پس چرا من اینجور شدم دوباره؟
یه چیزایی هست که اگه نگم میترکم. ببینید دوستای عزیز و گل و گلاب خودم: من یک سری مشکلاتی دارم که حتی برای برطرف کردنشون هم خیلی تلاش کردم و مشورت گرفتم و کتاب خوندم ولی نشده. آقا نشده. بابا نشده. چجوری بگم؟ خوب نشده دیگه!
یکیش به تاخیر انداختن کارامه. هر وقت میخوام یه کاری رو انجام بدم، هی به تاخیرش میندازم تا وقت از سرم بگذره. دقیقا همون اتفاقی که موقع امتحانا برای خیلی ها می افته. هی میگی سه روز واسه امتحانت وقت داری. بعد دو روز بعد یه روز. بعد هم لعنت میفرستی به خودت و استاد و امتحان و کلا همه.
آخه چرا؟ واقعا چرا من اینجوری میشم؟
البته همیشه اینجوری نیستم و گاهی وقتا فعالیتم از یک فرد بینا هم بیشتر میشه ولی بذارید امروزو واستون بگم.
الان از ظهر که چه ارز کنم از صبح زود ساعت شش قرار بوده برم حمام و این کله وامونده جامونده را بشورمش. همچین که بیدار شدم اومدم توی اینترنت و شروع کردم به خوندن داستان های کوتاه انگلیسی تا یدفه دیدم ساعت هشت شده. من خر نکردم بلند بشم برم حمام ها، گرفتم تا ساعت دوازده خوابیدم. بعدش رفتم به هزار زور و زحمت سلف دانشگاه غذامو خوردم و بعد از این که تکلیف فردا را اسکن کردم و مشکل کامپیوتر یکی رو برطرف کردم، اومدم نشستم پای ایمیل و چت و مسخره بازی تا همین حالا که دارم انگشتامو زرت و زرت میکوبم روی صفحه کلید که بشه ساعت چند؟ آهان. درسته. ساعت نزدیکای پنج و ربع و این حرفاست. یکی نیست بگه: آخه این تن لشو جمع کن برو حمام! بوی گیریس گرفته این کله از بس نشستیش. بدو برو یه شامپویی چیزی بزن به این صاحاب مرده! برو بابا. حالا مگه این مجی جون گوشش بدهکار میشه!
اگر واسه این تنبلی من راه حلی پیدا شد، بقیهش را هم مینویسم تا حد اقل این وب به یه دردیم خورده باشه!
خدایا یکی منو به زور هل بده برم حمااااام!