سلام دوستان
امروز وقتی یکی از دختر خاله هام به من روز جهانی عصای سفید رو تبریک گفت بی درنگ سؤالات بی شماری به ذهنم وارد شد.
آیا یک نابینا فقط به جرم این که نابیناست باید از اکثر امکانات در ایران محروم باشد؟
چرا یک نابینا باید بزرگترین رؤیایش خواندن رشته ای به غیر از علوم انسانی در این کشور باشد؟
چرا اکثر کتابها در هر رشته ای در حوزه ی دانشگاهی نباید به خط بریل چاپ شود؟ فقط به خاطر اینکه کاغذ گران هست؟
چرا من باید برای پیدا کردن چند تا منبع برای کارشناسی ارشد در رشته ی teaching باید منت یک دوست آمریکایی یا کاناداییم را بکشم؟
آیا مسؤولین می توانند فقط با گفتن این جمله ی کلیشه ای که “بچه های نابینا بسیار باهوش هستند و با وجود امکانات کم بهترین عملکرد را دارند و در ضمینه های تحصیلی و شغلی سرامد هستند” وظایفی را که باید در مورد ما انجام می دادند و ندادن را نظیر فراهم کردن کامل شرایط زندگی برای یک نابینا در هر ضمینه ای که می خواهد باشد را توجیه کنند؟
آیا یک نابینا به دلیل اینکه نمی تواند شغلی را به عهده بگیرد حال یا به دلیل کمی تحصیل یا به دلیل فقر فرهنگی یا اقتصادی که ممکن است در خانواده ی او وجود داشته باشد و یا هر دلیل دیگری باید به حال خود رها شود و یا او را تشویق به گدایی کرد؟
نمیتوانم باور کنم که یک کشور با این همه منبع اقتصادی نمی تواند یک مستمری منطقی برای معلولینش به ویژه نابینایانش تعیین کند بله مستمری منطقی نه 48 هزار تومانی که دولت برای نابینایان بی کارش تعیین کرده که پول 10 تا ساندویچ معمولی در ماه هست. جالب است بدانید که در آمریکایی که همش در رسانه ها مطرح می شود که در حال ورشکستگی است به معلولینش بر اساس مالیات هر ایالت به هر معلول یک سوم حقوق وزارت کاری آن کشور داده می شود. مثلاً در ایالت مرلند به هر معلول 950 دلار در هر ماه داده می شود. حالا مقایسه کنید با 48 هزار تومان در هر ماه.
چرا امروز مدرسه ی خزایلی باید به یک مخروبه تبدیل شود که کلاسهایش پر از خاک شود و نابینایان تهرانی از خانه ی خود بیرون روند خانه ای که دکتر خزایلی برای این نوع از فرزندان خود وقف کرد.
آیا دکتر خزایلی آن را برای پر شدن کلاسهایش از خاک وقف کرد؟
این آیاها و چراها و هزاران آیا و چرای دیگر در ذهن من است که تا کنون جوابی برای آن نیافته ام و فکر می کنم جوابشان تا ظهور خود آقا هم نامعلوم باشد.
به هر حال من این روز را به همه ی نابینایان دنیا به خصوص نابینایان کشورم و همه ی کسانی که برای این قشر دلسوزانه زحمت می کشند نه ریا کاران تبریک ارز می کنم و امید روزهای بهتری را برای این قشر دارم ولی فقط امیدوارم. چون امیدواری برای رسیدن به این همه آیا و چرا اصلاً کافی نیست.
