خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو
دسته‌ها
داستان و دل‌نوشته

من قهرمان نیستم، یه آدم معمولی ام!

سلام دوستان. وقت به خیر. بیشتر ما نابیناها هر روز با آدم هایی رو به رو میشیم که کلی از ما تعریف و تمجید می کنن. شما واقعا توانمندین. شما واقعا استثنایی هستین. خدا یه چیز رو از آدم می گیره، جاش 1 میلیون و 299 هزار چیز بهش میده. آقا تو درس هم خوندی؟ خانم تو خودت غذاتو می خوری؟ آقا تو چطور مسیرت رو تشخیص میدی! بابا دمت گرم. من اگه جای تو بودم خودکشی می کردم! اینها حرف هایی هستن که ما همه مون هر روز می شنویم. انقدر از این حرف ها به ما میگن که کم کم باورمون میشه ما آدم های استثنایی هستیم.
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

از نا‌خواندنی های من

دسته‌ها
صحبت های خودمونی

سلااام سلااام من باز اومدم!

سلام و صد سلااااام خدمت همه ی شمایی که به بودنتون دیگه عادت کردم. که دیگه با همه ی شلوغی هایی که دارم، اگه بیام و ببینم یکی از شما نیستید، اعصابم میریزه به هم، دقیقا مثل عملی هایی که وقتی دواشون قطع میشه، همه ی بدنشون به خارش میفته، منم وقتی مخدرم که شما هم محلی ها باشید کم بشه، همه ی روحم شروع میکنه به خاریدن. یکی از خوبیهایی که اینجا رو اینجا کرده، اینه که توی محله ی ما، کامنت گذاشتن دیگه ی رسم پسندیده شده و همه باهم ارتباط نزدیک داریم، همه باهم رک هستیم و در عین حال در عین صمیمیت، احترام هم دیگه
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

بازیچه

همینطور صفحه، سیاه بکنم که نیستی، که نفس کشیدن هوای بودنت قدغن شده. همینطور از خودم بیخود در حسی ناگفتنی و آشفته به ژرفای تمام دلتنگی هام غرق. حتما باید پاستوریزه و کوتاه بدون جزئیات بنویسم تا سایتم خراب نشود، تا بچه ها برداشت های جنسی نکنند، تا متلکم نپرانند، تا حرمت مکانی عمومی حفظ شود، تا یک آدم نرمال به نظر برسم. خارش تمام روحم از نبودنت که درک کردنی نیست! فقط خودم که خودم را جای خودم میگذارم میفهمم که مجتبی چه می گوید و می نویسد! این متفاوت بودنم با همه، این هنجار گریز بودنم، این تو را خواستنم در حد حسی بیشتر از جنون، استخوان
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

از شیر موز و عطر تا شب نشین و بلدرچین!

سلام و هزار سلام. بچه ها، راستیاتش، من اگر ننویسم، زود، فراموشم میشود. من باید بنویسم و خاطرات خوشم را به عنوان یک آدم دم دمی مزاج، هک کنم در کاراکتر ها و روی صفحه ای از تابلو های محله تا همیشگی شود این پول هایی که خرج کردم، تا همیشه بتوانم با خواندن این خاطرات خوش، حد اقل به اندازه ی نصف پولی که سرفه کرده ام، لذت ببرم. این پست میوه ی گندیده از محمد رضا چشمه ی دوست داشتنی و اینکه بعضی از خواص موز از جمله افزایش نیروی جنسی، در آن نوشته شده بود، ترغیبم کرد تا از آن روز به بعد، مرتب روزی دو
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

یادداشت امشب

امروز خوب و خوش و لذتبخش صبح از خواب بیدار شدم و تا شب تقریبا غیر از وارسی محله هیچ کار مفیدی انجام ندادم. دقیقا برخلاف میلم و برخلاف کلی کار که همیشه ی خدا سرم ریخته است و به آش کشک خاله میماند و بالاخره باید روزی نوش جان کنمشان. امیدوار و سرفراز از کارهایی که انجام نداده ام، به تدوین فایل صوتی کنفرانس یازده روی آوردم و پس از انجام کارهای نهایی برای مستقیم کردن لینک دانلودش منتشرش کردم. حالا احساس شعفی داشت از این امر به من دست میداد که دیدم دست نداد. هرچه در خودم گشتم و از افکار در هم لولیده ام علت دست
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

