سازی ما کمک کنه و عدم رعایتش به هر شکل خطرناکه.
برقرار باشی.
همچنین از طریق ایران سپید و شبکه تشکل نابینایان چاوش میتوان پیگیری این امور را مطالبه کرد.
سلام.
از اون جایی که قراره بنده در یکی از آزمون های سازمان سنجش شرکت کنم مسأله فاصله گذاری رو به شکلی به گوش رئیس سازمان سنجش رسوندم و جالب بود که جوابشون هم این بود که تا الآن چیز خاصی در نظر نگرفته ایم فعلاً که آزمون ها دارند به تعویق می افتند.
با تمام این اوصاف آیا در آزمون دکتری به عنوان مثال ما که پارسال در شیراز شرکت کرده بودیم و شصت نفر نابینا و کم بینا و معلول جسمی بودیم به همراه شصت نفر هم منشی مجموعاً صد و بیست نفر؛ امکان این وجود داره که به هر نفر و منشیش یک اتاق جدا اختصاص بدن؟
تازه قطعاً تعداد شرکت کنندگان در حوزه ای مثل شهر تهران بیشتر از این هاست و از طرفی به نظر می رسه در آزمون هایی مثل کارشناسی و ارشد تعداد بیشتری شرکت می کنند و کلاً اول باید در این زمینه یک راه حل اساسی در نظر بگیریم و بعد با نامه و تشکل ها و رادیو و تلویزیون و خلاصه انواع راه هایی که وجود داره مسأله رو به گوش مسؤولین برسونیم.
متأسفانه با وجود فکر کردن زیاد در مورد این مسأله هنوز راه حلی که عملی باشه به ذهنم نرسیده؛ اما کامنت های این پست رو دنبال می کنم.
حسین جان سلام.
هدف اصلی منم اول یه همفکری بین خودمون و رسیدن به یه راهکار هست، بعد طرح اون راهکار به انجمنهای نابینایی و پیگیری از طریق اونها.
متأسفانه من هم راهکار ممکنی هنوز به ذهنم نرسیده و مطمئنا بهش فکر میکنم. اینکه تأکید میکنم رو ممکن به دلیل شرایط واقعی جامع ی ماست.
مجدداً سلام و درود.
ظاهراً تمامی امتحانات پیام نور بطور الکترونیکی و غیر حضوری برگزار خواهد شد.
خدا بخیر کنه.
والا میر هادی جان من هم در باره نحوه برگزاری امتحانات و آزمونهای مختلف بشکل حضوری برای نابینایان راه حلی به ذهنم نرسیده.
البته در این که ماسک و دستکش باید استاندارد باشه هم یقیناً هیچ شکی نیست.
سلام به همۀ دوستان عزیز! عبادات همگی قبول! در مورد آزمون هایی که سازمان سنجش برگزار میکنه و آزمون های شبیه به اون، هر چند فاصلۀ بین داوطلبان عادی بیش از فاصلۀ نابینایان و منشی هاشون هست، ولی قطعاً فاصلۀ مورد نظر فاصله گذاری اجتماعی (یعنی حدود دو متر) بین اونا هم رعایت نمیشه. در نتیجه باید برای همۀ داوطلبان فکری بشه. هر چند که فاصلۀ نابینایان و منشی هاشون کمتر، و به همون نسبت ریسک این همجواری هم بیشتره. ولی بطور کلی برگزاری اینگونه آزمون ها به شکل گذشته، خالی از ریسک نخواهد بود. به نظر من شاید بهتر باشه بیشتر از اون، به دسترس پذیری نرم افزار هایی فکر کنیم که قراره باهاشون آزمون های دانشگاههای مختلف به شکل مجازی برگزار بشه؛ که چون من باهاشون سر و کار ندارم، خیلی هم از میزان این دسترس پذیری اطلاع ندارم. اگر میزان این دسترس پذیری ها مطلوب نیست، فکر میکنم شاید بهتر باشه تلاش کنیم دانشگاههای مختلف، همگی از دسترس پذیر ترین نرم افزار یا سامانه استفاده کنند، و ما هم تلاش کنیم سطح این دسترس پذیری رُ بالا ببریم. موفق باشید.
سلام، واقعاً برای کسی که کلی زمان برای مطالعه گذاشته خیلی سخته، مرسی که انسانی هستی که این مسائل رو طرح میکنی.
https://bit.ly/2WWURO5
سلام
به این سوالات میشه این سوال رو هم اضافه کرد
که آیا ما نابیناها هم می تونیم هم پایه دوستان بینامون در امتحانات از امکان تقلب استفاده کنیم یا خیر
سلام و این بار به صورت خارج از شوخی
حقیقتا ممنون بابت دغدغه هاتون که دغدغه های بسیاری از دوستان بود و شاید هم کماکان باشه….
من دانشجویان زیادی رو دیدم که این مسائل نگرانشون کرده بود و حتی باعث سختی و دشواری تحصیلشون شده ولی متاسفم که حتی با وجودی که شما مطرح کردید چندان توجهی نشده….
البته در مورد آزمون های سراسری مثل آموزش پرورش و کنکورها و آزمونهای قضایی مثل وکالت فکر کنم مشکل واقعا یک مشکل اساسی هست که باید بهش رسیدگی بشه چون طبق شنیده هام تعدادی از دوستان به همین دلیل نتونستند با وجود تلاش و مطالعه ای که داشتند آزمون مناسبی رو پشت سر بذارند و نتیجه بگیرند….
در مورد امتحانات دانشگاه خب حد اقل در مورد سیستم کلاسهای مجازی دانشگاه ما میشه گفت نرم افزارها دسترس پذیر هستند و من شخصا به جز یکی دو بار با مشکلی مواجه نشدم که این یکی دو بار هم در مقایسه با تعداد موارد و همچنین مشکلاتی که سایر دوستان بینا هم به تناسب شرایطشون مواجه میشند فکر کنم منطقی بوده…
پیشنهادم این هست که دوستان سعی کننند خودشون رو با شرایط وفق بدند, آموزش لازم رو در مورد کار با سایت دانشگاهشون ببینند و مهارت پیدا کنند ….
در زمان امتحان هم با یک نفر هماهنگ کنند که اگر مشکلی پیش اومد و نتونستند به هر دلیل خودشون وارد سایت بشند یا سوالات رو بخونند و ….. از اون فرد کمک بگیرند….
در خصوص زمان امتحان من نمی دونم دوستان آیا مشکلی دارند یا خیر, من در خصوص یکی از امتحاناتم حدس میزدم با توجه به اینکه امتحان تا حدی آماری بود و نیاز به محاسبات داشت زمان کم بیارم که اندکی پیگیری کردم وقت اضافه در سامانه برای من پیشبینی بشه که به نتیجه نرسیدم و البته زمان هم کم نیآوردم ولی شاید دوستان مشکل کمآوردن زمان پیدا کنند …..
راستی اینم بگم به نظر من در مورد برخی دروس و بعضی اساتید واقعا تدریس آنلاین کیفیت بیشتری داشته و حتی این افزایش کیفیت قابل توجه هم هست….
و خودمونیم دیگه بعضی دوستان که حال رفت و آمد هم ندارند و یک سری مشکلات جهت یابی و شاید هم مسایلی در روابط اجتماعی …. اینها هم زیااد راضی هستند….
در نهایت مرسی از پست دغدغه مندانه و مفیدتون.
همیشه شاد باشید