توضیح: من نوشتن رو دوست دارم. فقط می نویسم. متن، داستان، شبه شعر، پراکنده، و هر چیزی که با نوشتنش حس کنم چیزی نوشتم که سبکم می کنه. این دفعه هم همین کار رو کردم. این نوشته هم شبیه تمام نوشته های پیشین و اگر عمری باقی باشه پسینم، ترکیب ناموزون و ناهمگونیه از تخیل، تجسم، پریشان نوشت های نیمه شبانه، تمایل به نوشتن، و کلمات. همین و بس. اثری از واقعیت، سندیت و حتی عقلانیت درش نیست. پس اگر حس و حوصله داری و این رو می خونی، هرگونه توصیف، تشبیه، تفسیر، تدبیر و تعبیر از این سیاه نوشت ها، لطفا ممنوع! *** 1شنبه شب. روزهای بدی نیستن