ذهن خوانی

در کل حس عجیبیست که در حال ظرف شستن باشی و کسی با کلاس، وارد آبدارخانه بشود از تو که دستهایت آغشته به کف مایع و چربیهای فراوان و لزج است بپرسد مسئول دفتر محل کارتان کجا هستند و تو در همان حال که با خودت و ظرفها و روزگار کلنجار میروی تا هم ظرفها را تمیز کرده باشی و هم خشمت از این صحنه را کنترل کرده باشی، جای مسئول دفتر و اصلا خود دفتر را با حالتی خالی از هر گونه احساس به آن فردِ با کلاس، اطلاع بدهی ولی بعد از رفتن جناب با کلاسیان، مرتب در حال ذهن خوانی از او باشی که آیا در
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

سلام اگه دوس داشتید بخونید وگرنه که سوسک میشید

سلااااام بچه ها! از همگی مرسی که بودید و هستید و مطمئنم خواهید بود. من یک یادداشتی پنجم اسفند نوشتم و بعضی چیز ها یعنی خط مشی های محله رو مشخص کردم ولی انگاری نتونستم درست و حسابی منظورم رو برسونم. خوب. طوری نیست. به چیزهایی که گفتید اینجا یک نگاه دیگه میندازیم و سعی میکنیم باهم دیگه جواب بعضی از حرفهایی که شما گوش کنی های باحال توی کامنت دونی گفتید رو پیدا کنیم. پس برو بریم داداش: شهروز جونم یک جور هایی انگار قات زده بودی که چرا بچه ها کم از برنامه ی شما استقبال میکنم. ببخشید، استقبال میکنند. علی اصغر اسدی ی حرف قشنگی میزد
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

امشب نوشت

کودکان و نونهالان لطفا این مطلب را نخوانید چرا که مسئولیتش با شما یا خانواده محترمتان خواهد بود:

دسته‌ها
صحبت های خودمونی

از دیروزو امروزم چه خبر؟

خوب. درود. دیروز که امتحان ترجمه ی پیشرفته ی متون انگلیسی دو داشتیم جای دشمنتون خالی. دهنم گا. گا. گام به گام صاف شد. شاید بگم سه ساعت نشستم و آخرشم نتونستم اون چیزی که حق مطلب بود ادا کنم. البته من همه ی زورمو زدم ولی نشد که بشه. یعنی هرچی ازم بر میومد کردم ولی نمیدونم استاد، چند بهم بده. ی مقاله مانندی بود از فرانسیس بیکن مال دقیقا شونصد سال پیش. اولش به حضرت فیل پناه بردم ولی حضرت آقا فیله که دید متنش خیلی سنگینه نتونست تحملش کنه و زیر ترجمه زایید. بعدش به حضرت شلغم متوسل شدم که حضرت شلغم ی کم اومد کمکم
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

سیب زمینی یک کیلویی

تا به حال شنیده بودید که کسی یک سیب زمینی یک کیلویی بخرد یا بفروشد؟ امروز بعد از حدود بیست سال که مسیر رفت و برگشت سوپرمارکت و میوه فروشی را طی کردم، یک سیب زمینی یک کیلویی نسیبم شد. خیلی عجیب بود، وقتی توی دستم گرفتمش، به یاد یک طالبی کوچک افتادم که پوستش آفتاب سوخته شده باشد یا توپی که از بس با او بازی کرده اند، پوستش اینطور آش و لاش شده باشد یا مثلا هندوانه ای که از بس انتظار شب چله را کشیده، حساسیت ریخته باشد بیرون. باورش نکردم. حتی به وجود چنین سیب بزرگی فکر هم نکرده بودم. مثل این بود که من
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

