عصر. چند شنبه؟ خاطرم نیست. زمان رو وسط کتاب هام گم کردم. بین خستگی هام فقط تمرکزم روی یک صداست که داخل سرم وحشیانه تکرار و تکرار میشه. -یکخورده بیشتر. یکخورده بیشتر. و سعی می کنم بیشتر و بیشتر وسط کاغذ هام و وسط عبارت ها و وسط درس ها فرو برم. امتحان پایان ترم. استرس. خستگی. بی حسم از شدت خستگی. باید چند لحظه متوقف بشم. نمی تونم. زمان نیست. امتحان نزدیکه. این لغت ها چه زیادن. من ترجمه هاش رو نوشته بودم. کجا؟ آهان داخل یک فلش دیگه. زمانی که اون یکی سیستمم داغون شد، اون شبی که تا صبح نشستم و اطلاعاتش رو داخل فلش های
