Tag: باز هم پراکنده های من

باز، آغاز می کنم، این شرحِ هزاران بار، گفته را.   باز، پرواز می کنم، وسعتِ این آهِ در سینه نهفته را.   و در شکستِ شفق در نگاهِ دلم، این آغاز را چقدر خسته ام!،   و بر ویرانه های این انتهای خاکستری، خاموش، بر شانه ی یلدا شکسته ام!.   به راستی، کجاست، پایانِ این آغاز!؟ به راستی، کجاست، بطلانِ این بال های بی پرواز!؟   و باز، آغاز می کنم، در این هوای خاکستری،   عشق را، خون را و شفق را، باز، پرواز می کنم.   و آیا می توان دوباره آغاز کرد، این دردناک ترین انتها را، تا پایانی سپید!؟   و آیا می