خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

متاسفم

سلام توی یه پست نظر گذاشتم اما دلم آروم نشد تصمیم گرفتم یک پست مجزا بذارم. در اول از اینکه طولانی، تند و غمگین مینویسم عذر میخوام. 13 14 سال هست که وارد جامعه نابینایان شدم، وقتی این بچه ها رو دیدم با خودم گفتم، چه عالی، چقدر خوبن، چقدر مهربون و یکرنگن،…. همه و همیشه توی گوشمون خوندن: به خودتون اعتماد کنید، خودتون رو ثابت کنید، بذارید بقیه ببینن که شما هم میتونید…. اینقدر توی این جمله ها غرق شدیم که یه اصل بزرگ رو از یاد بردیم، ما باید اول خودمون رو پرورش بدیم بعد بریم خودمون رو اثبات کنیم….. وقتی کمی گذشت دیدم اینجا پر است