Tag: بازیِ زندگی

به اندازه نقشت حرف بزن. به اندازه نقشت اقدام کن. به اندازه نقشت رفتار کن. به اندازه نقشت گله کن. به اندازه نقشت قضاوت کن. به اندازه نقشت شکایت کن. چرا همش فکر میکنی باید یه طور دیه میشد؟ چرا همش دنبال بهونه اوردنی؟ چرا روزی از روزهات بدون نق زدن نمیگذره؟ کی گفته اونی که تو میگی یا فکر میکنی درسته؟ خودت؟ اطرافیانت؟ یا::: میخوام از یه آموخته واست بگم. از یه درس. درسی که من از روزگاری که دارم شاگردیشو میکنم گرفتم. تا حالا از خودت پرسیدی چرا خیلی از اتفاقاتی که ما میخوایم یا نمیفته, و یا اونی که ما میخوایم نمیشه و یا حتی بدتر

یه بازیه خطرناک. آره، یه بازیه خطرناک. اسمش زندگیه. پس یه بازی، به اسم زندگی. بعضیا، تا وقتی همه چی دارن و یا همه چی از نظر خودشون واسشون اوکیه، فکر میکنن بازی رو میبرن. البته، یه چیزی، اینا نمیدونن بازیه که، اینا فقط اسمشو میدونن. اسمش، زندگیه، ولی نمیدونن فلسفش چیه که. فلسفشم، من گفتم، به نظر من، یه بازیه. یه بازی، یه استراتژی، یه استراتژیه وحشتناک، یه استراتژیه خطرناک. شاید در ظاهر فقط اسمش زندگیه. و صد البته که شاید خیلیا یا فلسفشو ندونن، یا قبول نکنن، یا کسی که واسه این فلسفه اسم انتخاب کرده رو دیوونه خطاب کنن. خب، میگفتیم، زندگی، در ظاهری آروم و