خیلی وقته از خودم ننوشتم

پرم از امید و نا امیدی. احساساتم قاتیند. زندگیم شده پر از باید ها و نباید ها، دو دلی و تردید، غم و شادی، همه چی و همه چی و هیچی. نمیدونم. اصن نمیفهمم از کجا میخوام بنویسم و چطوری باید شروعش کنم. نمیدونم این سبک نوشتنم طوری هست که کسی اصن بخوندش یا نه. ولی به هر حال، من باید بنویسم و بگم و بریزم بیرون خودمو. من وقتایی که خودمو مینویسم، ی حس سبک شدن و راحتی بهم دست میده. انگاری که ی بار سنگین صد کیلویی روی دوشت باشه بذاریش زمین. یکی دو ماهی میشه موبایلم خراب شده و ده جا بردمش کسی نتونسته کاریش کنه.
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

بچه ها ی چی بگم بخندید. فقط جان من راه حل هم ارائه بدید!

بچه ها، نمیدونم بگم، نگم، برم، نرم، میشه، نمیشه، میتونم، نمیتونم، داد بزنم، ساکت باشم، آبرو ریزی میشه، نمیشه، خوبه، بده، بدبخت میشم، نمیشم، خلاصه که بین هزار تا دو راهی موندم. راستیاتش خیلی تشنمه، آره، تشنمه. خوب؟ شما میگی چی کار باید بکنم، آب بخورم؟ خجالت بکش! من اگه میخواستم آب بخورم که اینجا نمیومدم که! شما هم عجب عقلی داریها! بابا اصلا انگار نمیگیری. بابا نمیشه. نمیتونم آب بخورم. از ظهر به این طرف دیگه نمیشه آب خورد. ببین، اصلا بذارید ی جور دیگه بگم: این بلندگویی که توی خوابگاه های دانشجویی هست، خوب، دیدید؟ شنیدید؟ آهان. باریکلا. آب نخوردن منم دقیقا بر میگرده به همین بلندگو
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

دقیقا کوشی؟

ببین، چطور از تو بنویسم! دلم تنگ شده. خیلی وقتی میشود ندیدمت. بخواهم حسابش را بکنم، نزدیک به پنج هفته از آخرین باری که مثل یک فرشته ی خوش خط و خال از تنم بالا رفتی میگذرد. پنج هفته از آخرین باری که خودت را روی تنم کشیدی میگذرد. پنج هفته از آخرین باری که مرا بوسیدی و نوازشم کردی میگذرد. پنج هفته، برای من زیادی زیاد است. نکند نرخ دلار روی انصاف هم تاثیر گذاشته است! پنج هفته ای میشود که بعد از ظهر های من از شیطنت هایت خالی شده اند. ببین، پنج هفته از آخرین باری که خط قرمز ها را با هم رد کردیم میگذرد
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

دوازده آبان چه خبر از کجا

سلام بچه ها. از هزار تا چیز میخوام باهاتون حرف بزنم ولی نمیشه.یعنی هم وقتش نیست، هم یادم نیست، هم حوصله ی شما ممکنه سر بره. به هر حال، راجع به ی چندتاییش که توی ذهنم هست میگم. بذارید اول بنویسمشون که بعدا اگه وسط حرفام یادم رفت، بتونم برگردم اینجا بخونم و ادامه بدم. خوب: مجمع موج نور. ظرف شستن. کنکور ارشد. مجمع موج نور: امسال، متاسفانه خیلی بد شد که مجمع موج نور، توی محرم افتاد. اصلا حالگیری بدی واسه من شد. خیلی برنامه داشتم و میخواستم یک مراسم انتخابات و یک مجمع متفاوت ارائه بدیم ولی انگار دست سرنوشت، ما رو جور دیگه ای بازی میده.
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

