ببخش چشمک جان الان خوندم متنتو.خدا گره کارشو باز کنه انشالا.
خوش بحال استادت کاش یکیم برا من همچین پستی میذاشت.
منم چند ماهه دلم آرامش میخاد.بریدم دیگ.چقدر وانمود کنم خوبه حالم.؟.
ببخشید انشالا خدا ب استادت کمک کنه

سلام.
ممنون از همه عزیزان که بهم لطف دارن از جمله چشمک و نخودی و ساجده عزیز.
چشمک عزیز. من معلم اخلاق نیستم. من پریسا هستم. کسی که اعتقاد داره باید از هر توانی که خدا بهش داده هرطوری که میشه استفاده کنه تا لبخند ها در جهان بیشتر باشن. در تمام لحظاتی که با دیگران هستم چه اینترنتی چه تلفنی و با اس ام اس و چه حضوری سعی می کنم این اعتقاد یادم بمونه و بهش عمل کنم. و یکی از راه های عمل برای من اینه که اگر کسی از همراهان من در راه زندگی خسته شد و داره می افته یا از ادامه راه می بره هر مدلی که بلدم متقاعدش کنم که:
پاشو دوست من. بلند شو بریم. چیزی نمونده عزیز. با هم میریم. همه با هم. خدا باهاته. خدا با همه ماست. این سربالایی داره تموم میشه. یهخورده دیگه. فقط یهخورده دیگه.
شاید در استانداردهای روانشناسی کتاب ها این کار اسمش…باشه ولی من بهش اعتقاد دارم و با تمام وجودم و تا نفس آخرم انجامش میدم و ازش هم دست بردار نیستم. شاید این وسط خدایی که می دونم و مطمئنم هست یک لبخندی هم به من و به تمام دست هایی که توی دست هم کلید شدن بزنه. حتما می زنه. من لبخندشرو تا حالا زیاد دیدم.
تو هم ادامه بده دوست عزیز من. ایرادی نداره اگر خیال کنی خیالاتی ام ولی ادامه بده عزیز. خسته نشو. با هم میریم. من و تو و ساجده و امین و مرتضی و نخودی و الهام و همه.
پایانش خوشه. پایانش توی دست های خداست. کار خدا هم که بد نمیشه. به استادت از طرف من و بچه های محله سلام برسون و بهش بگو چقدر همدل اینجا از دیشب دارن دعا می کنن براش.
نخودی عزیز. ممنونم از لطفی که بهم داری. همدلی همیشه قشنگه عزیز. حتی اگر هزار هزار بار به هزار زبان تکرار بشه. تاثیرش روی دل شکسته و دوش خسته معجزه می کنه. خدا کنه هرگز دلت نشکنه که تجربه کنی ولی من تجربهش کردم که میگم. من حرف دلمرو زدم. شما هم بزن عزیز. ایرادی نداره اگر تکرار حرف من بود چون نشون میده مثل من با یک دوست گرفتار همدلی و همدردی می کنی. ساجده عزیز. از شما هم ممنونم. شما هم بگو. همه باید حرف دلمونرو بزنیم تا مرهمی باشه به ذخم یک دل. هرچی مرهم بیشتر باشه درد کمتر میشه.
الهام عزیز. دوست عزیز من. آرامش کیمیای با ارزش و گم شده این دوران هست و همه دنبالش می گردن. بعضی ها بیشتر و بعضی ها کمی کمتر. تو تنها کسی نیستی که درد می کشی عزیز من. گفتی نمی تونی به کسی بگی. چرا نمی تونی با کسی درد و دل کنی. اگر با درد و دل سبک میشی و واقعا کمکی میشه به سبک شدن بار دردت بیا به خودم بگو. شاید دست های من اینقدر بزرگ نباشه که دردت توش جا بشه و آزادت کنم ولی دلم و دوشم جا داره که آهترو نصفش کنیم و با هم ببریمش. یک بار یکی می گفت من هر وقت دلم خیلی می گیره میرم سفر. اونجا توی راه با بغلدستیم سیر درد و دل می کنم و به آخر راه که رسیدیم از هم جدا میشیم. من سبک میشم و خطری هم بابت فاش کردن اسرار دلم نیست چون ما همرو نمی شناسیم و مشکلی نیست. حالا شما بیا با من که نه دیدی و نه می شناسیش حرف بزن اگر دلت می خواد. با ایمیل، تلفن یا هرطور که آرومتر میشی. اینقدر بگو و بگو تا دلت از اینهمه ناگفته چندین ماهه که روش سنگینی می کنه پاک بشه. خدارو چه دیدی شاید این وسط دوتا دست شدیم و با هم حلش هم کردیم. گاهی خدا کلیدهارو جاهایی می ذاره که باورمون نمیشه. شاید ایندفعه کلید شما اینطرفها باشه.
وای خدا ایندفعه دیگه جدی شورشرو درآوردم.
از همه جدی جدی جدی معذرت می خوام ولی به نظرم رسید باید بیام اینجا با جمع دوست های عزیزم حرف بزنم و سرشونرو درد بیارم و یکمی کتک بخورم.
باشه رفتم.
منتظر شادی چشمک و خنده الهام و درمون درد مصطفی و اجابت دعاهای تمام شما عزیزانم هستم.
همچنان به امید اجابت.
آمین.

قلبا امیدوارم مشکل برطرف بشه.