با آرزوی بهترین ها برای تمام مردم دنیا فارغ از هر گونه نژاد, مذهب, رنگ, فرهنگ, معلولیت و زبانی که دارند
۱۷ دیدگاه دربارهٔ «تبریک روز عصای سفید و درد دلهای من»
با عرض سلام حضور همه ی دوستان عزیزم
من نیز به نوبه ی خودم فرا رسیدن روز جهانی نابینایان را تبریک می گویم
امیدوارم روزی برسد که همه ی مشکلات ما از سر راه برداشته شود
سلام دوست عزیز
ما هم امیدواریم
سلام. نمیدونم چرا دوست ندارم کسی روز ۲۳ مهر رو بهم تبریک بگه. شاید چون فکر میکنم این تبریک گفتن از روی خوشحالی نباشه بلکه دلسوزی یا ترحم و یا فرچیز دیگه باشه. وقتی بهم تبریک میگن احساس میکنم عیبم رو بهم یادآوری میکنن! به خدا اگه میتونستم فردا از خونه بیرون نمیرفتم و گوشیمو خاموش میکردم
سلام محمدرضا جان
نه عزیزم این کار درست نیست. چون اگه بخواهی زندگی رو اینقدر سخت بگیری و با این چیزهای بی ارزش کنار نیاید اصلاً نمیتونید تو این جامعه زندگی کنید. اصلاً بعضی ها هم دنبال همین نقطه ضعب ها از ما می گردند که در مواقع مقتضی از اون استفاده کنند. خودت رو اذیت نکن و بی اعتنا باش.
سلام دوستای خوبم منم این روز رو گرامی میدارم
به اطلاعیه ی بالای سایت توجه کنید
امروز یه ویژه برنامه ی زنده در رادیو فصلی داریم از ساعت ۱۴ تا ۱۶ به روی آنتن میره
فرکانس رادیو فصلی ۱۰۵/۵۰
وقتی برنامه شروع شد با شماره ی ۰۰۲۱۲۲۶۵۳۰۴۳
تماس بگیرین و پیام های خودتون رو بگین منتظر صدای پر مهر همه بر و بچه های گوشکن در این برنامه هستیم
امروز روز پر کاری رو دارم التماس دعا
سلام امیر جان
فکر کنم اشتباهی اومدی. یه جوری نوشتی فکر کردم خواستی پست بدی. به خاطر همین گفتم اشتباه اومدی. راستی حالا که اشتباه اومدی چرا از هول ۲ تا ۰ برای شماره گذاشتی؟ فکر کردی از آمریکا میخوان تماس بگیرند؟ تازه در اون صورت هم بعد از ۲ تا ۰ باید ۹۸ هم میذاشتی.
من نمی تونم تبریک بگم این روز رو و شنیدنش هم ارزشی برام نداره. واقعیتش اینه که ما ها قربانی خودخواهی شدیم و هستیم. تعارف که نداریم با کسی. ولی تمام سؤال هایی که شما مطرح کردید سؤال های اساسی هستن و واقعا با چنین شرایطی افرادی که زحمت می کشن واقعا ارزشمند هستن. به امید روزی که به جای نوچ نوچ کردن یاد بگیریم دست همدیگه رو بگیریم.
سلام محمدرضا جان
من که منظورت رو متوجه نشدم. الآن انتقادت به من بود یا به چیزه دیگری. من که از کسانی که دلسوزانه زحمت می کشند تشکر و تبریک گفتم.
منم که حرف شما رو تأیید کردم. انتقادم به اونایی بود که به امروز ما بی اعتنا بودن و اکثرا هستن.
سلام دوستان من نیز به شما و تمام همنوعان عزیز جهان این روز رو که متقارن شده با روز نیایش و وصال به حقیقت تبریک فراوان میگم و به برکت این اعیاد آسمانی امیدوارم و از خدا کمال توفیق و سعادت رو برای همه خواستارم و اینکه موفق بشیم و حقمونُ از دنیا زندگی برخی انسانها که پایمال کردند خواسته یا ناخواسته و جوونیمون به عنوان یک فرد در جامعه اسلامی ایرانی بگیریم که خب البته چنین جامعه ای شاید هنوز واقعً وجود نداره و ما تا پیشرفت و رسیدن به حق و اهدافمون خیلی راه داریم و خیلی شکستها باید جبران بشن هنوز کار گیر داره و ما نابیناها به جای لذت بردن از زندگی داریم تاسف و حسرت رو تجربه میکنیم ولی اول از هر چیز باید امیدوار بود و این هم افتخاریست که ما به هر جا میرسیم تلاش خودمونه نه خدایی نکرده گدایی از غیر.خدا کنه لا اقل اوضاع زودتر بهتر بشه و انشا الله که روز ظهور نه تنها جواب چرا هامونُ میگیریم بلکه حقمون بهمون پس داده میشه خدا کریمه
سلام سنا جان
دقیقاً حق با تو هست. فقط بیا با هم دعا کنیم که تا ظهور آقا ما هم باشیم.
