برچسب: ماهنامه

بنویسیم تا بماند به یادگار که این شماره از نسل مانا را در شرایطی می‌خوانیم که جهان آزاد را در لوله تنگ قطره‌چکان‌ها ریخته‌اند و هنگام که شهر‌ها به خواب می‌روند، چند قطره‌ای را در گلوی خشک آنها که هنوز بیدارند می‌چکانند. در آستانه پاییز رنگارنگ، این بیت را لب به آواز می‌گشاییم که «ماه شهریور اگر قاتل صد‌ها گل شد / چه غم است اینکه مرا مژده گلزاران است». نسل مانا را به زنان و دختران سرزمینمان پیشکش می‌کنیم که با رنگ و نور و آهنگ، یاد مهسا‌ها و ژینا‌ها را زنده نگاه می‌دارند، تا روزی که آزادی را سرودی تازه سر کنیم. به دانش‌آموزانی که این روز‌ها

چند دهه است که در ایران هفته آغازین شهریور را به نام هفته دولت سند زده‌اند. خوش بود اگر دولت‌های اسبق و سابق و لاحق دغدغه‌ای برای ایفای مسؤولیتشان می‌داشتند تا ما هم می‌توانستیم یک شماره از نسل مانا را پیشکش آنها کنیم اما حالا که گویی آنها علاقه‌ای به پیشکشیِ ما ندارند، ما فراموش شدگان هم شماره این ماه را نه به ساکنان پاستور، که به منتقدانشان تقدیم می‌کنیم که از صبح تا شام از بلندگوی هر رسانه‌ای که در اختیارشان قرار می‌گیرد، وظایف دولتی‌ها را به یادشان می‌آورند اما حکایت همچنان همان حکایت همیشگیِ «آنچه البته به جایی نرسد» است و مدت‌ها است که در برای ما

هفتمین شماره از ماهنامهٔ نسل مانا به مناسبت هفتهٔ بهزیستی، به آن دسته از کارشناسانی تقدیم می‌شود که کار در بهزیستی را نه یک موهبت الهی و فرصتی برای گرد‌آوری توشهٔ اخروی، که یک فعالیت کاملاً تخصصی می‌انگارند و علیرغم طنابی که ساختار‌های معیوب به دور دست و پایشان می‌پیچد، می‌کوشند با توسل به متد‌های به‌روز و علمی، سهمی در زیستِ بهتر افراد دارای معلولیت داشته باشند. امید که این اندک نفرات، الگویی باشند برای خیلِ دست‌اندرکاران سازمانی که وقتی پای آزمون به میان می‌آید، در اغلب مسئولیت‌هایش به سختی می‌تواند حتی نمره‌ای نزدیکِ نمرهٔ قابل قبول دریافت کند.   معرفی ماه‌نامه نسل مانا (صوت)   فهرست مطالب این