salam cheshmak jan khasteh nabashi va khoda ghovat ,man beh shakhseh aslan mesleh maliheh nistam va sayam mikonam beh kasayi keh mesleh maliheh hastan inghadr enerji bedam keh digeh oonjoori nabashan nemigam ta hala vaseh chizi khodamo sarzanesh nakardama na vali man bishtar say mikonam ageh eshtebahi kardam keh baes shodeh khodamo sarzanesh konam azash dars begiram keh digeh tekraresh nakonam , albateh man adameh kamelan badshansi hastam vali az in halatamam narahat nistam chon behem saboori ro yad dadeh vali ta hala etefaghi mesleh maryam va maliheh vasam pish naoomadeh shaiadam pish oomadeh vali az yeh noee digeh nemidoonam beharhal kheili khoshhal misham keh bakhsheh badiro ham bezari lotfan movafagh bashi cheshmak doosteh khoobam

سلام آقای مشاور, راستش را بخوایید, مثلا یک بار یک نفر به من گفت سر ساعت شش بعد از ظهر بیا فلکه مرکزی, باهم بریم بیرون و حرف بزنیم و دلم گرفته. منم گفتم باشه. رفتم ساعت شش ده دقیقه کم نشستم توی فلکه, تا شد شش و بیست دقیقه. دیدم نیومد, اعصابم قاتی شد. بعد که زنگ زدم بهش دیدم صدای شلوغی میاد. بهش گفتم کجایی, پس دیر کردی. گفت کی, چی, کجا؟ گفت جات خالی من با دوستام رفتیم فلان پارک و اینقدر داره بهمون خوش میگذره که نگو! گفتم آخه مرد نا حسابی تو به من گفتی ساعت شش بیام فلکه مرکزی, گفت واایییی ببخشید, به خدا اسن یادم نبود, حالا طوری نیس ایشالا یه روز دیگه. بعدم قطع کرد. انگاری که من ازش خواسته باشم, یا من گفته باشم بریم بیرون. اعصابم ریخت به هم. برگشتم خونه و به خودم کلی چیز گفتم که نباید به حرفش گوش میکردم, باید این بابا رو از همون اول دوستیش میشناختم, حالا منم تو پیامک, فحشش میدم, مینویسم دیگه باهام حرف نزن, مینویسم باید معذرت خواهی کنی, مینویسم چرا پشیمون نیستی از کارت, چرا اینها را بی احترامی به من نمیدونی, چرا سر سری از همه چیز رد میشی, خوبه منم این جوری باشم؟ بعد میگم خوب شاید نتونسته بیاد, ولی بعد میگم پس چرا نگفت نمیاد و چرا منو کاشت؟ میگم این بی خیال هست کلا, بعد میگم بیخود, دوستی یه حریم هایی یه قوانینی داره, نداره؟ بعد همین جوری خودمو میخورم و اعصابم خرده و بین نوشتن و ننوشتن پیامک موندم که یه دفعه میبینم داره زنگ میزنه رو گوشیم. بعد میگم جوابشو نمیدم تا یاد بگیره. بعد یه چند دقیقه که میگذره پشیمون میشم و میگم ای کاش جواب داده بودم, شاید خواسته معذرت خواهی کنه و من فرصت رو ازش گرفتم, بعد میبینم یک ساعت بعد دوباره بهم زنگ میزنه. منم به خیال اینکه میخواد از کارش معذرت خواهی کنه جوابشو میدم. بعد در کمال ناباوری میبینم بهم میگه بیست هزار تومن سریع بریز به حسابم که عجله ای نیاز دارم. بعد من ناراحت میشم و یه سطل آب سرد سرم ریخته میشه, دنیا سرم خراب میشه, میگم ندارم و قطع میکنم. بعد پیامک میده چرا پس قطع کردی؟ منم از کارش به شدت عصبانی میشم و میگم یعنی این احمق بی شعور نمیفهمه باید معذرت خواهی میکرده؟ یعنی نمیفهمه نباید اینقدر پررو باشه که قبل از معذرت خواهی پول نخواد از من؟ بعد گوشی را خاموش میکنم, به تمام ارزش گزاری های توی دوستیم شک میکنم و تا بیاد خوابم ببره از این افکار, سگ میشم. حالا جالبه که همه این موارد بعد از یکی دو روز یا نهایتا یک هفته بعد, از ذهنم میپرند و دیگه بهشون فکر هم نمیکنم.