سلام بر دوستان عزیزم. تعجب نکنید این خودمم. کامبیز همیشه حاضر در صحنه.
حالتون کوکه؟
دیشب خوابی گوشیدم عجیب و مرموز که بسیار ذهنم را به خود درگیر کرد.
وقتی که خواب رو می‌گوشیدم، خودم هم متوجه بودم که این حقیقت نداره.
با دوستم سوار ماشینش بودیم که ناگهان تصادف شدیدی کردیم و از ناحیه سر درد زیادی حس کردم و از هوش رفتم.
بعد از اندکی صدای نامفهوم آژیر آمبولانس رو شنیدم و بعد گریه دست جمعی مردم.
ناگهان حس کردم که در خیابون تنها شدم و به آسمون پرواز کردم.
مسافت زیادی رو طی کردم تا ب یک ساختمان بزرگ رسیدم.
بعد چند نفر مامور من رو وارد یک سالن کردند و گفتند اینجا باید حمام کنی بعد مسواک بزنی. حس عجیبی داشتم.
از آنجا که من اندکی میبینم حس کردم مامورین لباس سیاه پوشیدن.
خوب که توجه کردم حالم گرفته شد و گفتم ای خدا یعنی من اینجا هم نمیبینم و نابینا خواهم ماند؟
بعد احتمال دادم مرحله بعد بینا خواهم شد. پس از لباس پوشیدن، من رو وارد سالن بسیار بزرگی کردن که جمعیت زیادی در آن بود. با خود اندیشیدم که این احتمالا یک سالن اجتماعات هست.
شوهر یکی از همکارانم رو که دو سال پیش در حقیقت مرده بود رو تنها یکجا دیدم که نشسته.
چند نفر دیگه رو که از آشنایان بودن و قبلا مرده بودن رو دیدم و باهاشون حرف زدم
دوباره تعجب کردم که چرا نمیبینم. اندکی دگر فکر کردم و گفتم این که خوابه من دارم میبینم و میترسیدم از خواب بپرم.
چند کلمه مهم در این خواب به من گفته شد که حفظ کردم و گفتم بیدار بشم درباره آن کلمات تحقیق خواهم کرد که یادم رفت.
در سالن اجتماعات که بودم حس کردم بهشت هست و منتظر بودم خدا بیاد حرف بزنه تا صداشو بشنوم. از فکر کردن بهش بدجور ترسیدم.
آخه به ذهنم اومد که خدا وارد میشه و سلام میکنه. شوق زیادی داشتم که صداشو بشنوم.
فکر کنم اون سالن اجتماعات برزخ بود نه بهشت که از خواب پریدم.
بچهتر که بودم یک بار خواب دیدم بهشت هستم و از خوشحالی گریه میکردم.
جای بسیار عجیب و قشنگی بود.
میدونید که عاشقتونم.
نظر شما چیست؟