بایگانی نویسنده: پریسا

دو دقیقه مونده به نیمه شب شنبه. قطار زمان داره با همون حرکت۱نواختش میره طرف نیمه شب. هی بابا زمان خسته نباشی! در بالکن و پنجره آشپزخونه بازه. از بیرون صداهای شبانه میاد داخل. از پارک رو به رو صدای … ادامه‌ی خواندن→

گاهی دلم عجیب کوچیک میشه. اندازه۱مشت خاطره باطله که۱وجب خاک روشون نشسته. گاهی از خودم خسته میشم. از همه چیزم. از خندیدن هام. از بیخیال گذشتن هام. از بودن هام. بودن هام! گاهی حس می کنم هوا واسه حضورم عجیب … ادامه‌ی خواندن→

مدت هاست ننوشتم. یعنی نوشتم اما چیزی نبوده که بشه نگهش دارم. این هم نمی دونم چی در میاد. شاید از همون هایی بشه که آخرِ کار با۱فشار روی دکمه ی کنسل می فرستمش به هیچستان. راستی کجاست این هیچستان! … ادامه‌ی خواندن→

صبح زود۴شنبه. نمی دونم تا نوشتنم تموم بشه چه قدر طول می کشه فقط خدا کنه ظهر نشه که مجبور نشم این بالا رو عوضش کنم! باید بلند شم آماده بشم واسه سر کار. نمیشم. البته هنوز۲دل و دلواپسم. من … ادامه‌ی خواندن→