سلام.
اول بگم که نبخشید که یه هفته تاخیر افتاد اصلا ببخشی می‌خواد چی بشه اینترنت نداشتم که بزنم پس ببخشید هم نمیگم خخخ.
آره اینجوریاست.
بعد هم بگم که اگه از این سری پست خوشت اومد و قسمت های قبلی رو نخوندی می‌تونی قسمت 0 رو به عنوان اولین قسمت پیدا کنی نه قسمت 1.

فرایند مصاحبه ی شرکت های IT

ممکنه بعضی از شرکت ها فرایند خاص خودشون رو داشته باشن مثلا من یه جایی رفتم که اول یه آزمون هوش میگرفتن ولی در کل خیلی ها هم فرایند یکسانی دارن.
اول یه مصاحبه ی اولیه دارن که معمولا فنیه و یه کم هم به جنبه های دیگه شبیه منابع انسانی هم توش توجه میشه ولی یه اطلاعات کلی میخوان بدست بیارن.
بعد می‌تونه یه مصاحبه ی فنی تری داشته باشه.
بعدش هم یه مصاحبه دارن با منابع انسانی یا شاید هم مدیر شرکت.
اگه این سه تا اوکی باشه بعد از چند هفته خبر میدن که میخوان یا نه.

سربازیی یقه ام رو ول کن!

من گفتم که از اون وقتی که رزومه هام به خاطر سربازی رد شد من گفتم خب ok من که معاف حساب میشم حتی اگه کارت معافیت هم نداشته باشم کلا کی به معافیت من گیر میده!
پس از اون وقت به بعد توی رزومه ها زدم معاف. خخخ.
حالا اون شرکت هایی که از فرایند مصاحبه های اولیه گذشته بودن میگفتن فلان روز با مدارک شناسایی و دانشگاه و کارت معافیت برم برای قرارداد.
ای وای من که کارت معافیت ندارم!
سلام خانم ببخشید من همه ی مدارکم کامل ولی مدرک معافیتم رو راستش … چیزه خب من که معلومه معافم بذارید تا چند وقت بعد از قرارداد میرم دنبالش جور میکنم.
نه راستش نمیشه اگه بازرس بیاد و ببینه که مدارک شما کامل نیست بهمون گیر میده.
خب من چقدر وقت دارم تا مدارکم رو آماده کنم؟
ببینید اگه خیلی بگذره ما شاید مجبور بشیم بریم سراغ نفرات بعدی به هر حال شما باید هر چه زودتر مدارکتون رو کامل کنید.
باشه مرسی پس من خبر میدم.
ok.
عجب غلطی کردم که زودتر نرفتم دنبالش! هی دوستام میگفتن تو که معافی برو کارتت رو بگیر هی من میگفتم ولش کن من که کلا معافم!
حالا شروع کردم رفتم نظام وظیفه.
اول برو کلی فرم پر کن.
بعدش برو معاینه چشم پزشکی!
آقا کارت بهزیستی دارم دیگه چرا معاینه!
نه دیگه ما اگه تو رو نفرستیم معاینه از کی پول بگیریم برو معاینه تا واقعا معلوم بشه نمی‌بینی یا این همه سال خودت رو زدی به کوری! خخخ.
البته این رو به این صراحت نمیگفتن.
خلاصه من هر جا که می‌رفتم این قضیه ی استخدام و این‌ها رو می‌گفتم و ازشون می‌خواستم کارم رو جلو بندازن و اون‌ها هم می‌گفتن اون صندلی رو می‌بینی؟ من هم می‌گفتم نه میگفتن پس وایسا تا زیر پات علف سبز بشه شاید کارت رو راه انداختیم خخخ.
ولی یکی از مسئولین دمش گرم شاید اون روز خیلی مسئول نبود یا از مسئولیت در اومده بود یا یه چیزی خورده بود تو سرش 10 15 روز کارم رو جلو انداخت.
یه نامک بهم داد که برو پیش فلان دکتر و این‌ها کارت راه بیفته.
به هر حال خدا 2 در دنیا نیم در آخرت بهش خیر بده.
خلاصه بعد از کلی این ور و اون ور رفتن ازشون یه نامه گرفتم که من برای سربازی اقدام کردم و کارتم آماده میشه.
شرکت هم می‌گفت که همین نامه اوکی هست؛ و میشه بعد از این که کارت اومد کارت رو براشون بیارم که اسکن کنن.