درود و هزاران درود! روز پانزده اکتبر به درک کنندگان اتفاقات این روز گرامی باد! در کشور ما باید به چند نکته دقت داشته باشیم: به نماز اهمیت بدهیم:خواندن نماز اول وقت فراموش نشود! همه باید یک روز از سال را برای داشتن سال خمسی خود قرار دهند و اضافات داشته های خود را در این روز تعین شده خمسش را به مبلغ تبدیل کرده و پرداخت کنند! سپس آن را به مصرف برسانند! شما روشندلان تلاشگر و پر کار این جامعه ی کزاییند! ما برای اینکه بتوانیم کلاه گشادی بر سر آنان بنهیم آنان را با نام روشندل خطاب میکنیم!ما به این نتیجه رسیده ایم که وقتی با یک نابینا یا بزبان قدیمیها کور روبرو میشویم : با چند بار گفتن روشندل یا روشندلان آنان را از سر خودمان باز کنیم! بهترین کمه برای سرکوب کردن آنان گفتن روشندل است! هاهاهاهاهاهامن که همان کور قدیم هستم! چطورید روشندلان امروز؟! از زمانی که کلمه ی کزایی روشندل در بینتان رخنه کرده دیگر کسی خودش را نشناخته و از خودشناسی دور گشته است! . عزیزان شما دنبال چی میگردید؟! اول ببینید چی گم کردید یا چی را از شما گرفتند! بعد دنبالش بگردید! به مطالب اول کامنت دقت کنید تا گم شده ی خود را پیدا کنید! هوهوهوهوهو.
با سلام خدمت دوستان گرامی من یه نکته ای رو میخواستم بگم آخه روز بیست و سوم مهر که روز نابینا نیست روز عصای سپیده ما اگر میخواهیم تبریک هم بگیم میگیم روز عصای سپید مبارک پس در واقع به عصا تبریک میگیم نه به نابینایان پس من هم میگم عصای سپید روزت مبارک!!! ببینید عصا هم تو تقویم یه روز رو به خودش اختصاص داده دیگه!!! ولی در جواب آقای ستوده میخواستم بگم که شما از کدوم عیب صحبت میکنید مگر ندیدن عیب محسوب میشه تو رو به خدا بیایید درست به زندگی نگاه کنیم اگر خودمون این حرفها رو بزنیم چطور انتظار داریم که دیگران این حرفها رو بهمون نزنند پس بیایید از خودمان شروع کنیم!!!
