سلامی گرم به تک تک شما عزیزان همراه با هات گوش کن و محله نابینایان.
برای هر کدوم از بچه های نابینا خیلی پیش اومده که حس کنن به خاطر ندیدنشون نادیده گرفته میشن. زمانهایی که مثلا در موقعیتی کاملا مربوط به خودشون، به جای خودشون همراه بیناشون طرف خطاب واقع میشه. یا زمانی که با وجود برتری تواناییهاشون نسبت به یک بینا، ترجیح به انتخاب شخص بیناست و بسیاری زمانها شبیه این. مثل زمانهایی که با یک همراه بینا برای درمون به مطب دکتر مراجعه میکنیم، یا برای شرکت در مواردی از قبیل مصاحبه های استخدامی شانسمون رو امتحان میکنیم. متأسفانه از این موارد خیلی زیاد داریم که ابدا خوشآیند ما و هیچ کدوم از هم محلی های نابینا نیست. خب، در این موارد، واقعا تقصیر کیه؟ تقصیر ماست که نمیبینیم؟ یا تقصیر بیناهاست که نمیدونن؟ تقصیر ماست که آگاهشون نمیکنیم یا تقصیر اونهاست که آگاه نیستن؟
اونهایی که هات‌گوش‌کن مرداد 1400 رو همراه ما شنیدن، حتما خاطرشون هست که داخل برنامه ها یک پادکست به نام چشم‌ترازوها بود که اتفاقا در همین موضوع پخش شد. اونهایی که به دانلود و شنیدن این بخش علاقه مندن همراه ما به لینک آخر پست مراجعه کنن تا بشنویم و بیشتر بدونیم.
مشخصات پادکست چشم ترازوها به همراه لینک دانلود
اجرا: علیرضا مؤیدی.
متن: میرهادی نایینی.
تنظیم: بهنام نصیری.
بازیگران: محمدعلی محمدی، سعید شریفی، امید بدویان، عرفان کاظمپور، الهه شیخی، زهرا سادات حسینی، پویا خسروی.
دانلود پادکست چشم ترازوها با حجم 11 مگابایت
دلتون تا همیشه شاد.
سلام بر جناب صالحی عزیز! من امروز برای اولین بار این قسمت از پادکست رو گوش کردم. خیلی جالب بود! راستش من خودم نابینای مادرزاد هستم و همیشه فکر میکردم اونایی که میبینند خیلی از من نابینا جلوتر هستند. حتی وقتی دبیرستان رو تموم کردم اصلا نمیخواستم برم دانشگاه, چون همیشه فکر میکردم یک نابینا بره دانشگاه که چی بشه؟ اما در سن 19 سالگی با کمک و حمایت خانواده و دوستانم نظرم کاملا عوض شد تا اینکه روانشناس شدم و الآن مطب خصوصی دارم و به دلیل کرونا فعلً مشاوره آنلاین میدم. جالبه بدونید که این چالشها فقط در ایران نیستند, من هم که خارج از ایران زندگی میکنم با این مشکلات مواجه میشم. من یک مصاحبه با یک خبرنگار در اینجا داشتم که خیلی عجیب درمورد من که به عنوان یک نابینا چطور روانشناس شدم نوشته بود! خیلی خنده دار بود! تیتر خبر اینطوری بود! یک نمونه افسانه ای از یک جوان ایرانی نابینا که روانشناس شد. نوشته بود که این دختر افسانه ای و اینجور حرفا. میخوام بگم که مردم درک درستی از معلولیت ندارند و به همین دلیل از ما یک فرد ناتوان و یا یک موجودی میسازند که از کره مریخ اومده. موفق باشید!
سلام خانم اورنگ عزیز. به شدت ممنونم از حضورتون و از نکته جالبی که نوشتین. خیلی از ماه قطعا به صورت افراطی پذیرنده این موضوعیم که فقط اینجاست که ضعیف ترین سطح شناخت رو از معلولیت دارند و هرچی تلخ ترین هاست مال اینجاست. بی شک سطح این برخوردهای نا مبارک توی ایران بیشتر از خیلی از کشورهاست ولی خوبه که شما هم از این بُعد بهش نگاه کردین. به امید اینکه روز به روز بتونیم شناخت بهتری رو توسط خودمون به جامعه منتقل کنیم.
سلام! دقیقا همینطوره! یک نکته دیگه هم که من همیشه باهاش مشکل داشتم اینه که افراد معلول همه اش میگن هیچکس به ما کار نمیده. من زیاد موافق این نیستم. متعسفانه افراد همیشه منطظر هستند کار بره در خونشون رو بزنه و یا اینکه استخدام ادارات دولتی بشن. شاید بعضی شرکتها به افراد معلول رو استخدام نکنند, اما درصدشون در اینجا که من هستم خیلی کمه. راستش امروزه در همه جا کار برای افراد چه معلول و چه بدون معلولیت خیلی سخت پیدا میشه, ولی اگر ما امکان و تواناییش رو داشته باشیم میتونیم خودمون برای خودمون کار راه بیندازیم. مثل من که خودم مطب زدم و فعلً مشاوره آنلاین میدم. موفق باشید!