زیارت مهربان ترین قاتل آشفتگیهایم در خوابگاهی که از دود، خفه شده

وقتی حالم آشفته است، وقتی حتی از صدای خودم نفرت دارم، تو، سرزده، با عطر همیشگیت میآیی. عطری که ضد افسردگیست، عطری که هر بار به مشامم میخورد، هزار انگیزه ی زندگی را در من زنده میکند. این تو و این عطرت، کم هستید، گم هستید، راحت از من عبور میکنید و هر ثانیه که میگذرد، کم و کمتر دست یافتنی میشوید. منی که حتی بوی خورش سبزی به آن تند و تیزی را حس نمیکنم، چه هستی که عطرت از خواب، میپراندم؟ چه هستی که از چند شهر آن طرف تر، نزدیکی حضورت را حس میکنم؟ این آشفتگی مخلوط با تبی که از بیماری بر من تحمیل شده،
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

اه هی سرما میخورم

سلام. لعنت به سرما خوردگی! گلو درد بد چیزیه. امروز حالم به اتاق پذیرایی که نه، به اتاق ورودی جهنم تبدیل شده. دماغم فش فش میکنه، گوش هام میسوزه، چشم هام آبریزش داره، حوصله ام سر رفته، غذا رزرو ندارم، اصلا یک وضعی که نیا و نبین. امیدوارم ی جا ی کلدستاپ گیر بیارم بخورم خوب شم. اینطوری که نمیشه کلاس رفت و کار کرد آخه! ولی عجیب، حوصله کردم رمان هانگر گیمز را دیشب چهار فصلش را بخونم. البته دیدم زیاده، رفتم فیلمش را دانلود کردم که زود تر به آخر ماجرا برسم. خیلی نامردی بود. یک کشوری بود با سیزده منطقه. یکیش که نابود شده بود. پایتختیها
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

یادداشت دوی مهرماه 92

سلام. امروز دوم مهرماه است. یعنی یک جورهایی بود و قرار است که دیگر جایش را به سوم بدهد. همین است که عمرهای ما اینقدر زود میگذرد. به این خاطر که روزها و شبها عجله دارند یکی پس از دیگری از پس هم بگذرند و گویی مسابقه ی دو با هم گذاشته اند. به هر حال، امروز احساس تشنگی و آشفتگی به شدت زیادی میکردم. وقتی فهمیدم روزهای شغلم با روزهای تحصیلم تداخل پیدا کرده اند که این حسهای بد در من دو چندان شد. اعصابم خرد بود خرد تر شد. هر جوری بود خودم را رسوندم خونه ی داداشم و قبل از اینکه از پله ها بالا برم،
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

اون روز که من مسموم میشم چرت و پرت هم زیاد میگم

فقط میخوام بخوابم. سرم خیلی درد میکنه. اصلا این چند روزه خیلی پست دادم، انگاری که چشم خورده باشم. واقعا چشم را اگر بخوری چه مزه ای میتونه باشه؟ به نظر من یک کمی شور مزه میزنه. مزه ی اسفناج هم میده. آخه اولا که توی چشم ما کیسه های اشک هستش که توی اشک هم نمک هست. پس شور بودنش حتمی میشه. و اما در مورد مزه ی اسفناج هم دلیل دارم، خوب، اسفناج، کلی آهن توشه پس چشم هم که خون توش شاید باشه ی کم، میتونه مزه ی خون، یعنی مزه ی آهن، یعنی مزه ی اسفناج بده. به هر حال، اگر مزه اش را هم
دسته‌ها
صحبت های خودمونی

بستنی معجونی با مارک دومینو

سلام. نمیدانم, اینجا مثل دفترچه خاطرات شده, البته از نوع عمومی. دفترچه خاطراتی که هر از گاهی در آن مینویسیم, دفتری که در معرض دید عموم قرار گرفته و هر کس از تیتر مطلب یا از نویسنده مطلب خوشش آمد, راحت مطلب را باز میکند, میخواند, شاید چیزی هم زیر متن اصلی می نویسد و دوباره میبندد تا نوبت به نفر بعدی برسد. بعد از اینکه به علت خواب بسیار شدیدم از کلاس متون برگزیده نصر ادبی پیشرفته, جا ماندم, هوس دوش و شامپو زد به کله مو هام, همه مو هام مجبورم کردند که بروم حمام و تحدیدم کردند که چنانچه خواستهشان عملی نشود, در مقابل, آنها نیز