نه اینکه بخواهم کسی را نا امید کنم، نه حتی که بخواهم بگویم نظریاتم درست است یا نه، نه اینکه حرفهایم را به کسی یا به جامعه ای تحمیل کنم، نه. من فقط قصد دارم بنویسم، و این نوشتن فقط برای دل خودم است. یک نابینا، یکی که مطلق مطلق است و هیچ چیز را نمیبیند، غیر از خوردن و خوابیدن و روابط جنسی و روابط عاطفی و کمک به دیگران، مگر از چیز دیگری هم میتواند لذت ببرد؟ به راستی، وقتی با دوستان یا به تنهایی برای خرید یا تفریح بیرون از منزل میرویم، از چه چیزهایی لذت میبریم؟ مثلا در یک اردوی خارج از استان که ویژه