سمانه خانم سلام
کاملاً حق با شماست. افرادی نظیر ایشون کسانی هستند که گوشه نشین و فراری از اجتماع هستند. که این خود دلایلی دارد که از حوصله به دور است و حتی ممکن است از نظر بعضیها توهین محسوب شود. پس من از شما عذر می خام و به دلایلی که خدمتتون عرض کردم از طرح این دلایل خودداری می کنم
یا حق
درود
بچه ها من هم از سال قبل به این روز تعلق خاطر پیدا کرده ام و به نظرم باید در این روز افراد به این وضعیت نابینایان توجه داشته باشند و این نابینا ها هستند که باید از این مناسبت ها بهره بجویند و به طرق مناسب خود و معلولیت خودشان را به جامعه بشناسند .اما همانطور که ملاحظه می کنید همه از جمله خودم فقط بسنده کرده ایم به تبریک و پیامک های گرامی داشت این روز بدون هدف !و از همه انتظار داریم تا مسائل ما را بدانند و بفهمند .اما باید کمی بهتر نگاه کرد این روز به منزله این است که ما باید در این روز بیشتر و با عنایت به این مسئله معلولیت خود را برجسته کنیم برای اجتماع و انتظاراتمان را نیز بیان نمائیم بعد با مرور و گذشت ایام به تدریج نهادینه خواهد شد برخورد و توجه به نابینایان .ما همه احساساتی هستیم و با توجه به احساساتمان نسبت به نابینایان عکس العمل نشان می دهیم اما هیچ وقت منطقی نتوانسته ایم به این موضوع برخورد کنیم .آقا راحت بنویسم روزگاری بود که تبعیض نژادری در امریکا بیداد می کرد و سیاه پوستان هرگز نمی توانستند با سفید پوستان در یک محیط باشند اما با گذشت ایام و تحمل فشارها و بودن افراد زبر دست و توانمند موجب شد تا این تبعیض نژادی رفته رفته مهار شود و سیاه پوستان نیز در جامعه امریکا سهم داشته باشند تا …. هم اکنون یک سیاه پوست رئیس جمهور این کشور شده است .بله دوستان امروز من واقعا احساس حقارت هم داشتم چرا که نتوانسته ایم این روز و موانع و مشکلات این افراد را به محیط خودمان بشناسانیم و اگر هم ابراز کنیم بی توجه هستند و فرهنگ ارج نهادن به این مهم را ندارند و شما دوستان حق دارید که برای ایام بعدی نیز احساس افراد در کامنت های فوق را داشته باشید .دوستان من بیشتر این مسائل واقعا در محیط کنونی برای بینا ها هم صدق می کند و در اجرا همه امورات اجتماعی واقعا برداشت های افراد هستند که موجب تضاد و ظلم به هم نوعان خودشان می شوند .و برای دوری از این وقایع باید با درایت و دقت بیشتری جامعه خودمان را بهتر بشناسانیم بعد قدمهای محکم را برداریم هر چند این قدوم کند و عصا به دست باشد برای ما نابینایان و کم بینایان باید ادامه دهیم و تسلیم نسشویم
همه نوشته های شما درست است و من نیز تعدادی از افراد را که می شناسم واقعا در این روز دلگیر و نگران و درد هایشان واقعا رو شده بود و با این روز وتفکر در این روز نا امیدی بر آنان چیره گشته بود .که اصلا نباید این چنین باشد بلکه باید توانمان را بکار بندیم تا امیدمان از همین روز بیشتر شود .به امید روزی که کور دلان بفهمند که برای آرامش خودشان باید به فکر آرامش همه اجتماع و از جمله آرامش نیازمندان و معلولان باشند و با این وسیله آرامش خودشان را نیز تضمین کنند .
سلام
من هم به نوبه خودم این روز رو به خودم و شما ها و اونها که اینجا نیستند یعنی هم محلی نیستند تبریک می گم و امیدوارم سالی که در پیش هست از لحظه شروع فردا سالی باشه سرآغاز رشد و تعالی قشر معلول به ویژه نابینایان، سالی سرشار از فرهنگ سازی و فرهنگ مندی و پذیرش و پر لبریز سرشار موفقیت……
راستی امروز من با دو تا از دوستان داشتیم تو پیاده رو خیابون میرفتیم یکی تیکه انداخت روز نابینایان رو تبریک گفت … کلی خندیدیم ولی خداییش خیلی یه جوری بود اصلاً نمی دونم اون از کجا یادش بود امروز روز ماست و عصا هم نداشتیم حتماً تابلو بازی در اورده بودیم در هر حال با حال ترین تبریک رو هم امروز به صورت تیکه شنیدیم …
داود جان سلام
کاملا” حق باشماست امیدوارم روزی فرا برسد که امکانات به نحو احسن و بهینه استفاده شود و شما دوست عزیزبه آنچه که شایستگی آن را دارید برسید.
با احترام یحیی باقرآبادی