بایگانی دسته: شعر

خاطرت نیست ولی شام سحر داشت عزیز! روح یخ بسته ی ما شور و شرر داشت عزیز!.   غم از این وادیه ویران که دلش نام گرفت، به حضورت تب سودای سفر داشت عزیز!.   خاطرت نیست از این کوچه … ادامه‌ی خواندن→

  به کامِ هقهقِ سرد و خموشم، ميانِ خاطِراتِ پاره پاره،   فرو در پيله ي تنهاييِ خويش، نهان در شامِ سرد و بي ستاره،   فرو در غربتي چون ديده ام خيس، به سانِ خاك، روي جاده ي شب. … ادامه‌ی خواندن→

یک روز از ابر پرسیدم؟ چرا همش بغض می کنی؟ با یه لبخند تلخ بهم گفت: من غصه های دنیا رو به دوش می کشم. با یه تعجب خاصی نگاش کردم! ابر ادامه داد: گاهی دنیا در سکوت عمیقی فرو … ادامه‌ی خواندن→

دیو سیرت. ای خدا ای خالق ملک وجود! ای لطیف و مهربان و ای ودود! درد تو آتش زند این سینه را. یاد تو از دل زداید کینه را. وای بر حال کسی که در دلش، هست ناپاکیزگی و غل … ادامه‌ی خواندن→