دانشگاه میگفت معافیت بیار تا مدرک بهت بدیم سربازی میگفت آخرین مدرک تحصیلیت رو بده

ماشالا چقدر این کشور ما هماهنگه!
اصلا یه هماهنگی توش موج میزنه که کلا جای رشد میتونیم خیلی کارهای دیگه هم بکنیم.
خلاصه رفتم یه نامه از دانشگاه گرفتم و دادم به نظام وظیفه و از اونها هم یه نامه گرفتم دادم به دانشگاه که مدرکم رو بدند خخخ.
می‌دونید؛ چون دولت الکترونیک هستیم اینجوری به جای استعلام باید خودم اقدام می‌کردم!
شاید می‌ترسیدند اینترنتشون تموم بشه یا شاید هم تاکسی ها بی کار می‌شدند.
اصلا شاید هم اون کسانی که اونجا اون نامه ها رو باید امضا میکردن بیکار میشدن.
اصلا فکر میکنم این وضع تقصیر اون‌هایی هست که برامون این قصه های مثل دویدم و دویدم رو تعریف میکردند.
دقیقا شرح حال ما هستش.
دویدمو دویدم
سر کوهی رسیدم
دوتا خاتونو دیدم
یکیش به من نون داد
یکیش به من آب داد
نونو خودم خوردم
آبو دادم به زمین
زمین به من علف داد
علفو دادم به بزی
بزی به من شیر داد
شیرو دادم به نانوا
نانوا به من آتیش داد
آتیشو دادم به زرگر
زرگر به من طلا داد
طلارو دادم به خیاط
خیاط به من لباس داد
لباسو دادم به مامان
مامان دو تا خرما داد
یکیشو خودم خوردم
یکیشو دادم به دوستم
دوستم به من کتاب داد
کتابو دادم به بابا
اگه گفتید بابا بهم چی داد
خخخخخخخخخخ
آره من هم فرم رو دادم وظیفه.
وظیفه به من نامه داد.
نامه رو دادم پزشک.
پزشک تأییدیه ی بینایی داد.
تأییدیه رو دادم پادگان. پادگان یه نامه ی دیگه داد.
اون رو دادم دانشگاه دانشگاه بهم یه نامه ی دیگه داد.
اون رو دادم به وظیفه
وظیفه بهم تأیید داد
تأیید رو دادم به شرکت
شرکت بهم اوکی دادخخخخخخخ
خلاصه هر چه زودتر برای کارت معافیتتون اقدام کنید.

تجربه های کار آموزی و استخدام

13 مرداد 99 اولین روز کاری من بود.
روز اول همیشه هیجان انگیز و سرکاریه.
خب میری که با محیط آشنا بشی و خودت رو فقط نشون بدی که من هم هستم.
روز اول که رفتم طبیعتا سیستم و اینها که نداشتن.
سرپرستمون رو دیدم و با هم گپ زدیم. بعدا فهمیدم که انگار یه دوست نابینا هم داشته و با این که چه جوری یه نابینا رو راهنمایی کنه و این‌ها آشناست.
محیط رو بهم نشون داد و یه کلیتی از سیستم و بچه ها گفت.
و بعدش هم گفت برو فلان روز بیا تا سیستمت آماده بشه.
چون متاسفانه تو اوضاع کرونایی بودیم بیشتر بچه ها نبودن و نتونستم باهاشون آشنا بشم.
ولی بچه ها این قضیه که یه نفر به عنوان یه نابینا می‌تونه مسیر بقیه ی نابینا ها رو هموار کنه یه گند بزنه به زندگی بقیه خیلی مهم هست.
اگه یه نفر اونجا بود که میتونست برای استخدام من به عنوان یه فرد نابینا تصمیم بگیره و تجربه ی بدی از نابینا های دیگه تو ذهنش مونده بود همون مصاحبه ی اول یه بهونه ای میتونست بیاره.
یا حتی اگه بعد از من هم تجربه ی بدی تو ذهنشون بمونه, یا اگه یکی از همکارها که میره یه شرکت دیگه تجربه ی بدی داشته باشه, و احتمالا هم با آب و تاب برای همکار‌های دیگه و خانواده تعریف کنه, برای عدم استخدام یا همکاری یه نابینای دیگه که حتی روانشناسی یا جامعه شناسی می‌خونه هم بسه.
پس اول خودم, و بعدش تویی که داری این پست رو میخونی, واقعا اگه یه گندی بزنی یا یه کار باحالی انجام بدی, میتونه مثل توپ صدا کنه!
نمیگم ما مسئول این هستیم که دیگران در مورد ما چی فکر میکنن یا دست کم میگیرنمون چون طبیعیه.
من میگم اگه یه فرصتی بهم یا بهت داده شد و گند بزنیم ما مسئولیم.

