بایگانی نویسنده: پریسا

گاهی دلم عجیب کوچیک میشه. اندازه۱مشت خاطره باطله که۱وجب خاک روشون نشسته. گاهی از خودم خسته میشم. از همه چیزم. از خندیدن هام. از بیخیال گذشتن هام. از بودن هام. بودن هام! گاهی حس می کنم هوا واسه حضورم عجیب … ادامه‌ی خواندن→

مدت هاست ننوشتم. یعنی نوشتم اما چیزی نبوده که بشه نگهش دارم. این هم نمی دونم چی در میاد. شاید از همون هایی بشه که آخرِ کار با۱فشار روی دکمه ی کنسل می فرستمش به هیچستان. راستی کجاست این هیچستان! … ادامه‌ی خواندن→

صبح زود۴شنبه. نمی دونم تا نوشتنم تموم بشه چه قدر طول می کشه فقط خدا کنه ظهر نشه که مجبور نشم این بالا رو عوضش کنم! باید بلند شم آماده بشم واسه سر کار. نمیشم. البته هنوز۲دل و دلواپسم. من … ادامه‌ی خواندن→

ساعت۹و حسش نیست ببینم چند دقیقه شب. باز هم از کلاس نصفه شب رسیدم خونه. نمی فهمم واسه چی از کلاس زبان های نصفه شبانه که میام پریشان نوشتم می گیره. بی مروت شدید هم هست! کلاس آواز امروزم رو … ادامه‌ی خواندن→

ساعت بین۸و۹داره تاب می خوره. تازه یعنی تقریبا تازه از کلاس زبان رسیدم. ترکید از بس واسه دفعه بعد تکلیف داد. بعد الکلاس چند نفر دور میزش جمع شده بودن داشتن به۰هایی که امشب واسشون زده بود نق می زدن. … ادامه‌ی خواندن→