به نام خداوند جان آفرين. عزيزان! اميدوارم سلام امروز بنده را که با دنيايي از طراوت به حضور پُرسُرورِتان تقديم ميشود، پذيرا باشيد. بله! 9 سال پيش در چنين روزي يعني هفتم اسفندماه 84 اولين گل در بوستان زندگي ما روييد و اکنون افتخار آن را دارم که میزبان محله ی با صفای گوش کن (هرچند به صورت مجازی) در جشن نهمین سال تولدش باشم. از آنجا که تولد فاطمه با فراز و نشيبهاي زيادي همراه بود، تصميم گرفتم تا به عنوان جشن تولد دخترم در اين محله ضمن برگزاري يک مسابقه ي شعر به بيان خاطرات آن زمان بپردازم. از این که پست بسیار طولانی شده عذر خواهی