چالش دسترسناپذیری و کار کردن با یه کامپیوتر قراضه

این کامپیوتری که بهم دادن یه سیستمی بود با ویندوز 10 و CPU dual core و رم 6.
و روش یه node 32 ریخته بودن که خرکی رم و CPU میخورد.
در این صورت یه IDE که بالا می آوردی و چندتا Tab firefox که باز میکردی دیگه NVDA صداش در نمی اومد.
من این موضوع رو خیلی پیگیری کردم ولی گفتن که چون داریم در آینده ی نزدیک سیستم هامون رو عوض میکنیم الان نمیتونیم کار خاصی برات انجام بدیم و باید صبر کنی تا سیستم های جدید آماده بشه.
مسأله ی دیگه این بود که خیلی از ابزار هایی که بچه های دیگه استفاده میکردند و مرسوم بود دسترسپذیر نبودند و من مجبور بودم براش ابزار های جایگزین پیدا کنم.
مثلا IDE Intelij استفاده میکردن که به جاش Eclipse داشتم و اگه به مشکلی می‌خوردم باید خودم حلش بکنم.
Database client PlSql داشتن که من به جاش مجبور بودم از SQLDeveloper استفاده کنم که اون هم بازی های خودش رو در میاره و کاملا دسترسپذیر هم نیست.
و…
خلاصه من تو این سه ماه یه سری فیلم ها و مطالب آموزشیشون رو خوندم, با ساختار پروژه تا حدی آشنا شدم و با ابزار های جایگزین کار کردم.
بعد از این 3 ماه هم یه سیستم توووووپ با CPU core I7 9500 و رم 16 و هارد SSD تحویل گرفتم.

جلسه ی ارزیابی و استخدام

14 آبان بعد از این سه ماه جلسه ی ارزیابی داشتم که یه مصاحبه ی فنی بود.
به نظرم چالش برانگیز بود ولی سوال های بی ربط هم زیاد داشت.
ولی در کل از ماه بعد به عنوان کارشناس نرم افزار استخدااام شددممممممممم.
هووووووووووووراااارارارارارا.
شکلک شیرینی و کیک و شاااممم و این سری پست به عنوان کادو به محله.

حرف آخر.

اول بگم که این پست آخر از این سری هست ولی من تو عنوان ننوشتم که اگه کسی تا اینجا نخونه بمونه تو خماری خخخ.
اگه کسی هم این قسمت رو فقط میخونه که خب خیلی بیکاری برو از اول بخون خخخ.
مطلب دیگه اینه که من این سری پست رو نزدم که بگم من خیلی خفنم و این‌ها.
و دیدی که خیلی هم فنی نشدم که حوصلت سر بره.
من خواستم نقطه ی شروع یا start point باشه برای کسایی که به IT علاقه دارن یا کلا به راه های متفاوت فکر میکنن حتی اگه کامپیوتری نباشن.
و خواستم فقط تجربیاتم رو به اشتراک گذاشته باشم.
اگه سوالی داشتی حتما تو کامنتها بگو.
کلا کامنت موجب میشه که بچه ها تعامل داشته باشن و من هم از این دست پستها بیشتر بزنم.
به دوستات بگو, بدوستاشون بگن, “این پست رو بخون, کامنت بده, و برای دوستای دیگت بفرست.”
فعلا bye.
التماس دلار.