شکلِ نور. بچه که بودم، ترینها واسم خیلی جذاب بودن. ترینهای بچگیم رو دوست داشتم. واسم جالب بودن و منشأ کلی تصورات رنگی که عشق میکردم باهاشون. بزرگترین بستنی دنیا. بلندترین ساندویچ دنیا. بزرگترین قوطی کرم دنیا که دوست داشتم. قشنگترین عروسک دنیا. نوجوون که شدم، ترینها همچنان واسم جاذبه داشتن. ولی ترینهام عوض شده بودن. حالا دیگه مدل دیگه ای می‌دیدمشون. حالا دیگه بین ترینهام تمامشون هم دروازه‌ی رویاهای رنگی نمی‌شدن. بلندترین شب دنیا. ترسناکترین داستان دنیا. طولانیترین راه دنیا. بزرگ که شدم، فهمیدم همه‌ی ترینها هم شیرین و جذاب نیستن. گاهی بینشون مواردی پیدا میشه که واقعا ترجیح میدی هرگز ندونی. دردناکترین خاطره‌ی دنیا. بدترین اتفاق دنیا.
Tag: نور
دسته‌ها
هوای باران!
آدم، هوای باران که به سرش بزند، فرقی نمیکند کجا باشد مشغول قدم زدن در خیابان، یا غرق در تنهایی خودش! هر کجای دنیا که باشد باید ببارد!… دیشب، هوای من بارانی بود مثل لحظه به لحظه ی تمام این سالها دلتنگت بودم و این بار دلم باران میخواست! میدانی؟ این روزها کمتر برایت میبارم و اگر هم بارانی باشد از هق هق و زار زدن خبری نیست فقط دلتنگی ام را زیر گوش باران زمزمه میکنم!… گوشه ای خلوت در لاک تنهایی ام فرو رفتم و… باران گرفت! حال خوشی بود، من، باران، و خیالت که پروانه ای شده بود و دور سرم میچرخید… چشمهایم را بستم، ناگهان…
دسته‌ها
شاعر دلباخته
من و این ثانیه های پر درد من و این کوه غم و رنگی زرد تو همآغوش بهار تو همآغوش گل و سبزه و نور منم آن خسته ی از خنده ی پر مهر تو دور… تو پریزاد خیال منی و منم آن شاعر دلباخته ای که غزل میبافد از سر گیسویت تویی آن عابر که میرسد هر شب از آوار غم و خستگی جاده ز راه و نگاه ماهش میشود در شب تاریک خیالم مهمان… و من اما هر شب بی تو و با یادت قصه ی بیکسی بعد تو را زمزمه میکنم آرام به گوش یادت
دسته‌ها
