سلام دوستای خوبم. امروز، بعد از 5 سال، باز کاملا یهویی طبع غزل گفتنم گل کرد. البته، کاملا میدونم کار خوب از آب در نیومده، قبلا خیلی قویتر بودم تو زمینه ی غزل و خیلی راحت از صنایع ادبی و آرایه ها استفاده میکردم، ولی توی این غزل این اتفاق نیفتاده. اما همین که بعد 5 سال این قالب شعری همیشه محبوبم بهم رو آورد یا من به اون رو آوردم، اونقدر حس خوبی واسم داشت که خواستم این حس خوب رو با شما هم به اشتراک بذارم. امیدوارم زیاد بدتون نیاد. میان حادثه ها در هوای عشق تو فکنده ام دل خود را به پای عشق تو خطر
