دلم یه دنیا می خواد , بی آدم , بی آدم , بی آدم . کاش دنیا فقط یه پنجره بود . تا وقتی ازش خسته شدیم . پرده ها رو بندازیمو بیخیال طی کنیم . کاش زندگی مثل یک آبنبات , بزرگو خوشمزه بود . میلیسیدیمو تا ته می خوردیمشو تمام , باز از نو یه آبنبات دیگه بر می داشتیم . یه وقتایی که بدجور سادیصمم اود میکنه . آرزو می کنم کاش سرنوشت , شکل سقز بود . نرمو لطیفو مهربون . اونوقت هر طور عشقم بکشه خودمو سرنوشتمو حالتش میدم . شاید با سقزم یه دراکولا ساختم . شاید یه اورانگوتانی , فرشته ای ,
