درود بر عاشقان و همراهان همیشگی گوش کن،
1 سال و 11 ماه در کنار هم بودیم و چالشها و نحوه برخورد با اونها رو از سر گذروندیم.
خوب یا بد، با کیفیت یا بی‌کیفیت، پر مغز یا بی‌مغز و خلاصه هزار تا از این یا‌های دیگه، این نهایت توان من و دوستانم تو این زمان 23 ماهه بود که به خدمتتون پیشکش شد.
متأسفانه به دلیل مشکلات بی‌شماری که امسال برام به وجود اومده، دیگه بیش از این نمی‌تونم به عنوان سردبیر در خدمت شما عزیزان باشم. طبق توافقی که با محسن صالحی عزیز، مدیر این مجموعه داشتم، قرار بر این شد که با استعفای من موافقت بشه. فقط قول دادم اگر توانی تو این مشکلات بی‌شمار برام باقی موند، خرج ترجمه برای شما عزیزان بکنم.
ضمناً مسئولیت تمامی نقطه ضعف‌ها و ایرادات احتمالی موجود در این 45 نسخه منتشر شده رو با افتخار به گردن می‌گیرم و هیچ ایرادی متوجه کسانی که برخی از نسخه ها به اسمشون منتشر شده نیست.
تمامی ایرادات متوجه منی هست که به عنوان سردبیر و ویراستار به ایفای نقش می‌پرداختم.
هرچند اونایی که به شکل حرفه ای این نشریه رو دنبال می‌کردن، به خوبی آگاه هستند که ما تو شناسنامه نشریه به این موضوع اشاره کردیم که قطعاً کار ما بی ایراد نخواهد بود، ولی قول دادیم ایرادات، در درک مطالب توسط شما خللی وارد نکنه که فکر می‌کنم موفق بودیم.
همینجا از تمامی کسانی که با من همکاری داشتن و من تو بحث ویرایش اذیتشون کردم، نهایت تشکر و قدردانی رو داشته باشم. مرسی که 23 ماه تحملم کردید. در ضمن منظورم از ویراستار، رفع کردن ایرادات ترجمه مترجمانی بوده که با من کار کردن و نه رفع غلط‌های املایی و یا نقطه گذاری.
متأسفانه باید به عرضتون برسونم که از این ساعت، یعنی 10:11 دقیقه شب، مورخ سوم اردیبهشت ماه 1401 که مشغول نوشتن این متن برای شما مخاطبین ارجمند هستم، دیگه نه به لحاظ حقوقی و نه به لحاظ حقیقی، مسئولیتی در قبال انتشار نسخه های جدید نشریه جهان آزاد که با ترجمه مترجمین جدید احتمالی منتشر می‌شه رو ندارم و صرفاً مسؤول ترجمه های احتمالی هستم که به اسم خودم منتشر می‌شه.
امیدوارم تیم جدیدی که مسئولیت ادامه راه رو به عهده می‌گیرن، اهداف و راهبرد‌های بهتر از من رو ارائه بدن. چرا که باور دارم، نابینایان ایران شایسته بهترین‌ها هستن.
ببخشید اگه زود تنهاتون گذاشتم، ببخشید اگه زندگی مجال بیشتری برای با شما بودن رو بهم نداد، خلاصه همه کمی و کاستی‌ها رو بر من بی‌سواد ببخشید.
با آرزوی بهترین‌ها
داوود چوبینی